گزارش اخیر روزنامه «واشنگتن‌تایمز» درباره شرکت گروهی از نمایندگان دو حزب جمهوری‌خواه و دموکرات در نشست مجازی چند روز آینده گروهک تروریستی مجاهدین خلق، بار دیگر حقیقت بی‌اعتمادی آمریکا را اثبات کرد. «کوین مک‌کارتی» رهبر حزب جمهوری‌خواه در مجلس نمایندگان و «باب منندز» رئیس دموکرات کمیته روابط خارجی سنا جزو کسانی خواهند بود که در این همایش سخنرانی خواهند کرد. منافقین هرساله نشست‌هایی را با گروهی از هواداران اجاره‌ای برگزار می‌کنند. گاردین سال ۱۳۹۷ درباره نشست این گروهک تروریستی در پاریس نوشته بود که بخش زیادی از حاضران اتباع اروپای شرقی و پناهجویان سوری‌ بودند که با وعده سفر توریستی رایگان به پاریس، به محل برگزاری این تجمع منتقل شده بودند.

البته حضور مقامات ایالات متحده در این‌گونه نشست‌ها، موضوع عجیبی نبوده و نیست. آمریکایی‌ها به عنوان پدیدآورندگان داعش، القاعده و... به حضور در چنین تجمعاتی عادت دارند؛ چرا که از قدیم گفته‌اند «کبوتر با کبوتر باز با باز...». با این وجود اقدام یانکی‌ها در مقطع کنونی از باب تشابه میان دولت اوباما و بایدن در نوع نگاه به ایران قابل توجه است. باراک اوبامای دموکرات که با شعار تغییر آمده بود، در چارچوب راهبرد هویج و چماق تلاش می‌کرد به جمهوری اسلامی نزدیک شود. او نوروز سال ۸۸ را با انتشار پیامی گرم به ملت ایران تبریک گفت و به ادعای خود دست دوستی را به سمت ایران دراز کرد. با آغاز فتنه ۸۸ اما این رویکرد به سرعت رنگ باخت و وی به حمایت علنی از اغتشاشگران پرداخت. این پشتیبانی تا جایی پیش رفت که هیلاری کلینتون وزیر خارجه وقت آمریکا در یکی از اظهارنظرهای خود به‌صراحت اعلام کرد واشنگتن علاوه بر اظهارات علنی، اقدامات پنهانی فراوانی برای حمایت از سبزها در ایران انجام داده که نمی‎تواند آن‎ها را بازگو کند!

این نوع سیاست یانکی‌ها امروز هم به شکل دیگری تجلی یافته است. جو بایدن، به عنوان معاون اول و دست‌پرورده اوباما، پس از روی کار آمدن، دیپلماسی را تنها راه تعامل با ایران خواند و این در حالی است که وی تاکنون از هیچ اقدام ضد ایرانی دریغ نکرده است.باوجود ادعا و اعلام علاقه برای بازگشت به برجام، تحریم‌های آمریکا علیه ایران

بی‌کم وکاست پابرجاست تا جایی که حتی در دوران همه‌گیری کرونا جلو ارسال دارو و تجهیزات پزشکی به کشورمان را نیز سد کرده‌اند. شرکت مقامات آمریکایی در نشست ضد ایرانی گروهک تروریستی منافقین هم دیگر دسته گل بایدن در موضوع ایران است، گروهکی که تا سال ۲۰۱۲ در فهرست  تروریستی اتحادیه اروپا و آمریکا قرار داشت، ولی در سال‌های اخیر با لابی‌گری گسترده و پرداخت مبالغ کلان به سیاستمداران غربی از این فهرست‌ها خارج شد.

پس به نظر باوجود تلاش بایدن برای وانمود کردن به اینکه دولت وی دنبال تنش‌زدایی در رابطه با جمهوری اسلامی است، اما روندهای میدانی از چیز دیگری حکایت دارد. «این دست چدنی است که دستکش مخملی بر آن پوشیده شده و خودش را نشان می‌دهد»؛ توصیفی است که رهبر معظم انقلاب درباره سیاست‌های ساختاری ایالات متحده به کار برده‌اند، سیاست‌هایی که با تغییر رؤسای جمهور تغییری در آن حاصل نشده و کپی‌برداری مو به موی بایدن از اسلافش گواه این مدعاست. در نهایت نشست و برخاست آمریکایی‌ها با منافقین همان‌گونه که پیش از این ثابت شده جز شویی تبلیغاتی نبوده و هیچ دستاوردی برای نوکر و ارباب نخواهد داشت، ولی بار دیگر چهره تروریست‌پرور واشنگتن را بر همگان آشکار می‌کند. حمایت کاخ سفید از گروهکی که دستش به خون ۱۷ هزار ایرانی آغشته است، همچنین بار دیگر به ما یادآوری می کند که آمریکا با همه زبان‌بازی‌ها و ادعاهای تغییر رفتار، هیچ‌گاه خیرخواه ما نبوده و نیست.