آیت الله حبیب الله احمدی استاد حوزه و دانشگاه در گفت و گو با خبرنگار قدس آنلاین به مناسبت سالروز ولادت امام سجاد علی بن الحسین علیهم السلام تصریح کرد: امام سجاد علیه السلام بنابر قول معروف پنجم شعبان سال سی و هشت هجری قمری به دنیا آمد و ایشان در سال ۶۱ هجری که حادثه تلخ و جانگداز عاشورا رخ داده، حضور داشتند و ازدواج کرده بودند و فرزند داشتند. پدر بزرگوارشان امام حسین علیه السلام است و مادر گرامی امام سجاد، افتخار ایرانی‌ها خانم شهربانو دختر پادشاه ایران بودند.

آیت الله احمدی افزود: امام سجاد علیه السلام اسوه بندگی، عبادت و مقاومت در برابر سختی ها و ناملایمات زندگی هستند و به خاطر همین عبادت و تقوایی که داشتند سیدالساجدین و زین العابدین نامیده می شوند و به آخرت و توشه گرفتن برای آن روز توجه بسیاری داشتند. انسان اگر به آخرت و زندگی ابدی در آخرت اعتقاد واقعی داشته باشد امورش اصلاح خواهد شد و از خطرات و لغزش در امان خواهد بود.

استاد حوزه و دانشگاه با نقل روایتی از امام سجاد توضیح داد: خداوند برای هر انسان چهار چشم قرار داده است؛ امام سجاد می‌فرماید: "عینان یبصر بهما امر دنیاه و عینان یبصر به امر آخرته " خداوند دو چشم به انسان داده که با آن دنیا را ببیند و امر دنیا را سامان دهد و دو چشم دیگر داده تا امر آخرتش را ساماندهی کند. "واذا اراد الله لعبد خیرا فتح له العینین اللتین فی قلبه فابصر بهما الغیب" اگر خدا خیر بنده‌ای را بخواهد، دو چشم درون قلب او را بینا می‌کند تا آخرت و عالم غیب را مشاهده کند و به ساماندهی عالم آخرتش بپردازد. امروز باید از فرصت‌های این دنیا بهره برداری کنیم و آخرت خودمان را بسازیم.

وی با تاکید براینکه امام سجاد(ع) مظهر مهربانی، عطوفت و رحمت است تصریح کرد: دوره امام سجاد(ع) یکی از سخت ترین دوره‌های زندگی ائمه علیهم السلام بود؛ هم اینکه حادثه تلخ کربلا رخ داده وحضرت اباعبدالله علیه السلام و یاران با وفایشان به شهادت رسیدند و از طرف دیگر امویان که دشمن دین و پیامبر(ص) بودند، فضایی از خفقان را بر تمام جامعه حاکم کرده بودند و سختگیری‌های شدیدی را اعمال می‌کردند. در دوران سی و پنج ساله امامت حضرت سجاد حوادث بسیار مهمی اتفاق می افتد و این حوادث باعث بروز اسوه و مظهر رحمت الهی بودن ایشان به مانند پیامبر صل الله علیه وآله وسلم می شود.

آیت الله احمدی اضافه کرد: در سال ۶۱ یعنی پس از قیام عاشورا، شورشی بزرگ علیه امویان رخ داد و سعد بن عاص فرماندار امویان در مدینه را همراه هزار نفر دیگر از آنان اخراج کردند. این اتفاق برای امویان بسیار تلخ و گران تمام شد و دو سال بعد به دستور یزید با لشکری بزرگ به مدینه حمله کردند و فاجعه حره را به بار آوردند و با مباح کردن جان و مال و ناموس مردم بر خود، جنایتی نبود که آنجا مرتکب نشده باشند. همه این اتفاقات در محضر امام سجاد(ع) انجام می‌شد. در این اوضاع بحرانی، خانه حضرت(ع) مأمن بود و ایشان هرکس حتی از خود امویان و مروایان را مراجعه می‌کرد، با مردانگی پناه می‌داد. این نشان از شجاعت، گذشت و بزرگی امام سجاد دارد. این یادآور اتفاقات فتح مکه است که امام(ع) از سیره رسول الله(ص) درس آموخته بود که با دشمن و ستیزه جویان، وقتی در چنگال اسلام قرار می گرفتند با رأفت و مهربانی مواجه می‌شدند. این اتفاق در زمان حضرت سجاد بارها رخ داد و ایشان نقشی اساسی را  در مسائل اجتماعی ایفا می‌کردند.

استاد حوزه و دانشگاه ادامه داد: وقتی در سال هشتم هجری پیامبر اعظم(ص) با لشکر بزرگ به مکه آمدند، این شهر بدون خونریزی فتح شد؛ پس از آن، سعد بن عباده پرچمدار حضرت رسول در روز فتح مکه، شعاری سردادند و آن این بود که "الیوم یوم الملحمه الیوم تستحل حرمه" به این معنی که امروز روز انتقام است و باید حرمت شکنی‌هایی که علیه اسلام و رسول خدا شده را مقابله به مثل کنیم. امروز باید از ابوسفیانی که جنگ‌ها به راه انداخت، انتقام بگیریم. این شعار سعد بن عباده به گوش پیامبر(ص) رسید که ایشان حضرت علی بن ابیطالب(ع) را فوراً اعزام کرد به سمت سعدبن عباده و به او مأموریت داد که هم شعار را عوض کند و هم پرچم را از او بگیرد. شعاری که پیامبر دستور داد این بود که "الیوم یوم المرحمة" امروز روز رحمت و رأفت اسلامی است. مشابه این اتفاق در مدینه و در زمان امام سجاد(ع) رخ داد و ایشان حتی قاتلان شهدای کربلا را هم که در فشار دشمنان قرار گرفته بودند پناه داد و وقتی هم که در منزل امام پناه گرفتند کسی متعرض آنها نشد. مقصود اینکه امام سجاد(ع) در سخت‌ترین شرایط، رحمت و مهربانی را با خشن ترین دشمن جلوه گر می‌کند که این سیره رسول الله صل الله علیه وآله وسلم است.

وی گفت: براساس آنچه گفتیم، مشخص می‌شود که دین اسلام دین رحمت و مهربانی است و با کسی دشمنی ندارد؛ بلکه می‌خواهد همه هدایت شوند و به راه راست بیایند، دست از چالش و دشمنی با حقیقت بردارند و اشتباهات خودشان را جبران کنند. اسلام با کفر و شرک هم که در ستیز است به خاطر عناد و کج روی آنهاست. آنها هم اگر از اشتباه خود برگردند و حق و حقیقت را بپذیرند آغوش اسلام به روی آنها باز است. اینهایی که گفتیم الگوهای حاکمیت دینی بر مردم است و حتی وقتی بر دشمن دست می آزیم باید با آنها هم براساس عدالت برخورد شود.

انتهای پیام/