این سوالی است که در گفتگو با اکبر پازوکی رئیس اتحادیه فروشندگان لوازم خانگی تهران مطرح کردیم. او در گفتگو با قدس‌آنلاین گفت: اتحادیه تولیدکنندگان لوازم خانگی چند مولفه مهم برای درخواست افزایش قیمت مطرح کردند از جمله: حقوق کارگر، بیمه تامین اجتماعی، مالیات و نرخ مواد اولیه که قیمت نهایی کالا را تشکیل می‌دهد که آن هم بستگی به میزان ارزبری کالا دارد. وی افزود: ارزبری‌ یک کالا ۳۰ درصد مثل یخچال و لباسشویی و کالای دیگر ۷۰ درصد است مثل تلویزیون. بر اساس این مولفه‌ها سازمان حمایت به ما قیمت می‌دهد.
پازوکی صنعت لوازم خانگی را با خودروسازی مقایسه کرد و گفت: همچنان که خودرو با ۷۰ تا ۵۰ درصد قطعات تولید داخل، مجوز افزایش قیمت گرفت آن هم با استناد به این دلیل که مواد اولیه، تولیدکنندگان لوازم خانگی هم می‌توانند درخواست افزایش قیمت داشته باشند.
رئیس اتحادیه فروشندگان لوازم خانگی تهران در ادامه تصریح کرد: در پاسخ به این سوال که چرا با پایین آمدن قیمت دلار قیمت لوازم خانگی بالا می‌رود، باید بگویم تولیدکننده مواد اولیه مورد نیازش را برای چندماه خرید می‌کند و تاثیر کاهش قیمت کوتاه‌مدت دلار بر تولید آن هم هنگامی که از ابتدای سال قیمت همه چیز از جمله مواد اولیه، بیمه، مالیات و دستمزد کارگران افزایش داشته بر تولید چقدر است و چگونه باید لحاظ شود؟ آیا تداوم کاهش قیمت دلار چند به یک ماه رسیده؟ 
وی ادامه داد: البته از افزایش قیمت لوازم خانگی نمی‌خواهم دفاع کنم. تولیدکننده برای تولید امروز از اسفند ماه خرید کرده و تا مواد اولیه بار کشتی شود و بیاید چند ماه طول می‌کشد کما اینکه هزینه دور زدن تحریم بر قیمت نهایی کالا به شدت تاثیرگذار است.
پازوکی افزود: از سوی دیگر قدرت مردم پایین ‌آمده و به تبع آن نقدینگی و قدرت خرید ما پایین می‌آید. هیچ فروشنده‌ای کالایی که با دلار ۲۵ تومان دستش می‌رسد را با دلار ۲۰ تومان نمی‌فروشد چون نمی‌تواند با دلار ۲۵ تومان جایگزین کند. 
وی مثال زد: نقدینگی یک فروشگاه‌دار در سال ۹۶ با دلار ۳۴۰۰ بالغ بر۱۰۰میلیون تومان بوده؛ آن زمان یک ساید ایرانی ۱.۵ میلیون تومان، یک ماشین لباسشویی تمام اتوماتیک ایرانی ۲۶۰هزار تومان، ال ای دی ۶۰۰ تا ۳ میلیون تومان و لباسشویی بوش ۲۳۰۰ تومان قیمت داشته، امروز بعد از ۴ سال با ۱۰۰ میلیون تومان چه کالایی به او می‌دهند؟ همان ساید ایرانی ۳۰ میلیون تومان و ماشین لباسشویی ایرانی ۷ میلیون تومان شده است. در حالی که دولت می‌توانست با دراختیار قراردادن ورق فولادی و مواد پتروشیمی و رنگ که تولید داخل است تولید لوازم خانگی را برای تولیدکننده و در نهایت برای مصرف‌کننده ایرانی به صرفه‌تر کند تا بازار لوازم خانگی هم به این اندازه دچار رکود نشود. از آن گذشته مگر دولت به تولیدکننده به اندازه تمام نیازش ورق می‌دهد؟ تولیکننده ناچار است بقیه ورق مورد نیازش را از بازار آزاد تهیه کند.
رئیس اتحادیه فروشندگان لوازم خانگی تهران در ادامه با بیان اینکه لوازم خانگی یک سال است از نرخ‌گذاری بیرون آمده تصریح کرد: با این حال در این شرایط هم دارد به مردم اجحاف می‌شود و ما خودمان هم این قیمتها را قبول نداریم. تولید و قیمت‌گذاری را رها کرده‌اند و فکر می‌کنند قیمت‌گذاری و نظارت را باید از مغازه‌دار شروع کنند در حالی که مغازه‌دار، تولیدکننده و واردکننده نیست.
وی درباره سهم توزیع‌کنندگان در افزایش قیمت اخیر نیز گفت: توزیع کننده باید کالای خود را از عمده‌فروش یا کارخانه بخرد. سود خرده‌فروش  ۵ درصد برای اقلام درشت است ولی به جرات می‌گویم که ما الان جنسمان را با یک درصد سود هم نمی‌توانیم بفروشیم به این دلیل که ۵درصد سود یک قلم یخچال یک و نیم میلیونی در سال ۹۶، ۷۵ هزار تومان بود و مغازه‌دار حاضر بود با ۵۰ هزار تومان سود هم آن را بفروشد اما امروز ۵ درصد یک کالای ۳۰ میلیون تومانی یک و نیم میلیون تومان می‌شود  با این سود اگر فروشنده در هفته فقط ۵ قلم کالا بفروشد و در هر کدام یک میلیون تومان سود ببرد دیگر به سراغ جنس قاچاق، گرانفروشی و فیک‌فروشی و ... نمی‌رفت. تمام کسبه این صنف، در تمام ایران زیر ۵ درصد سود قانونی خود روی جنس می‌کشند و می‌فروشند. 
پازوکی با اشاره به اینکه اگر تولیدکننده لوازم خانگی بداند رقیب ندارد بلایی که سر خودروسازی آمد سر او هم خواهد آمد گفت: البته معتقد به واردات کالای نهایی نیستیم بلکه باید تکنولوژی و سرمایه وارد شود چرا که ظرفیت کارخانه‌ها و توان مهندسی ما به جایی رسیده که بتوانیم از خارج تکنولوژی و سرمایه وارد کنیم چنانکه ماشین لباسشویی بهتر از نمونه‌های ایتالیایی آن تولید می‌کنیم. 
وی ادامه داد: تا زمانی که صادرات نداشته باشیم و برای داخل تولید کنیم تولیدمان به درد نمی‌خورد. به عنوان مثال الان در جهان پنکه بدون پره تولید می‌شود ولی هنوز تولیدکنندگان ما پنکه با پره تولید می‌کنند. آنها با شرکتهای دانش‌بنیان قرارداد می‌بندند و آخرین تکنولوژی روز دنیا را کنار آن می‌گذارند و با پول و سرمایه کالایی تولید می‌کنند که به تمام جهان صادر می‌شود.
پازوکی با بیان اینکه اگر این کار به نفع تولیدکنندگان داخل نیست به دلیل این است که نقشه راه ندارند و افزود: وقتی وزارت صمت به ۲۲۰۰ کارخانه تولید اجاق گاز مجوز داده، چگونه تولیدکننده برایش صرف کند با دانش‌بنیان‌ها قرارداد ببندد؟ ایتالیا با آن عظمتش در عرصه تولید لوازم خانگی، تنها ۲ کارخانه تولید اجاق گاز دارد و به همه جهان هم صادر می‌کند. اما در ایران تولید فقط برای تولیدکننده سودآور است و فکری برای صادرات نشده است؟ همه تولیدات هم یک شکل و یک مدل است و قطعه‌سازی و قالب‌سازی انجام نمی‌گیرد.