بدون شک بخش‌هایی از مردم قصد شرکت در انتخابات فردا را ندارند، اگر این افراد را تقسیم‌بندی کنیم به سه دسته می‌رسیم. اولاً دسته بسیار اندکی هستند که با اساس جمهوری اسلامی میانه‌ای ندارند و در تمام انتخابات‌های پیش از این [حتی انتخابات ۸۵ درصدی سال ۸۸] نیز شرکت نکرده بودند. طبعاً برقراری دیالوگ با این جمعیت، نه موضوع این یادداشت است و نه در فرایندی چند روزه ممکن. اما سایر افرادی که قصد شرکت در انتخابات را ندارند، خود به دو دسته تقسیم می‌شوند که رهبر انقلاب دیروز به صورت صادقانه و دلسوزانه ای هر دو گروه را مخاطب قرار دادند.

نخست بخش‌هایی از مردم هستند که تأثیر تحریم‌ها را در معادلات کشور و حل مشکلات اقتصادی بالا می‌دانند. این دسته دیدگاه خود را در افکارسنجی‌های گوناگون به شکل پررنگی نشان داده‌اند؛ از جمله در نظرسنجی سال گذشته دانشگاه آمریکایی مریلند و مؤسسه کانادایی «ایران پل» حدود ۵۱ درصد مردم موافق برجام بوده و تقریباً ۲۹ درصد مردم معتقدند که جز با تجارت خارجی [با غرب] نمی‌توان کشور را اداره کرد. بخشی از این مردم قصد شرکت در انتخابات را ندارند اما یقیناً به این مسئله توجه ندارند چه با حضور آن‌ها و چه بدون حضور آن‌ها یکی از  نامزد‌های باقیمانده در انتخابات به عنوان رئیس دولت بعدی انتخاب خواهد شد و قطعاً یکی از مأموریت‌های فوری آن [حداقل در کوتاه مدت] تعیین تکلیف مذاکرات وین است.

رهبر انقلاب دیروز بر این نکته تأکید کردند هر چه مشارکت مردم در انتخابات پایین‌تر باشد، فشار خارجی به ویژه در حوزه تحریم بیشتر خواهد شد. اگر به سابقه تحریم‌های سال‌های ۹۰ و ۹۱ و همچنین خروج آمریکا از برجام و تروریستی اعلام شدن سپاه در فروردین ۹۷ یعنی چند ماه پس از اتفاقات دی ماه ۹۶ بنگریم، در می‌یابیم هر جا طرف آمریکایی [ولو به غلط] تصور کرده که مردم پشت کشور را خالی کرده اند، بر فشار خود افزوده است. افرادی که مدعی نقش تحریم‌ها در اداره کشور هستند، بدانند با مشارکت بالا، این نقش ضعیف و ضعیف تر خواهد شد و همزمان دست مذاکره کنندگان ایرانی هم پرتر خواهد بود.

دومین جریانی که دیروز مخاطب بیانات رهبری قرار گرفتند، اقشار ضعیفی بودند که به دلیل بی توجهی و سوء مدیریت دولت دچار مشکلات معیشتی جدی شده اند. رهبر انقلاب به درستی تصریح کردند گلایه‌های اقتصادی این طیف درست و بجاست و دولت آینده باید این مسئله را در اولویت قرار دهد. اما طرح بحث ایشان این سؤال را به ذهن متبادر می‌کند که یک مشارکت ضعیف و انتخاب رئیس جمهور با رأی پایین، موجب حل مشکلات معیشتی خواهد شد یا آن را تشدید خواهد کرد؟ به تعبیر رهبری، قهر کردن با صندوق رأی نه تنها مشکلی را حل نمی کند، بلکه دولت برآمده از مشارکت پایین هم نمی تواند به صورت قدرتمندانه به جنگ مشکلات موجود و اصلاح ساختارهای کشور برود.

یک مزیت دیگر حضور مردم، مأیوس شدن گروه های خرابکار است که همواره در طول ۴۲ سال گذشته در حسرت دست اندازی به خاک ایران و تبدیل کردن آن به میدان کشت و کشتار و جولان خود سوخته اند.

بدون هرگونه تعارفی، در منظومه امام و رهبری، مردم نه زینت المجالس بلکه همواره مهم‌ترین ابزار قدرت جمهوری اسلامی بوده اند. اگر این کشور پس از ۴۲ سال از گردنه هایی چون جنگ هشت ساله، تهاجم فرهنگی، کودتاهای مختلف، گروهک‌های تروریستی و در نهایت فشار تبلیغاتی عبور کرده، تنها علت آن حضور مردم بوده است، انتخابات پرشکوه فردا می‌تواند آغازی بر پایان جنگ اقتصادی باشد؛ برای مقابله با تحریم و رفع سوء مدیریت‌های داخلی نیازمند ایرانی قوی هستیم و پیش درآمد این مسئله، لبیک پرشور مردم به یک ندای عقلی، مسئولیت اجتماعی و تکلیف شرعی است، ان شاء الله.