جو بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده این روزها به هر وسیله‌ای متوسل می‌شود تا در مقابل رشد روزافزون جمهوری خلق چین مانع‌تراشی کند. با تمام تفاوت‌هایی که میان تیم جو بایدن با ترامپ وجود دارد، به نظر می‌رسد رئیس جمهور کنونی ایالات متحده چندان از تداوم مسیر تقابلی دونالد ترامپ در قبال اژدهای زرد بدش نیاید. از همین رو، مجموعه اقدامات تجاری و اقتصادی که در این دو سال تغییر پارادایمی توسط ترامپ و بایدن علیه چین استفاده شد را می‌توان در چهار حوزه کلی حقوق بشر، دموکراسی، فناوری جنگ و مباحث مربوط به هژمون تقسیم‌بندی کرد. با این تفاوت که اگر جو بایدن رقابت سخت را به عنوان نقطه عزیمت سیاست‌های خود در مقابل چین انتخاب کرده، اما کوشید این رقابت را به شکل چندجانبه‌گرایانه طراحی کند و برای این کار هم به سراغ متحدان سنتی خود در اروپا و شرق آسیا رفت. استفاده از نیروی کار اجباری در چین و محروم کردن اقلیت مسلمان آویغور در استان سین کیانگ از حقوق شهروندی خود بنا به ادعای آمریکایی‌ها، موجب شده ایالات متحده اقدام به تحریم واردات کالاهای مرتبط با این دسته از صنایع و شهرها کند. همزمان، سرکوب برخی اعتراض‌ها در هنگ‌کنگ توسط دولت مرکزی چین موجب شد رئیس جمهور وقت آمریکا در یک فرمان اجرایی، تجارت با هنگ‌کنگ را مستقل از چین ارزیابی نکند و این یعنی همه تعرفه‌های تجاری که پیشتر توسط دولت ایالات متحده در قالب مبارزه با دامپینگ مستند به اختیارات بخش ۳۰۱ قانون تجارت آن کشور مصوب ۱۹۷۴ وضع شده بود، به تجارت با این استان نیز تحمیل می‌شود. در کنار آن، جو بایدن ضمن استقبال از تحریم‌های یکجانبه اتحادیه اروپا علیه چین به دلیل رفتار بد با اویغورها، از آن اتحادیه خواست در خصوص توافق جدید با چین درزمینه سرمایه‌گذاری مستقیم تجدیدنظر کند. از سوی دیگر، وضع رژیم کنترل صادرات آمریکا علیه چین در حوزه بازار محصولات نیمه هادی (semiconductor) که نهاده مهم تولید قطعات های‌تک موبایل، لپ‌تاپ، تجهیزات مخابراتی، دیتا سنتر، جراحی از دور و البته تجهیزات نظامی است هم دیگر اقدام تقابلی علیه پکن در مسیر جلوگیری از قدرتمندتر شدن آن تفسیر می‌شد. در مجموع، تنها زمان به ما نشان خواهد داد آیا تکاپوهای تیم دموکرات بایدن علیه نخبگان نسل پنجمی چین اثر خواهد کرد یا خیر.