ابوالفضل ظهره وند کارشناس سیاست خارجی و امور منطقه در گفت و گو با قدس آنلاین درخصوص حاشیه های ایجاد شده توسط طالبان نسبت به امنیت مرزهای شرقی کشور گفت: مساله حضور طالبان در کنار مرزهای شرقی ایران بی اهمیت ترین موضوعی است که رسانه های داخلی یا خارجی بدان می پردازند چرا که مسائل مهمی در میان است که آنها باید حائز اهمیت باشند، مثل کاهش روابط اقتصادی ایران و افغانستان که روی تامین کالاهای اساسی و معیشت مردم این کشور تاثیرات منفی به جا می گذارد.

وی دراین باره خاطر نشان شد: تعطیلی مرزهای دو کشور آثار سویی روی تجارت ما و افغانستان می گذرد، بنابراین این موضوع از به خطر افتادن مرزهای شرقی مهمتر است چرا که تراز امنیتی ما امکان کمترین تعدی از سوی طالبان را به مرزهای شرقی کشور نمی دهد.

کارشناس مسائل منطقه در این باره خاطر نشان کرد: شرایط اقتصادی دشوار افغانستان موضوع مهمی است که حتما باید مورد نظر مجامع بین المللی قرار بگیرد. امروز بیش از اینکه فشارهای دیگر از جمله امنیتی ملت افغان را تهدید کند، فشارهای اقتصادی و غذایی است که مردم را با مشکلات جدی مواجه خواهد کرد. به هر حال برای جمهوری اسلامی ایران امنیت سیاسی و غذایی ملت افغانستان بسیار حائز اهمیت است.

کارشناس مسائل افغانستان دراین باره توضیح داد: از دست رفتن مرز روی امنیت اقتصادی و معیشت مردم این کشور تاثیر می گذارد، بنابراین مساله ما نظام سیاسی و مردم افغانستان است، یعنی اگر از این زاویه مسائل ملت افغانستان مورد بررسی قرار بگیرد باید به نوع مسیر تعاملی همه ی اقوام و ملت افغانستان با پدیده طالبان نگاه کنیم که این مسیر چگونه است، لذا نوع و مسیر تعامل ملت افغانستان است که مسیر تعامل ایران را با طالبان تنظیم و تعیین خواهد کرد. این نکته کلیدی است که باید در دستور کار مراکز تصمیم گیری قرار بگیرد.

ظهره وند دراین باره تصریح کرد: باید ببینیم نوع نگاه مردم افغانستان به طالبان چیست چرا که آنها در گذشته دلخوش به حضور آمریکا و ناتو برای ایجاد امنیت در کشورشان بودند، لذا تصمیم و تعامل امروز آنها برای ما حائز اهمیت است. ایران هیچ گاه مایل به دخالت در امورداخلی افغانستان نبوده است.اگر ملت افغانستان مسیر مقابله و مقاومت در برابر طالبان را در پیش بگیرند ایران باید پشتیبان ملت افغان باشد و اگر مردم مسیر تعامل و حتی تسلیم در برابر طالبان را در پیش بگیرند نباید در امور داخلی این کشور مداخله ای داشته باشیم، بنابراین باید خود را در این مسیر با ملت افغانستان هماهنگ کنیم. همانگونه که هنگام مبارزه مردم افغانستان با اتحاد جماهیر شوروی دولت وقت ایران از جهاد مردم افغانستان حمایت کرد وزمانی که مردم این کشور مسیر تعامل با آمریکا را در پیش گرفتند و توافقنامه استراتژیک را امضاء کردند باز هم در برابر این موضع دولت و ملت افغانستان سکوت کردیم و موضعی از سوی جمهوری اسلامی ایران اتخاذ نشد.

وی در این باره خاطر نشان شد: با اینکه امروز ثابت شد موضع ما در آن مقطع نسبت به همکاری دولت افغانستان با آمریکا درست بود و بنده تنها فردی بودم که نسبت به توافقنامه ابراز مخالفت کردم اما امروز ملت و دولت افغانستان باید تصمیم بگیرد چه مسیر و شیوهن ای را در پیش خواهد گرفت، ضمن اینکه حضور طالبان در ایران برای پیدا کردن بهترین راه بوده است و استماع مواضع طالبان، و اینکه آیا طالبان مسیری غیر از کشتار و جنگ می توانند در افغانستان در پیش بگیرند؟

وی در پایان خاطر نشان کرد: اگرقرار باشد طالبان کماکان مسیر تمامیت خواهی و سلطه بر افغانستان را در پیش بگیرد، قطعا سرنوشتی بهتر از فرجام سال 80 نخواهد داشت.