به گزارش قدس آنلاین، قدردانی از مقام شامخ معلمان، هنرمندان و مروجان قرآن کریم وظیفه مهم هر فردی است که توسعه فرهنگ قرآنی دغدغه اوست، به ویژه نهادهای فرهنگی که باید حمایت از این پیشگامان را اساس فعالیتشان قرار دهند و بخش‌های اثرگذار زندگی این افراد را به سمع و نظر جامعه برسانند. برآنیم تا هر هفته با یکی از خادمان قرآن گفت‌وگو کنیم و ضمن جویا شدن از احوالات زندگی آنان، درباره اینکه پس از دریافت نشان خادم قرآن، چه مسئولیت اجتماعی را بر دوش خود حس می‌کنند سخن بگویند. در ادامه با یکی دیگر از خادمان قرآن آشنا می‌شویم.

خلبان وحید غفران‌نیا، حافظ قرآن کریم، دارنده درجه دکتری در رشته معماری و رتبه‌های ملی و بین‌المللی در مسابقات قرآن است. او متولد ۱۴ شهریور ۱۳۶۳ در شهرستان تبریز است. غفران‌نیا از شش سالگی شروع به حفظ قرآن کریم کرد و در ۱۳۷۲، شروع ۹ سالگی، موفق به حفظ کل شد.

غفران‌نیا در مراسم تجلیل از خادمان قرآن سال ۱۳۶۳ در حوزه تبلیغ و ترویج به دریافت نشان خادم‌القرآن مفتخر شد. وی دارای هفت عنوان اول و دوم بین المللی در مسابقات قرآنی کشورهای ایران، مصر، اردن، لیبی، عربستان سعودی، امارات، اردن بوده و به عنوان پرافتخارترین حافظ کل جمهوری اسلامی ایران با بیش از ۱۵ رتبه اول کشوری شناخته می‌شود.

کسب عنوان جوان ملی کشور در سال ۱۳۸۵، اعزام به کشورهای مختلف جهت انجام مأموریت‌های قرآنی و کسب رتبه اول و دوم در مسابقات کشوری تواشیح و همخوانی اوقاف از سایر افتخارات این قاری بین‌المللی است.

وی درباره ویژگی‌های فردی که به عنوان خادم قرآن، مفتخر می‌شود، گفت: این مراسم که از سوی معاونت قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برگزار می‌شود، اتفاق مبارکی است، به طوری که تاکنون شاهد برگزاری بیست و چهار و بیست و پنج دوره از آن بودیم، منتها افرادی که برای این عنوان انتخاب می‌شوند، مسئولیتشان بعد از مفتخر شدن به این عنوان سخت‌تر می‌شود.

غفران‌نیا با تأکید بر اینکه این رتبه و مقام، عنوان کوچکی نیست و به همه کسب رتبه‌ها و درخشش در مسابقات می‌ارزد، اضافه کرد: تمام این عناوین یک طرف ماجراست و عنوان خادم قرآنی نیز طرف دیگر ماجراست. هنگامی که فردی به عنوان خادم قرآن انتخاب می‌شود، یعنی اینکه باید خدمت‌گزار قرآن باشد و خودش، علم، زندگی و تمام داشته‌هایش را وقف قرآن کند و خود را خدمت‌گزار ساحت قرآن بداند.

وی با اشاره به انتظار جامعه قرآنی از خادم‌القرآن، ادامه داد: تمام کارهای این فرد و نیز کوچک‌ترین و کم‌ترین قصور در مورد فعالیت‌های شخصی‌اش به نام قرآن نوشته می‌شود. افرادی که به این عنوان مفتخر می‌شوند، باید قدر رتبه‌شان را بدانند. همچنین معیارهایی برای انتخاب این افراد وجود دارد. با این حال در کنار افرادی که تجربه دارند و سال‌هاست که در حوزه‌های مختلف کار کرده‌اند به جوان‌ها نیز بها داده می‌شود، زیرا جوانان تشنه انگیزه دادن هستند، حتی برخی با وجود سن کم، در حوزه فعالیت قرآنی‌شان کارهای بزرگی کرده‌اند که می‌توان از آنها استفاده کرد.

این حافظ کل با توجه به اینکه در ۱۳ ـ ۱۴ سالگی به عنوان خادم قرآن معرفی شد، اظهار کرد: یکی از افرادی که با من انتخاب شد، استاد شهریار پرهیزکار بود و این اتفاق انگیزه من را چند برابر کرد. بنابراین باید از ظرفیت جوانان استفاده شود و خوب است که عنوان «جوان قرآنی» به تجلیل‌شوندگان افزوده شود تا جوانانی که شاخص‌های قرآنی مطلوبی دارند انتخاب شوند.

این قاری در پاسخ به این سؤال که کدام خادم یا خادمان را الگوی زندگی خود قرار داده است؟ گفت: اساس کار من، حفظ است و بزرگترین الگویم استاد شهریار پرهیزکار هستند، زیرا الگویی فنی و اخلاقی‌ محسوب می‌شوند و پس از این انتخاب، انگیزه‌ام بیشتر شد و در مسابقات قرآن دبی، عربستان و ایران شرکت کردم و حائز رتبه نیز شدم و پس از چند سال رتبه نخست مسابقات کشوری و بین‌المللی را کسب کردم.

غفران‌نیا گلایه کرد: افرادی که خادمان قرآن را انتخاب می‌کنند، از ظرفیت آنها استفاده نمی‌کنند، زیرا پس از سال ۷۶ که به عنوان خادم قرآن از من تجلیل شد، طی همایشی در سالن اجلاس از ما دعوت کردند و هدیه‌ای نقدی دادند، اما ما منتظر دریافت این هدایا نیستیم. مسئولیت ما بعد از این انتخاب سنگین‌تر می‌شود و به میزانی که خادم قرآن باید مراقب رفتار و فعالیتش باشد و زندگی‌اش را وقف قرآن کند، متولیان این امر نیز باید به آنها توجه کنند. تا چند سال گذشته نشریه گلستان قرآن ارشاد برای من ماهی یکبار ارسال می‌شد و این کل دستاورد من از خادم قرآن شدن بود که بعد ارسال آن قطع شد. منظورم این است که صرف یک انتخاب و هدیه کافی نیست و این ارزش کار را تقلیل می‌دهد.

این حافظ کل درباره مسئولیت اجتماعی‌اش پس از دریافت این عنوان، بیان کرد: کمترین کار این است که به تربیت نیروهای قرآنی و سایر افراد علاقه‌مند در حوزه قرآنی بپردازیم. من نیز در حوزه آموزش و کلاس‌داری تلاش کرده‌ام تا پس از خودم چندین و چند خادم قرآن را تحویل کشور دهم و بدین ترتیب کار من نِمود می‌کند. همچنین مؤسسه طارق تبریز را در سال ۹۱-۹۲ و مؤسسه جامعةالقرآن و العترت را پس از آنکه به دریافت عنوان خادم قرآن مفتخر شدم(طی سال‌های ۷۷-۷۸ )، با اخذ مجوز از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تأسیس کردم و در آنها رشته‌های قرآنی حفظ، صوت و لحن و تجوید آموزش داده می‌شود.

منبع:

انتهای پیام/