به گزارش قدس آنلاین، از آغاز ماه مبارک رمضان، برای نخستین بار طرح «افطاری ساده» به منظور تهیه بسته‌های حاوی مواد مغذی مناسب وعده افطار به همت جمعی از خادمان بارگاه ثامن الحجج(ع) برای استفاده روزه‌داران ساکن مناطق کم برخوردار حاشیه شهر مشهد تهیه و تدارک دیده می‌شود. بخشی از این بسته‌ها نیز بین فعالان بخش‌های مختلف خدمت‌رسان از جمله کادر بهداشتی و درمانی، آتش‌نشان‌ها، نیروهای نظامی و انتظامی و مرزبانان توزیع می‌شود.
چو گه خدمت شه آید
«مولای یا مولای، أنتَ العَزیزَ و أنا الذَّلیل، و هَل یرحمُ الذلیلَ إلا العَزیز ...»؛ از همان درب ورودی مهمانسرای حضرت رضا(ع)، صوت مناجات امیرالمؤمنین(ع) دل را هوایی نجف و صحن و سرای مولی الموحدین حضرت علی(ع) می‌کند. به محض رسیدن به در سالن بسته‌بندی، تذکر داده می‌شود که باید دست‌هایمان را ضدعفونی کنیم تا بتوانیم وارد شویم.
همه خادمان دم در ورودی سالن، باید ماسک تازه بهداشتی بزنند، دست‌هایشان را ضدعفونی کنند، دستکش بپوشند و در محل‌های معین شده بنشینند. رابطان بهداشت هم مرتباً در حال کنترل شرایط سالن هستند و توصیه‌های بهداشتی لازم را به خادمان می‌دهند. سالن بسیار بزرگی برای آماده‌سازی بسته‌های «افطاری ساده» در نظر گرفته شده که جمعی حدود ۱۲۰ خادمه با فاصله‌های معین از هم گرم کار هستند.
فاطمه نورپور یکی از خادمان مسئول کشیک، حال خدمت در این بخش را توصیف می‌کند. حرفش را با ابراز ارادات به صاحب این درگاه شروع می‌کند: «ز آستان رضایم خدا جدا نکند/ من و جدایی از این آستان خدا نکند». با اینکه خانم‌ها از ۷ صبح با زبان روزه حرم مشرف می‌شوند و تا ساعت ۴ عصر کارها به طول می‌انجامد و هر کدام گرفتاری‌های خودشان را دارند ولی وقت خدمت که می‌رسد، با همه وجود دست به کار می‌شوند. این خدمت به قدری شیرین است که زبانم از توصیف لذتش قاصر است.
اوصاف خدمت از میان تعاریف خانم نورپور و هم‌خدمتی‌هایش در این روزهای نورانی، حرف دل این بیت‌الغزل است: «چو گه خدمت شه آید، من می‌دانم/ گر ز آب و گلم ای دوست، نیم پای به گل».
قدردانی از این اوقات متبرک
خانم صادقی یکی دیگر از خادمان مهمانسرای حضرت، حال و هوای خدمت را در همه اوقات سال مقدس و دلپذیر می‌خواند و اضافه می‌کند: تک‌تک خانم‌ها به لطف امام رضا(ع) برای این خدمت انتخاب شده‌اند. برای همین، قدر همه لحظات حضورمان را می‌دانیم.
وقت زیادی برای رساندن بسته‌ها جهت مصرف در وعده افطار روزه‌داران ندارند. باید هر روز چیزی حدود ۲۳ هزار بسته افطاری آماده شود. البته حدود ۳ هزار بسته در بخش آقایان آماده می‌شود. به همین خاطر، در ماه رمضان کشیک‌های فوق‌العاده برای تهیه بسته‌های افطاری در نظر گرفته می‌شود. خادمان تندتند بسته‌ها را از نان، خرما، پنیر، شیر، کشمش و گردو پر می‌کنند در حالی که زبان‌شان هم به ذکر مشغول است.
هوای اینجا متبرک است. یکی از مسئولان کشیک خاطر نشان می‌کند: همه با وضو و مؤدب به آداب خدمت در محضر امام معصوم دست به کار می‌برند. از اولین دقایق صبح، زیارات مختلفی از امین الله، عاشورا، امیرالمؤمنین(ع)، آل یاسین و... قرائت می‌شود. خادمان مرتباً در حین بسته‌بندی ذکر می‌گویند و هر از گاهی صلوات دسته‌جمعی ختم می‌شود تا بسته‌ها متبرک شود و به دست زائران روزه‌دار برسد.
زیر لب دعا می‌کنند؛ برای فرج امام عصر(عج)، برای شفای همه بیماران و رفع کرونا، گشایش در امور مردم و کشور و... او تعریف می‌کند که افراد زیادی از دوستان و بستگان از راه‌های دور تماس می‌گیرند و التماس دعا دارند.
در ادامه می‌گوید: «ما معتقدیم که نفس خادمان حق است، پس نائب الزیاره همه دوستداران امام هشتم هستیم و باور داریم که این دعاها به خواست خداوند متعال به درجه اجابت نزدیک‌تر است.»
یک قدم بالاتر از زمین
تعدادی از آقایان هم مشغول جابه‌جایی بسته‌های آماده شده هستند. آقای مرتضوی یک دهه از عمرش را در بخش پخت و پز مهمانسرا گذرانده. در چند عبارت ساده، حال خدمت را بیان می‌کند: واقعاً گفتنی نیست. باور کنید در همه این سال‌ها، فقط لحظه شماری می‌کنیم که ماه رمضان بیاید تا ما خدمتی برای مهمانان ماه خدا و حرم امام هشتم انجام دهیم. با اینکه در این ماه، با زبان روزه کار می‌کنیم ولی آن‌قدر حال‌مان خوش است که پایمان روی زمین نیست.
سینه‌ای پر از حرف و دردل دارد اما برایمان از ماجرای عنایت امام هشتم تعریف می‌کند: خیلی‌ها اینجا حاجت روا شده‌اند. پیش از اینکه در حرم رضوی مشغول به کار شوم، من و همسرم ۱۲ سال فرزندی نداشتیم. چهارشنبه به چهارشنبه حرم مشرف می‌شدیم تا اینکه بالاخره آقا اولاد پسری به ما عطا کردند. اسمش را علیرضا گذاشتیم. بعد هم عنایت کردند و در مهمانسرا مشغول شدم.
یکی دیگر از همکارانش درخصوص حس و حال خدمت زیر سایه حضرت رضا(ع) در ماه رمضان می‌گوید: نمی‌فهمیم کی غروب می‌شود و باید به خانه برگردم برای همین دل‌مان را می‌گذاریم و می‌رویم. چند سالی پیش از کار در اینجا، شغل دیگری داشتم، حالا بعد سال‌ها خدمت زیر سایه امام رضا(ع) فکر می‌کنم که اصلاً پیش از این چطور زندگی می‌کردم!؟
هر روز، حدود ۱۰ ساعت، کمتر یا بیشتر عمر خود را برای تهیه این بسته‌ها صرف می‌کنند، به این امید که به وقت افطار، دل روزه‌داری شاد شود و همین، لبخند رضایت را بر لب حضرت رضا(ع) بیاورد و در دنیا و عقبی دستگیرشان شود.
منبع: آستان نیوز
انتهای پیام/
نظر شما