"با شدت یافتن گرمای هوا بخصوص در مناطق جنوبی ایران، از مرکز کنترل برق کشور دستورالعملی صادر شد که  تمام شرکتهای توزیع برق در سراسر میهن، مصرف برق خود را کم کرده تا برق حاصل از صرفه جویی به مناطق گرمسیری کشور ارسال شود. لذا شرکت برق مشهد برای تامین برق مصرفی شهر هیچ محدودیت و کمبودی ندارد"

این جملات، بخشی از صحبت های "علیرضا کاشی" مدیر روابط عمومی شرکت توزیع برق مشهد بود که در اوج گرمای تابستان سال ۱۳۹۷ در گفتگو با قدس آنلاین ودرخصوص وضعیت برق کلان شهری مانند مشهد مطرح کرده بود. باتوجه به این صحبت ها به راحتی می توان متوجه شد که حداقل از سه سال پیش تاکنون امکانی در کشور وجود دارد که می توان برق مصرفی را مدیریت کرد و میزان مازاد آن را درپاکت نامه گذاشت و تحویل کابلهای فشارقوی داد تا آن را به دیگر مناطق کشور پُست کنند.

باتمام این تفاسیر از روزهای ابتدایی خردادماه ۱۴۰۰ نفَس برق در کشور مانند یک بیمار کرونایی به شماره افتاده است. مشکل کار از کجاست؟ آیا نیروگاه ها دیگر مانند گذشته توان تولید برق را ندارند یا مصرف به یکباره و باپیدا شدن سروکله رمزارزها به کاپیتانی "بیت کویین" بسیار زیاد شده است؟ آیا رمزارزها آنقدر ورزیده شده اند که به راحتی می توانند مچ نیروگاه های تولید برق را بخوابانند؟

برای پاسخ به این سوالات بد نیست بخشی از گفته های "عباس آذری" سخنگوی صنعت برق خراسان رضوی که در خصوص صرفه جویی حاصل از جمع آوری ماینرها عنوان شده است را باهم مرور کنیم. او در گفتگو با قدس آنلاین گفته است "حدود ۵ هزار و ۱۰۰ دستگاه ماینر را در کل خراسان رضوی جمع آوری کرده ایم که از این بابت ۱۰-۱۲ مگاوات صرفه جویی شده است. " او در بخش دیگری از صحبت هایش گفته است" با روشن کردن دیزل های اضطراری توسط ادارات، هتل ها، صنایع بزرگ، بیمارستان ها و... حدود ۵۰ مگاوات صرفه جویی در مصرف برق صورت خواهد گرفت. "

درواقع با جمع آوری بیش از ۵ هزار دستگاه ماینر، از فرار ۱۰ تا ۱۲ مگاوات برق جلوگیری شده است. اما با روشن کردن موتورهای دیزل ادارات و... حدود ۵ برابر بیشتر از ماینرهای جمع شده صرفه جویی در مصرف برق خواهیم داشت. بااین همه ادارات و دیگر مراکز بزرگ بدون اینکه خم به ابرویشان بیاید درحال فعالیت هستند و نیازی به مدیریت برق آنها نیست. چرا تمام کاسه کوزه ها برسرماینرها می شکند تا خاموشی برق منازل توجیه شود؟

مخالف قطع برق ماینرها نبوده و معتقدیم که با آنها نیز باید مانند تمامی لوازم پرمصرف برقی برخورد شود اما دور از عدالت است که آنها را تنها متهم سریال بی برقی بدانیم. وقتی تصمیم بر قطع برق گرفته می شود، دیواری کوتاهتر از دیوار رمزارزها پیدا نخواهد شد. برفرض تولید رمزارز بسیار پرمصرف و مشکل اصلی اند، وقتی امکان شناسایی مشترکین پرمصرف وجود دارد، می توان فقط برق آنها را قطع کرد و نیازی نیست همه شهر مشمول قانون خاموشی شوند. برق از سروکله آدم می پرد وقتی این تصمیمات را مشاهده می کند.

خشکسالی هم یکی دیگر از بهانه هایی است که برای کاهش تولید برق در این شرایط مطرح می شود. همه از بروز خشکسالی ناراحتیم و بیراه نیست اگر بگوییم چشمانمان از این سالِ خشک، تر و قلبمان سوزان شده است. اما مگر سال اول است که باخشکسالی روبروه بوده ایم؟ تازه مگر چند درصد از برق تولیدی کشور توسط توربین های آبی تولید می شود. میزان برق تولیدی در توربین های آبی و حتی بادی در مقابل نیروگاه هایی که سوخت گاز و مازوت دارند تقریبا عددی به حساب نمی آید. ضمن اینکه مشکلی هم به نام کمبود گاز، آنهم در فصول گرم نداریم. پس چرا نیروگاه هایی که همیشه و به راحتی آب خوردن، گاز می خورده اند و برق تولید می کرده اند، اکنون کم آورده اند؟

نکته دیگری که باید توجه داشت این است که به راحتی می توان سقف تولید نیروگاه های کشور و افزایش مصرف بالاتر از سقف را پیش بینی کرد. بسنده نکردن به کلی گویی ها و اعلام این هشدار که قطعا برق قطع می شود، آنهم از هفته ها پیش به سادگی امکان پذیر بود. اما چرا هیچ صدایی از مسئولان برق دار کشور آنهم از هفته ها پیش درنیامد. خواب بودند یا آن روزها برنامه ای برای قطع وجود نداشت؟

برای روشن شدن موضوع می توان از آب خوردنی مثال آورد. وقتی خشکسالی می شود، مسئولانی که دستی برآب دارند از مدتها جلوتر از وضعیت بغرنج سدها و خالی بودن دریاچه آن صحبت می کنند و ماهها بعد اعلام می کنند که دیگر آبی در بساط وجود ندارد و باید جیره بندی شود. این موضوع قابل قبول است. اما چرا برای قطع برق منازل مسکونی چنین اتفاقی از ماه ها جلوتر رخ نداد؟

وقتی مسئولان برای اقداماتشان دلیل های سبُک و بدون منطق ارائه می دهند آنگاه ذهن انسان به هزار راه رفته و نرفته سرک می کشد. دربدبینانه ترین حالت می توان موضوع را به انتخابات ریاست جمهوری مربوط دانست. مقرر شده انتخابات به صورت الکترونیکی برگزار شود. پس وجود برق، لازمه برگزاری انتخابات است. وقتی کشور در تامین برق ناتوان باشد چگونه می توان انتخاباتی آنهم در سطح ریاست جمهوری برگزار نمود؟ آیا دولت فعلی می خواهد چند ماه دیرتر، از پاستور اسباب کشی کند؟

باتوجه به اینکه هنوز به اوج گرما و پیک مصرف برق نرسیده ایم و حتی درسالهای گذشته و در گرمترین روزهای سال، مصرف برق بسیار بهتر از امروز مدیریت شده است، ساده لوحانه است اگر قبول کنیم که قطع برق بهانه هایی مانند رمزارزها و خشکسالی و... دارد. چه خوب بود که مسئولانی که به این نتیجه رسیده اند که لازم است چراغ خانه مردم در طول هفته چندین ساعت خاموش باشد، شجاعانه دلیل اصلی خاموشی ها را اعلام می کردند.

انتهای پیام/