این روزها قطع مکرر برق همه را کلافه کرده از مشهد گرفته تا پایتخت  ؛از مردم عادی گرفته تا اصناف و واحدهای صنعتی و معدنی ؛ از گیر افتادن شهروندان در اسانسورها تا خسارتهای سنگین صنایع و سردخانه ها  والبته سوختن تجهیزات و ماشین الات گران قیمت که جایگیزن کردن انها برای هرکسی امکان پذیرنیست. قطع برق دامن ان پیرمردی که سالها برای امرار معاش چاه میکند هم گرفته است ؛ او این روزها با ترس و لرز به عمق چاه می رود؛ نکند پمپ هوا خاموش شود !
خلاصه اینکه قطع برق فارغ از اینکه مقصر مزرعه های ماینر است یا خشکسالی های اخیر و یا عدم برنامه ریزی ها لازم، برای خودش معضل تمام عیارایرانیان شده است .
اما این سکه روی دیگری هم دارد ؛غفلت ازخورشید! تعجب نکنید چراکه ایران کشوری است که به گفته متخصصان با وجود ۳۰۰ روز آفتابی در بیش از دو سوم آن و متوسط تابش ۵,۵ – ۴,۵ کیلووات ساعت بر متر مربع در روز یکی از کشورهای با پتانسیل بالا در زمینه انرژی خورشیدی معرفی شده است. 
واقعیت این است که با همه تلاشهای وزارت نیرو هنوز انرژی خورشیدی نتوانسته در استانهای مستعدی چون خراسان رضوی  با وجود استعداد فوق العاده در تامین انرژی های نو، جایگاه اصلی و کاربرد زیادی بدست آورد و انطور که امار نشان می دهد بخش قابل توجهی از برق کشورمان همچنان بوسیله نیروگاه هایی با سوخت فسیلی تامین می شود.
 وزارت نیرو در برنامه بلند مدت خود اعلام کرده است که می‌خواهد تا سال ۲۰۳۰ میلادی، ۷۵۰۰ مگاوات برق از انرژی خورشیدی تولید کند. با این همه ،ظرفیت نیروگاه‌های موجود در ایران که با انرژی خورشیدی کار می‌کنند فاصله زیادی با این برنامه دارد و انرژی خورشیدی همچون انواع دیگر انرژی تجدیدپذیر، با استقبال زیادی مواجه نشده است.
به گفته رئیس پژوهش و فناوری شرکت بهینه‌سازی مصرف سوخت ، قرار بود تا آخر برنامه پنجم توسعه و با کمک بخش خصوصی، پنج هزار مگاوات برق خورشیدی در کشور تولید شود که محقق نشد، در برنامه ششم دوباره این بند برنامه پنجم تکرار شد و و در سال پایانی برنامه ششم ، مقدار تولید برق از انرژی خورشیدی به یک هزار مگاوات هم نمی‌رسد.
اما دلیل این عدم توفیق چیست ؟ در پاسخ به این پرسش باید گفت ؛ علاوه بر دلایلی همچون پیچیدگی نسبی فناوری و هزینه‌های اولیه ساخت ، شاید بتوان فراوانی منابعی همچون نفت و گاز و ارزانی نسبی سوخت‌های فسیلی را از اصلی‌ترین عللی دانست که موجب شده است  انرژی‌های نو از جمله انرژی خورشیدی به صورت گسترده مورد استفاده قرار نگیرند. این در حالی است که برخی صاحب نظران براین باورند ،با فعال‌سازی ظرفیت طبیعی کشور در استفاده از انرژی خورشیدی در سطح خانگی وصنعتی ، حتی امکان تزریق بخشی از مازاد برق تولیدی به شبکه سراسری نیز وجود دارد. 
این مساله با توجه به تابش خورشید در کشور و پتانسیل بالای بسیاری از مناطق جنوبی کشور در تولید برق با استفاده از انرژی خورشیدی، می‌تواند نیاز به افزایش ظرفیت نیروگاهی متکی به سوخت‌های فسیلی را به طور کامل نیز مرتفع کند. 
به هرحال نباید فراموش کرد استانهای نظیر خراسان رضوی  با توجه به تنوع اقلیمی قابلیت‌های متنوعی برای تولید انرژی دارد و شاید بتوان تولید انرژی خورشیدی را مهم‌ترین پتانسیل کشور در حوزه تولید انرژی تجدیدپذیر محسوب کرد.
این در حالی است که  برخی از کارشناسان انرژی خورشیدی گام را فراتر نهاده و در حالتی آرمانی ادعا می‌کنند که ایران در صورت تجهیز مساحت بیابانی خود به سامانه‌های دریافت انرژی تابشی می‌تواند انرژی مورد نیاز بخش‌های گسترده‌ای از منطقه را نیز تامین کند و در زمینه‌ صدور انرژی برق (با منبع تجدیدپذیر) فعال شود. لذا با عنایت به شکل گیری و فعالیت دهها شرکت تولیدی در حوزه برق و الکترونیک در مشهد و نیز وجود توانمندی های تخصصی در استان  حرکت به سمت تولید این نوع از انرژی در ابعاد مختلف حائز اهمیت است. ‌یادمان نرود در بعد زیست‌محیطی هم، تولید این نوع از انرژی فاقد آلودگی بوده و در فرآیند تولید به مصرف منابع طبیعی (نظیر آب و...) نیازمند نیست. پس بیاییم خورشید را جدی بگیریم