محرم حسینی در کنار اقامه عزای سالار شهیدان(ع) و مرور آموزه‌های آن نهضت تاریخ‌ساز، فرصتی است برای آموختن درس‌هایی که جامعه منتظر را از خیمه‌گاه حسینی به اردوگاه امام زمان (عج) وصل می‌کند، تا برخلاف آن‌ها که در سال ۶۱ هجری ندای «هَلْ مِنْ ناصِرٍ یَنْصُرُنی» امام حسین(ع) را لبیک نگفتند لبیک‌گوی امام مهدی(عج) باشند.
از این رو، به منظور بررسی ارتباط میان عاشورا و ظهور و ویژگی‌هایی ملت امام حسین(ع) در جامعه منتظر با حجت الاسلام «محمدرضا فوادیان»، کارشناس مذهبی و دبیر علمی اندیشکده بین‌المللی مهدویت گفت‌وگویی ترتیب داده‌ایم که در ادامه مشروح آن را می‌خوانید.
 
سردار شهید حاج قاسم سلیمانی تعبیری دارند که «ما ملت امام حسین‌ایم» این تعبیر در جامعه‌ای که در انتظار فرج امام زمان(عج) است، چه معنایی دارد و چه اولویت‌هایی را مشخص می‌کند؟
 ملت امام حسین(ع) ملتی است که اولویت اولش امام است، این ملت اگر امامش از فریضه حج راهی کربلا شود به جای طواف کعبه، امام خود را همراهی می‌کنند؛ به عبارت بهتر، ملت امام حسین(ع) اولویت‌ها را سنجیده و امام زمانش را در اولویت نخست قرار می‌دهد.
باید توجه داشت در ادبیات شیعی هیچ آموزه‌ای به‌اندازه امامت و ولایت اهمیت ندارد، تا جایی که نماز و روزه، حج و زکات و سایر فروع دین به‌واسطه امام اقامه می‌شود، چراکه روح حاکم بر همه اصول و فروع دین حجت خدا است. ازاین‌رو، ملت امام حسین(ع) به ملتی گفته می‌شود که حاضر است پیشگام و پیش‌قدم در ایثار و بذل جان در راه امام زمان(عج) باشد.
ملت امام حسین(ع) در ابتدای امر تنها خواسته‌شان ظهور قدرت ولی خدا در جامعه است، ملت امام حسین(ع) در این عصر و زمان به نایب امام پشت نمی‌کند و برخلاف مردم کوفه که دست از یاری حضرت مسلم(ع)، سفیر سیدالشهداء(ع) برداشتند، می‌نگرد فرستاده حجت خدا کیست و دست از بیعت با او برنمی‌دارد. ملت امام حسین(ع) سر می‌دهد جان می‌دهد اما دست از یاری ولی خدا نمی‌کشد.
چطور می‌توان در خیمه حسینی و از ورای عزاداری‌ها برای امام شهید(ع) نسلی را تربیت کرد که خود را به اردوگاه امام زمان (عج) رسانده و یار و یاور امام حی و زمان(عج) باشند؟
 بین عاشورا و انتظار ارتباط و رابطه تنگاتنگ برقرار است، چنان‌که در آیات و روایات، ادعیه و تشرفات این ارتباط تصریح شده و امید است آن‌ها که در مجالس حسینی(ع) شرف حضور می‌یابند زمینه‌ساز ظهور امام مهدی(عج) باشند چرا که اساساً منتظران واقعی در مکتب حسینی پرورش می‌یابند.
نگاه ما به ظهور مهدوی باید با ریشه‌یابی عاشورای ۶۱ هجری باشد همان‌طور که نگاه به عاشورای حسینی بدون افق ظهور شدنی نیست لذا باید در عزاداری‌ها با یکدست برای عزای ابی عبدالله(ع) سینه بزنیم و با یک دست تمنای فرج کنیم، با یک‌چشم برای مصائب امام حسین(ع) بگرییم و با یک‌چشم گریان فراق یوسف زهرا(س) باشیم آنگاه است که می‌توان امیدوار بود مجالس حسینی بتواند منتظران واقعی را تربیت کند چون آن‌ها که در خیمه عزای سیدالشهداء(ع) حضور می‌یابند با امام زمان (عج) که صاحب عزای واقعی محرم است مرتبط می‌شوند.

مجالس امام حسین(ع) چه قابلیت‌هایی برای تربیت ملت امام حسین(ع) دارد؟
در مجالس حسینی سخن از معرفت به امام(ع) و اضطرار به حجت الهی، توجه به نقش مردم در غربت و غیبت امام و تبیین ابعاد جهالت در جامعه اموی زاده که سبب غربت سیدالشهداء(ع) شد و همان‌ها امروز به غیبت آخرین ولی خدا بینجامد، تبیین می‌شود. اگر بخواهیم نسلی مهذب و منتظر تربیت کنیم عاشورای حسینی قابلیت و ظرفیت زمینه‌سازی برای این رشد را دارد چون معارفی در عاشورا وجود دارد که منتظران به آن التزام دارند.
شعار «کُلُّ یَومٍ عاشورا و کُلُّ أرضٍ کَربَلا» یعنی مواجهه حق و باطل همیشگی است و منتظر باید بسنجد در سپاه کفر قرار دارد یا در مسیر درک امام زمان(عج) حرکت می‌کند؟ باید بدانیم در کدام سپاه و صف ایستاده‌ایم. از این منظر، ما معتقدیم مجالس حسینی قابلیتی بی‌مثال برای تربیت نسل منتظر و زمینه‌ساز ظهور امام زمان(عج) دارد.
 
کدام انتظار در جامعه عصر غیبت، کوفی صفتانه نخواهد بود و به فجایعی نظیر فجایع کربلا ختم نمی‌شود؟
جامعه منتظر باید بداند امام زمان(عج) مصلح جهانی است آن‌ها که منتظر این امام هستند باید خود را شبیه به امامشان کنند؛ اگرچه کوفیان هم منتظر امام(ع) بودند اما انتظار آن‌ها برمدار خود بود یعنی انتظار من از امام چیست؟ لذا ولی خدا را با این نگاه و انتظار به گودال قتلگاه کشاندند. دو گونه انتظار وجود دارد انتظار ما از امام و انتظار امام از ما، در آخرالزمان انتظار نوع دوم اولویت و معنا دارد. حضرت زهرا(س) می‌فرمایند: مَثَل امام مَثَل کعبه است و مردم باید به‌سوی او بروند. لذا از ادبیات عاشورایی یاد می‌گیریم که امام زمان(عج) از ما چه انتظاری دارند و به آن لبیک می‌گوییم.
از نظر ولایت مداری و ولایت‌پذیری و همراه با امام زمان(عج)، خیمه حسینی برای آرزومندان وصل به اردوگاه مهدوی، چه آموزه‌هایی دارد؟
 ما منتظران می‌توانیم یاران امام حسین(ع) را الگوی ولایت‌پذیری و کمک و نصرت به ولی خدا قرار دهیم یاران عاشورایی امام حسین(ع) از جنس و قومیت و سن و نژادهای مختلف اعم از کوفی، مکی، مدنی و ... بودند آن‌ها نیز که می‌خواهند مهدی یاور باشند به قومیت و جنس و نژاد خاصی محدود نمی‌شوند. ادبیات ظهور این است که یاران امام زمان(عج) از این تنوع و گونه‌های مختلف برخوردار باشند تا همگان بدانند قابلیت یاری ولی خدا را دارند. وقتی امام حسین(ع) ندای «هَلْ مِنْ ناصِرٍ یَنْصُرُنی» سر دادند کسی همچون زهیر که عثمانی مسلک بود به حضرت سیدالشهداء (ع) لبیک گفت یا حرّ که راه امام حسین(ع) را بست توفیق یافت اولین شهید راه امام در روز عاشورا باشد. در میان یاران حسینی افراد ثروتمند، فقیر، کودک و نوجوان و حتی از بانوان دیده می‌شود؛ چنان‌که مادر وهب(مسیحیِ تازه مسلمان که توفیق یافت در راه ولی خدا شهید شود)، در مقابل شهادت فرزندش ایستادگی و صبوری کرد.
مجموعه اقوال و افعال یاران امام حسین(ع) بهترین الگوی منتظران در ولایت‌پذیری است؛ در میان آن‌ها کسی مثل قمر بنی هاشم(ع) وجود دارد که در مقابل هر چه امام حسین(ع) فرمودند تسلیم محض بودند.  
این ادبیات در ۳۱۳ یار امام زمان(ع) هم وجود دارد آن‌ها به لحاظ معرفت و اطاعت و تسلیم و حمایت از امام(ع) در بالاترین سطح قرار دارند.

منبع: آستان نیوز

انتهای خبر/