ابوالفضل ظهره‌ وند کارشناس سیاست خارجی و هسته ای در گفت و گو با قدس آنلاین در خصوص موضوعاتی که بعد ازخرابکاری رژیم صهیونیستی در نظنز مبنی بر عدم حضور در مذاکرات برجامی عنوان می شود گفت: مساله این است که در حال حاضر ما نباید روی این موضوع تمرکز کنیم که چون رژیم صهیونیستی نگران حل و فصل مسائل برجامی است و چون در نطنز دست به خرابکاری زده پس ما نباید در وین با طرف های برجامی بحث و گفتگو نکنیم.

وی دراین باره توضیح داد: یا اینکه از آن طرف بگوییم چون رژیم صهیونیستی ممکن است در ادامه راه توافق های برجامی، با حیله های متفاوت و توطئه های مختلف سنگ اندازی کند پس زودتر هر چه هست را ببندیم تا به توافقی با آمریکا برسیم، بلکه باید به  این موضوع آگاه باشیم که اتفاقاً خروجی آنچه در نطنز اتفاق افتاد کار نفوذی ها است و از آن مهمتر اینکه اتفاقا آمریکایی ها به خوبی از این خرابکاری نه تنها اطلاع داشتن بلکه با هدایت و نظر آمریکایی‌ها  چنین حمله ای در نطنز انجام شد.

ظهره وند این موضوع را بسیار مهم خواند و تصریح کرد: به هیچ وجه درباره نقش و حمایت های راهبردی آمریکا از رژیم صهیونیستی برای هر گونه خرابکاری و توطئه درایران نباید غفلت کنیم، لذا با توجه به این واقعیت باید رویکرد خود را تغییر دهیم، به این دلیل که مذاکره برای نظام جمهوری اسلامی ایران هدف نیست.

کارشناس مسائل هسته ای و سیاست خارجی دراین باره توضیح داد: مذاکره با آمریکا فریبی بود که دولت آقای روحانی آن را کلید زد، به این معنا که آنها به مردم القاء کردند که دیگران مذاکره کردن بلد نیستند و این ما هستیم که فقط مذاکره بلد هستیم!

ظهره وند دراین خصوص افزود: در حالی که دولت آقای روحانی و تیم مذاکره کننده هنوز الفبای چیستی مذاکره را بلد نیست که مذاکره بده بستان است، به این معنا که در هر گونه مذاکره ای باید تحولی برای دو طرف رخ بدهد در حالی که دولت اعتقاد داشت هر نوع توافقی بهتر از عدم توافق است، لذا برجام محصول این نوع تفکر دولتی هاست که وقتی  پای میز مذاکره  می نشینند خط قرمز برای آنها معنایی ندارد.

کارشناس مسائل سیاست خارجی خاطر نشان کرد: خرابکاری نطنز نشان داد غربی‌ها و آمریکایی‌ها فقط و فقط یک هدف را دنبال می کنند و آن هم چیزی به غیر از سقوط نظام اسلامی نیست. آنها کمر ایران و ایرانی را نشانه گرفته اند، در حالی که ما باید هویت غرب را به عنوان دشمن اصلی خود در نظر بگیریم و با این آگاهی با آنها مذاکره کنیم، یعنی با  ادبیات قدرت با آنها برخورد کنیم و از خطوط قرمز و ظرفیت های خود صیانت به عمل بیاوریم اما می بینیم که کوتاهی ما موجب خودسری های بیشتر دشمن و حمله به مراکز اتمی ما می شود، لذا تغییر رویکرد به دشمن و درک این مساله که آنها تمایلی به رشد و توسعه اقتصادی ما ندارند و پافشاری بر خطوط قرمز موضوع مهمی است که می تواند دشمن را از رسیدن به اهداف شوم خود بازدارد.