در این محیط رقابتی نامزدها ممکن است بدون در نظر گرفتن شرایط و تنها برای دشت کردن سبد آرای مردم، وعده‌های رنگارنگ و پرطمطراقی سردهند که با امکانات کشور هیچ سنخیت و سازگاری ندارد. این شعارها توقعات را بالا می‌برد و می‌تواند در بلندمدت و در صورت تحقق نیافتن آن‌ها مردم را دل‌زده و اعتماد عمومی را کمرنگ کند. پرهیز از مطرح کردن ادعاهای اغراق‌آمیز و غیر واقع‌بینانه چیزی است که رهبر معظم انقلاب اسلامی نیز بارها نسبت به آن هشدار داده‌اند. از جمله در دیدار روز پنجشنبه گذشته خود با نمایندگان مجلس نیز بار دیگر به این موضوع اشاره کردند و فرمودند: «شعارهای غیرواقع‌بینانه داده نشود. شعارهای غیر واقع‌بینانه گاهی ممکن است فریب مردم تلقی شود. با توجه به امکانات کشور و واقعیات کشور باید شعار داد و وعده داد». در گفت‌وگو با «لاله افتخاری»، چهره سیاسی و عضو هیئت مرکزی شورای وحدت اصول‌گرایان خطرات شعارهای فریبنده انتخاباتی را به بحث گذاشته‌ایم.

 مبارزات انتخاباتی سال ۱۴۰۰ هنوز سر و شکل جدی به خود نگرفته، اما هم پیش از اعلام صلاحیت‌ها و هم پس از آن، شاهد هستیم در همین ابتدا برخی طرف ها وعده‌های عجیب و غریبی را مطرح می‌کنند. تحلیل شما از این رفتار چیست؟

همان‌گونه که حضرت آقا در سخنرانی اخیر خود به آن اشاره کردند و عقل و شرع هم بر آن حکم می‌کند، نامزدهای انتخابات باید پیش از هر چیز خدا را ناظر رفتار خود ببینند و وعده‌هایی بدهند که قابل انجام باشد و عقل مردم را به بازی نگیرند. نامزدهای مختلف دارای تیم‌های مشورتی در حوزه‌های مختلف هستند و حتماً به این نتیجه رسیده‌اند که آن قولی که می‌دهند قابل عملیاتی شدن هست یا نیست. اگر این‌گونه است پس باید علمی و تخصصی در مورد موضوعات ورود کنند. احساسی حرف زدن و به راه‌انداختن پروپاگانداهای غیر واقع بینانه برای کشور بسیار آسیب زاست.

 پیامدهای منفی این شعارزدگی برای کشور چیست؟

خوب نخستین ضرر آن، از بین رفتن اعتماد عمومی است. این رویکرد به مرور زمان سبب خواهد شد مردم به سخنان مسئولان اعتماد نکنند و در انتخابات بعدی نیز از آمدن به پای صندوق‌های رأی خودداری کنند. از سوی دیگر اگر نامزدهای انتخابات بخواهند همان روال قبلی کلی‌گویی و هیجان زایی را تکرار کنند و شعارهای تبلیغاتی خوشرنگ و لعابی که هیچ گونه ضمانت اجرایی برای پیگیری تحقق آن‌ها وجود ندارد یا اصلاً در حوزه اختیارات او نیست را تکرار کنند و مردم هم اسیر این جو شوند، در بلند مدت از پویایی و نشاط اجتماعی نیز خبری نخواهد بود. بنابر این انتظار این است که نامزدها در مطرح کردن وعده ها این موضوع را در نظر بگیرند حرفی که می‌زنند کاملاً قابل انجام باشد، در حیطه اختیارات رئیس جمهور باشد (چراکه گاهی برخی وعده هایی می‌دهند که فرا قوه‌ای است) و سرانجام اینکه برنامه اجرای آن را هم دقیق، شفاف و تخصصی ارائه بدهند، یعنی بگویند این برنامه از کدام منبع درآمدی، در چه فاصله زمانی و برای چه میزان از مخاطبان قابل تحقق است.

 به نظر شما راه برطرف شدن این معضل در تبلیغات انتخاباتی چیست؟

مهم‌ترین مسئله در این زمینه دادن آگاهی به مردم است. اگر وعده ای از سوی نامزدی مطرح می‌شود خوب آگاهان امور به بهترین شکل می‌توانند نظر بدهند این مسائل تا چه میزان قابل عملیاتی شدن است. در صورت دادن این آگاهی مردم می‌توانند سره را از ناسره تشخیص دهند و مسیر درست را بروند. در این بین، مردم هم وظیفه مهمی دارند که هم دقت بیشتری کنند و هم اینکه به نظر صاحبنظران رجوع کنند. به‌طور نمونه ما این تجربه را داریم که در انتخابات گذشته یک عده رقیب هراسی کردند و با بیان اینکه برخی می‌خواهند پیاده روها را دیوار بکشند، مردم را اغفال کردند. خوب اگر اطلاعات سیاسی کامل یا تأملی حداقلی می‌داشتیم، می‌توانستیم به خوبی متوجه شویم این موضوع تنها با هدف جذب رأی است. همچنین می‌توانستیم با رجوع به صاحبنظران و افرادی که مورد اعتماد هستند به دروغ بودن این شعار برسیم. پس در این زمینه وظیفه بزرگی بر دوش مردم هم هست. ضرورت توجه مردم به انتخابی آگاهانه و اصلح مهم است و نباید به سادگی از کنارش عبور کنند و به خاطر بسپارند سرنوشت نهایی با دست‌های خود آن‌ها و رأیی که به صندوق می‌اندازند برای آن‌ها رقم می‌خورد.

از سوی دیگر نامزدهای انتخاباتی هم وظیفه دارند اولاً صادقانه و تخصصی صحبت کنند و همچنین توجه داشته باشند که باید نسبت به وعده‌هایی که می‌دهند در پیشگاه خداوند و مردم پاسخگو باشند. پس ای کاش نامزدهای عزیز به‌جای آسمان و ریسمان به هم بافتن برای کسب رأی مردم، کمی از کارنامه درخشان خود در مسئولیت‌های گذشته در هر پست و مقام برای مردم سخن بگویند و از امور بررسی شده و قابل اجرا و عقلانی مایه بگذارند تا از وعده‌های سر خرمن.