به گزارش قدس آنلاین، شهید مدافع حرم علی امرایی در ۳۰ شهریورماه سال ۶۴ دیده به جهان گشود و در اول تیرماه سال ۹۴ در راه دفاع از حرم حضرت زینب (س) در سوریه به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
وصیت نامه شهید «علی امرایی»:
بسم الله الرحمن الرحیم
به نام آنکه هستی از آن اوست و حسین را آفرید تا عشق را به ما بیاموزد و ما در مکتب حسینش به کمالات برسیم؛ بنابراین با ذکر ارباب بی‌کفن شروع می‌کنم تا ببینم به کجا ختم می‌شود.
السلام علیک یا ابا عبدالله الحسین (ع)
زمانی که این نوشته را می‌خوانید من در جمع شما نیستم اگر به شهادت رسیدم به آرزوی دیرینه ام رسیده ام. من راضی نیستم که کسی در مراسم دفن من گریه و زاری کند، چون مرگ در راه خدا هیچ گریه‌ای ندارد بلکه شادی دارد اشک نریزید، چون در آخر خدا مرا خرید و جانم را در راه اهل بیت (ع) دادم و عاقبت به خیری که تمام اهل دل به دنبال آن هستند نصیبم شد.
نمی‌دانم چرا به دلم افتاده که از این سفر سالم برنمی گردم و دلم برای حرم حضرت رقیه (س) و حضرت زینب (س) خیلی تنگ است و بیشتر از آن دلتنگ حرم اربابم، ولی الان دیوانه حرمین شریف دمشق شده ام. به این سفر می‌روم، چون نیاز است الان در آنجا باشم به خاطر آرامش دل حضرت زهرا (ص) و امیرالمومنین (ع) و امام حسین (ع) و امام حسن (ع) و حضرت عباس (ع) به سوریه رفتم تا به حضرت زینب (س) ثابت کنم که «کلنا عباسک یا زینب»
حمد و سپاس پروردگار هر دو عالم و سجده شکر به درگاهش که مدیون حسین بن علی (ع) هستم و تمام زندگیم را از از او دارم، چون خواست تا این گونه او را زیارت کنم، همانند خوابی که دیدم که امام حسین (ع) از ضریح بیرون آمد و گفت تو هم مال این دنیا نیستی و در آخر هم من رو سیاه را خرید پس گریه و زاری معنا ندارد، چون به وصال عشقم رسیدم.
پدر و مادر عزیزم با اینکه در راه خدا و اهل بیت (ع) کشته شدم باز هم مثل همیشه به دعای خیر شما نیاز دارم مرا از دعای خیر خود محروم نفرمایید و یک خواهش دیگر دارم، می‌دانم سخت است، ولی به خاطر من که آرزویم است اگر در توان بود عمل کنید؛ حال که در این راه جان باخته ام می‌خواهم جلوی درب ورودی حرم حضرت زینب (س) یا حضرت رقیه (س) به خاک سپرده و دفن شوم و این آخرین درخواست من از شما پدر و مادر عزیزم است که اگر این اتفاق افتاد با این امر مخالفت نکنید، چون عمری است که که آرزویم خاک کف پای زائران حسین (ع) است و خود این مقام که خاک پای زائران حضرت زینب (س) و حضرت رقیه (س)، آرزوی بزرگان است و اگر چاره داشتم و می‌شد می‌گفتم بدنم را دو قطعه کنید و نیمی از آن را در حرم حضرت زینب (س) و نیمی را در حرم حضرت رقیه (س) دفن کنید و این آخرین خواهش من در دنیا از شماست.
سعی کنید روضه حضرت زهرا (س) را هر ساله و طبق سال‌های قبل بگیرید و نگذارید چراغ این خانه خاموش شود، زیرا برکت زندگی و خانه است.
انتهای پیام/
نظر شما