این رؤیای زیبا از سال ۹۲ با مصطفی آقایی است؛ همان سالی که تصمیم می‌گیرد هر خانه را به یک کارخانه تبدیل کند و با این شعار به مناطق کم‌برخوردار و حاشیه شهر مشهد می‌رود تا طبق یک برنامه پنج‌ساله و با کمک نهادهای پای کار، برای هزاران نفر اشتغال ایجاد کند. هنر والایش بهانه‌ای است تا دعوت‌نامه‌های متعدد از کشورها و دانشگاه‌های مختلف به دستش برسد، اما نگین مشهد؛ حرم مطهر امام رضا(ع) او را پابند مشهد کرده تا پشت پا به رفاه خارج از مرزهای این سرزمین بزند و مدال خادمی در آستان مقدس امام هشتم را روی سینه بنشاند.

 خادم افتخاری شاه خراسان

آقایی ۴۵ ساله حالا خادم افتخاری شاه خراسان است و همه هنر و خلاقیتش را آورده پای کار تا آن‌ها را بریزد روی پارچه‌های ابریشمی و در گوشه گوشه حرم مطهر جانمایی‌شان کند. از سفره‌های سوزن‌دوزی شده قرآنی و شال خدام و جانماز و سجاده و روکش‌های جارو و بقچه قرآن گرفته تا پوش ضریح مطهر رضوی.

دوخت‌ پوش ضریح و پوش مضجع شریف رضوی از کارهای خاصی است که افتخارش نصیب کمتر کسی می‌شود، اما نصیب مصطفی آقایی از اهالی هنر مشهد شده ‌است. شاید به خاطر نیت پاکی که دارد؛ به خاطر آن روز که از کنار حرم امام رضا(ع) می‌گذشت و با دیدن یک بانوی متکدی دلش به درد آمد و با خودش گفت: «چرا باید کسی در درگاه سلطان گدایی کند؟ »؛ دردی که خودش به ‌دنبال رفع آن برآمد و با تدبیر پدر و توسل به میراث خانوادگی که از ۳۰۰سال پیش نسل به نسل به او رسیده بود، برایش برنامه‌ریزی کرد. در طرح بزرگ و خلاقانه او ابزار کار فقط نخ و سوزن بود؛ نخ و سوزن به‌علاوه هنر گرانقدر سوزن‌دوزی. البته آقایی به هنر اجدادی بسنده نکرد و برای آموختن بیشتر و ارائه کار بزرگ‌تر؛ کاری که توانایی ایجاد اشتغال برای هزاران نفر را داشته باشد، سراغ اقوام ایرانی رفت و انواع دوخت‌ها را در یک پژوهش ۱۱ساله آموخت و توانست کیفیت دوخت ایرانی را از ۸۰ مدل به ۲۸۰ نوع ارتقا دهد. بعضی از دوخت‌ها را احیا و بعضی را ابداع کرد و هنرش را به کمال رساند.

طرح او از سال۹۲ به مدت پنج سال در مؤسسه‌های مختلف اجرا شد و به آموزش و اشتغال‌زایی برای ۸ هزار نفر انجامید.

 می‌خواست مهاجرت کند

کار و پژوهش چندین و چندساله دست و ذهن آقایی را مزین می‌کند به هنرهای والایی که طالبان زیادی در سراسر جهان دارد. در سر آقایی سودای رفتن از این سرزمین داغ است، به‌ ویژه آنکه از یکی از رؤسای‌جمهور کشورهای خارجی و همچنین از یک شرکت ماشین‌سازی بزرگ اروپایی برای دوخت و دوز ماهرانه تزئینات داخلی خودروها دعوت‌نامه دارد، هر چند که هنوز مردد است میان ماندن و رفتن. سال ۹۹ عزمش را جزم می‌کند برای رفتن و پیش از سفر به زیارت حضرت فاطمه معصومه(س) می‌رود و وقتی برمی‌گردد بدون آنکه بفهمد چه بر دلش رفته، از مهاجرت منصرف می‌شود. اما در عوض به حرم مطهر رضوی رفته و پیشنهاد همکاری و خدمت افتخاری می‌دهد.

در گام نخست با آیین‌های حرم آشنا می‌شود و بعد برای ملزومات آن طرح می‌زند. نخستین کاری که دست می‌گیرد پوش سنگ مضجع شریف حضرت رضا(ع) است که یک ماه پیش کار دوختنش به پایان رسیده و به مناسبت میلاد آن امام رئوف روی مرقد مطهر پهن شد.

آقایی اکنون در یک گوشه حرم امام رضا(ع) یک کارگاه کوچک دارد و هنرمندان متعددی که خودش فنون و مهارت کار را به آن‌ها آموخته زیر سایه هدایت او برای امام رضا(ع) و ملزوماتش سوزن می‌زنند. البته شروع و پایان هر کاری به خودش ختم می‌شود و آن ‌طور که می‌گوید تقریباً ۸ درصد کار را شامل می‌شود. دلش به همین کوک‌ها خوش است و می‌گوید این کوک‌ها صاحب دارد و امام رضا(ع) روی کارهایی که برایش انجام می‌دهند، نظر دارد.

  یک خرق عادت خلاقانه در دوخت پوش

پوش مضجع شریف حضرت ‌رضا(ع) که آقایی و همکارانش با نخ‌های ابریشمی سبزرنگ و کوک‌های خلاقانه خود آن را دوخته‌اند، رنگ خاکستری دارد؛ یک سنت‌شکنی و خرق عادت بزرگ، چراکه تاکنون هر پوشی که برای حرم دوخته ‌شده با پارچه مخملی سبزرنگ بوده ‌است.

به عقیده او خاکستری، رنگ خنثی میان تیرگی و روشنی است و می‌شود هر چیزی را کنارش گذاشت. او می‌گوید: هر کس به دیدار اهل بیت(ع) برود بخشیده و خنثی از رفتار و کردار گذشته‌اش می‌شود. حالا دست خودش است که به سوی سبزی‌ها برود یا به دنبال تیرگی‌ها. آقایی درباره نوع دوخت پارچه و کوک‌ها هم این‌ گونه می‌گوید: ما از دوخت ابریشم‌دوزی‌های سنتی ایران استفاده کردیم که الگوی هشت خط دارد تا به عدد مقدس امام رضا(ع) باشد.

ما سه نوع ستاره داریم؛ ستاره اربعین ۴۰کوک دارد و ستاره امامت و ولایت که ۲۴کوک دارند. انتخاب رنگ‌ها نیز مهندسی شده ‌است. ما  ۱۱ اقلیم جغرافیایی داریم و پوش مرقد مطهر باید جوری طراحی می‌شد که حظ بصری برای همه اقوام که از اقلیم‌های متفاوت می‌آیند، اتفاق بیفتد. ما ساعت‌ها با هنرمندان نشسته‌ایم و به این ترکیب رنگ خاص رسیده‌ایم. شفق نوری سبز آبی و سبز نبوت را به کار برده‌ایم. پوش سنگ حدود ۸۸۰هزار کوک است که در نوع خودش بی‌نظیر و حاصل تلاش ۲۵نفر است که ۵ هزار و ۶۰۰ ساعت برای آن وقت گذاشته‌اند.