به گزارش قدس آنلاین، در روزهای اخیر، اعداد و ارقام جلسه دوم شورایعالی کار رسانه‌ای شده است. دولت ۳۴.۲ درصد روی همه آیتم ها، کارفرمایان ۳۴ درصد فقط روی پایه مزد و کارگران یک میلیون و ۹۵۵ هزار تومان افزایش روی درآمد کارگران. اما فرامرز توفیقی (رئیس کمیته دستمزد کانون عالی شوراها) در ارتباط با این اعداد می‌گوید: این اعداد نه اعداد نهایی است و نه اولین پیشنهادات گروهها.

او اضافه می‌کند: اعداد اولیه هر سه گروه بسیار متفاوت از این ارقام بود. دولتی‌ها و کارفرمایان با اعداد بسیار پایین‌تر به جلسه آمده بودند. از حدود عدد افزایش حقوق در لایحه بودجه یعنی ۲۵ درصد شروع کردند و بعد از مذاکرات بسیار و چانه زنی‌های مکرر گروه کارگری به این اعداد رسیدند.

توفیقی ادامه می‌دهد: در عین حال، اینها اعداد نهایی نیست و هنوز نتوانسته‌اند رضایت گروه کارگری را جلب کنند. ضمن اینکه اگر کارفرمایان ۳۴ درصد را برای حداقل مزد پذیرفته‌اند، سر سایر سطوح مزدی کارگران را بسیار تحت فشار گذاشته‌اند و اصلاً حاضر به پذیرش اعداد قابل قبول یا بالاتر از پیشنهاد اولیه خود نشده اند.

کارفرمایان در ارتباط با افزایش سایر سطوح، پیشنهاد افزایش ۵ درصد به اضافه عدد ثابت را ارائه داده‌اند که برای کارگران به هیچ وجه قابل پذیرش نیست.

میزان افزایش سایر سطوح مزدی نیز اهمیت دارد

توفیقی با تاکید بر اینکه قرار نبود اعداد رسانه‌ای شود و کارفرمایان برای اولین بار در صداوسیما اقدام به اطلاع‌رسانی در مورد اعداد کرده‌اند؛ می‌گویند: میزان افزایش سایر سطوح مزدی نیز برای کارگران اهمیت دارد اما کارفرمایان با زیرکی از صحبت در این رابطه در تلویزیون طفره رفته و موضوع را فقط به افزایش حداقل مزد محدود کرده‌اند در حالیکه برای گروه کارگری میزان افزایش حقوق و دریافتی همه کارگران شاغل کشور اهمیت دارد هم حداقل بگیران و هم سایر سطوح مزدی.

به گفته وی، مذاکرات دستمزد مذاکراتی بسیار پیچیده است و باید مولفه‌های مختلفی از جمله حداقل مزد، سایر سطوح، تورم و سبد معیشت دیده شود و تاکید کارفرمایان که تامین بخشی از سبد برعهده دولت است در شرایطی پذیرفتنی است که سطح پوشش دستمزد تا این اندازه پایین نباشد. در حال حاضر دستمزد در تهران فقط ۳۳ درصد سبد و در کم هزینه‌ترین استان یعنی سیستان و بلوچستان، ۵۲ درصد سبد را پوشش می‌دهد.

عضو کارگری دستمزد می‌گوید: به طور متوسط ۵۶ درصد از سبد معیشت روی هواست و پرداخت نمی‌شود. دولت هم اگر سهمی دارد از این ۵۶ درصد باقیمانده است که هیچ کارفرمایی آن را پرداخت نمی‌کند. پس نمی‌توانند منت وجود عوامل موثر بر سبد از جمله مسکن و آموزش و حمل و نقل را بر سر کارگران بگذارند.

به گفته وی، بسیاری از جنگ‌ها، جنگ زرگری است و برای کارگران میزان افزایش درآمد همه کارگران از جمله سایر سطوح مزدی اهمیت دارد و نمی‌توانند با تبلیغات و پروپاگاندا، موضوع را منحرف کنند.

افزایش هزینه‌ها با این اعداد جبران نمی‌شود!

او اضافه می‌کند: با این ۳۴ درصد افزایش هزینه‌های زندگی در طول سال جبران نمی‌شود و برای جبران قدرت خرید از دست رفته، مزد باید یک میلیون و ۹۵۵ هزار تومان یعنی به اندازه تفاضل دو سبد معیشت متوالی زیاد شود.

توفیقی در انت‌ها تاکید می‌کند: خواسته ما کارگران افزایش حداقل به میزان یک میلیون و ۹۵۵ هزار تومان است اما بحث سایر سطوح مزدی نیز اهمیت دارد. کارفرمایان در رسانه‌ها نیمی از موضوع را می‌گویند اما باقی مطلب را نمی‌گویند. باید سایر سطوح مزدی نیز به گونه‌ای افزایش یابد که میزان کاهش هزینه‌های زندگی برای آن‌ها جبران شود.