برآورد رفت و آمدهای سیاستمداران و دولتمردان آمریکایی نشان می‌دهد آن‌ها همچنان خواستار باقی ماندن و حفظ تحریم‌های ایران برای تحمیل فشارهای مضاعف هستند. همچنین ممکن است برخی تحریم‌های جزئی را لغو کنند اما تحریم‌های اصلی را همچنان علیه ایران باقی نگه می‌دارند تا هر بار خواستند ایران را وارد دور جدیدی از بازی های طراحی شده خود کنند، از این طریق بتوانند فشار بیشتری به  جمهوری اسلامی ایران وارد کنند.

در مقطع فعلی، مسئولان ما نباید به هیچ وجه در برابر زورگویی‌ها و زیاده‌خواهی‌های طرف غربی کوتاه بیایند، مسیر پیش رو مشخص است. موضع ایران مشخص است؛ آمریکا باید به برجام بازگردد و به دلیل اینکه خود از توافق بین‌المللی برجام خارج شده باید به ایران تضمین عملی بدهد. اگر آمریکا به ایران تضمین ندهد، قطعاً باید رفتار متقابل نشان داد. زمانبر کردن مذاکرات، نوعی وقت کشی به ضرر ما و به نفع پیشبرد راهبردهای آمریکاست؛ درنتیجه علاوه بر عدم در اختیار گذاشتن اسناد هسته‌ای، دوربین‌های مراکز هسته‌ای نیز باید خاموش شوند تا آن‌ها جدیت جمهوری اسلامی ایران در عملیاتی کردن مصوبه اقدام راهبردی مجلس را از نزدیک ببینند.

به نظر می‌رسد آمریکایی‌ها تمایلی به لغو کلیه تحریم های ایران ندارند، طبیعی است در این صورت هیچ گونه توافق جدی در وین صورت نمی‌گیرد، شاید هم دولت بیشتر دنبال مهلت دادن به غربی‌ها بود تا به باور خود به نوعی امکان توافق را بیشتر کند، اما راهبرد ما باید تصمیم‌گیری اصولی نظام در برابر خواسته‌های غیر معمول آمریکا باشد؛ به این معنا که به غیر از لغو تحریم‌ها به هیچ خواسته دیگری تن ندهیم.

اگر آمریکا همه تحریم‌های ایران را لغو نکند، عملاً بحث دوربین‌های آژانس که بر اساس دستورالعمل الحاقی نصب شده بود، موضوعیت خود را از دست می‌دهد. قانون مجلس لازم الاجراست. سیاست ایران باید یک موضوع مشخص باشد و آن اینکه اگر تحریم ها لغو نشد، دوربین ها خاموش می شوند. این یک تصمیم گیری سیاسی کلان و مهم برای جمهوری اسلامی ایران است تا جناح غرب و آمریکایی‌ها را وادار به تلاش برای لغو تمامی تحریم‌ها کند.