اگرچه از ابتدا مشخص بود که بایدن ناگهان اقدام به لغو تحریم های ایران و اصلاح همه راه های رفته ترامپ نخواهد کرد اما عده ای در کشور دوست داشتند اینگونه فکر کنند که این کار انجام خواهد شد. اما واقعیت آن است که وقتی به چیزی علاقه پیدا کردیم ناخودآگاه منتظر وقوع آن خواهیم بود و همین مساله باعث کند شدن سایر تصمیم گیری‌ها خواهد شد که در مورد برجام هم همین اتفاق افتاد تا آنجا که حتی عده ای با طرح مجلس برای اقدام در برابر آمریکا هم مخالف کردند و امیدوار بودند که شاید اتفاق خوبی از نظر آنها رخ بدهد و بایدن چراغ سبز جدی برای برداشتن تحریم ها به ما نشان دهد.

اما این اتفاق رخ نداد و بایدن ثابت کرد که عجله ای برای کاهش فشار بر ایران ندارد و گویا در دلش هم خیلی از ترامپ ممنون بود که دست او را برای فشار بر ایران پر کرده است. بایدن اگرچه به اذعان ظریف همان راه ترامپ را می رود اما باید بگوییم بایدن اتفاقا دست فرمان جدیدی را آغاز کرده که هم راه بایدن را تکمیل کند و هم او را به عنوان یک نجات دهنده آمریکا از تصمیمات اشتباه و نادرست جلوه دهد.

الان هم به همین خاطر است که هرازگاهی اخبار متفاوتی از سمت آمریکا درباره برجام منتشر می شود. یک روز گفته می شود واشنگتن با پیشنهاد جدید پنجره گفت و گو را باز کرده و یک روز هم شنیده می شود که ممکن است بایدن در سخت گیری‌های گذشته برای اعمال فشار بر ایران تعلل کرده باشد. اما همه این ها در حد حرف است و آنچه در پس این بازی نهفته شده در حقیقت ماساژ دادن جریان فکری تصمیم گیران خارجی ایران و دوستداران مذاکره برای عقب گذاشتن پا و نرم کردن تصمیمات گذشته برای ایستادن مقابل کاخ سفید است.

آنها به تکنیک قدیمی بلاتکلیف نگه داشتن طرف مذاکره روی آورده اند به همین دلیل گاهی خبر مذاکره و پیشنهاد را منتشر می کنند و گاهی دم از اتفاقات خوب بین دوطرف می زنند اما هیچ گاه دست به اقدام جدی نمی زنند مگر رخدادهای مقطعی که آنهم برای این است که تصمیم گیران و تصمیم سازان طرف مقابل را در اخذ یک تصمیم جدی مردد کنند و اجازه ندهند ساختار درونی ما به سمت کنار زدن کامل موضوع مذاکره و ایستادگی تا گرفتن حقوقش حرکت کند.

آمریکایی ها در حقیقت می کوشند پرونده ایران را در شرایط کج دار و مریز نگه دارند که حتی بازار کشورمان هم نسبت به اتفاقات پیش رو شرطی شده و آمریکا را از معادلات اقتصادی و تصمیم گیری اش برای رویکردهای آینده  حذف نکند. این اتفاق در حقیقت همان بلاتکلیفی و بی تصمیمی است که باید مراقب این رفتار باشیم.

آنچه مسلم است ایران باید فورا خود را بدون حضور آمریکا تصور کرده و معادلاتش را به گونه جدیدی وضع کند که نگرانی حضور یا عدم حضور آمریکا آن را معطل نکند. در این صورت است که آمریکا هم متوجه موضوع شده و دست به یک اقدام جدی در رفع تحریم ها و برگشت به برجام خواهد زد .