به گزارش قدس آنلاین  آیت‌الله «حسن عالمی»، با بیان اینکه ماه ذی‌القعده و دهه مبارک کرامت تداعی کننده فرهنگ عشق، ایثار و وفاداری است، اظهار کرد: این ایام با ولادت کریمه اهل بیت حضرت معصومه(س) شروع و با ولادت شمس الشموس امام رضا(ع) به پایان می‌رسد. ششم این ماه نیز روز بزرگداشت حضرت احمد بن موسی شاهچراغ(ع) برادر گرامی امام هشتم(ع) نامگذاری شده است. مناسبت‌هایی که یادآور سیره اهل بیت عصمت و طهارت(ع) بوده و حکایت از این دارد که اهل بیت(ع) برای ترویج اعتقادات و دفاع از حق، دین و ارزش‌های دینی تا پای جان ایستادگی کردند.

عضو مجلس خبرگان رهبری با مرور دوره حکومت بنی عباس افزود: بنی عباس جزو بنی هاشم بود و از عباس بن عبدالمطلب عموی پیامبر اکرم(ص) و جد خلفای عباسی منشعب شده بود. تا پایان حکومت بنی امیه که حدود 70 سال و چند ماه طول کشید از حکومت برکنار و به تعبیری با تشیع همراه بودند اما بعد از آن که حکومت بنی‌امیه سقوط کرد و حرکتی انجام شد که بخشی عظیمی از آن مربوط به خراسانی‌ها بود، مبارزه بر علیه بنی‌امیه را با شعار «مقدس الرضا من آل محمد(ص)» شروع کردند. شعاری که عباسیان با تکیه بر آن توانستند بسیاری از بنی ‏هاشم و شیعیان آنان به‏ویژه ایرانیان را با خود همراه کرده و مدت‏ها چهره واقعی خود را در پشت آن پنهان کنند.

وی گفت: با این شعار قیام اتفاق افتاد اما بعد از سقوط بنی‌امیه آنچه شایسته بود اتفاق نیفتاد. اولین فردی که بعد از سقوط بنی‌امیه سر کار آمد، ابوالعباس سفاح از بنی عباس بود. آن زمان بنی‌عباس قدرت چندانی نداشته و به طرفداران اهل‌بیت(ع) احتیاج داشتند به همین دلیل رفتار تند و ناشایستی از او روایت نشده است. بعد از فوت او برادرش منصور دوانیقی سر کار آمد. او دشمنی شدیدی با اهل بیت(ع) و فرزندان پیامبر(ص) داشت و جنایات و کشتار او نسبت به اولاد امام حسن مجتبی(ع) و سایر سادات از صفحات غم انگیز، دردناک و شرم اّور تاریخ است.  اّزار و اذیت‌هایش نسبت به امام صادق(ع) نیز در کتب تاریخ آمده است. سرانجام نیز دستور داد اّن حضرت را مسموم و به شهادت رساندند.

آیت‌الله عالمی تصریح کرد: پس از منصور دوانیقی عملکرد بنی عباس تا زمان هارون عباسی بدتر شد. هارون عباسی فردی در باطن بسیار خشن و در ظاهر ملایم بود و با ظاهر ملایم و عوام فریب خود را بین مردم به عنوان خلیفه عادل معرفی می‌کرد. بعد از بین رفتن هارون حکومت به مامون رسید. مامون نیز حکومتی خشن داشت و با برادرکشی بر سر کار آمد. در چنین شرایطی باید اهل بیت عصمت و طهارت(ع) از مذهب، اعتقادات و فرهنگ تشیع حفاظت و پاسداری می‌کردند و یکی از موارد شاخص این پاسداری که توسط فرزندان حضرت موسی بن جعفر(ع) اتفاق افتاد همین جریانی است که از آن به عنوان دهه مبارک کرامت یاد می‌کنیم.

وی گفت: طبق نقل تاریخ امام رضا(ع) را به الزام و اجبار از مدینه به خراسان و مرو بردند. روایاتی که از وداع امام رضا(ع) با قبر پیغمبر(ص) و وداع و گریه‌های حضرت با خانواده خود بر جای مانده از این اجبار حکایت می‌کند. با وجود به این اجبار و اینکه برادران و خواهران بزرگوار حضرت نگران بودند برای یاری و ملاقات برادر تصمیم به سفر خراسان گرفتند. مقصد حضرت معصومه(س) در این سفر رسیدن به برادر بزرگوارش بود که در مسیر به شهادت رسید. حضرت احمد بن موسی(ع) نیز در همان سال‌ها با برادران بزرگوار خود سید امیر محمد عابد و سید علاءالدین حسین و جمع زیادی از برادرزادگان و محبان اهل بیت(ع) به قصد زیارت حضرت رضا(ع) از مدینه حرکت کردند تا از طریق شیراز به طوس عزیمت کنند. در بین راه نیز عده کثیری از شیعیان به آنان ملحق شدند. خبر حرکت چنین قافله بزرگی مأمون خلیفه عباسی را به وحشت انداخت و سبب شهادت آنان شد.

آیت‌الله عالمی در پایان اظهار کرد: هر سه این بزرگوار در مسیر احیای دین اسلام شهید شده‌اند و حرکت آن‌ها، حرکتی برای احیای شیعه بود. با ورود آنان به ایران حیات جدیدی بر شیعیان دمیده شد و این دهه نقطه عطف بزرگی در ترویج شیعه است. باید این ایام را همچنان که چند سالی است رونق گرفته، بزرگ داشت و از فرصت‌های آن برای ترویج فرهنگ اهل بیت(ع) استفاده بسیاری کرد. برای غنی‌ و پربارتر کردن این ایام لازم است زندگی‌نامه و سیر حرکت و مبارزات فرهنگی، اجتماعی و سیاسی این بزرگواران را برای مردم بازگو کرد تا در ذهن مردم ماندگار شود و از آن برای زندگی بهتر الگو گیرند.