انقلاب شکوهمند اسلامی در ایران که سال ۱۳۵۷ به وقوع پیوست، به همان اندازه که برای آزادی‌خواهان و مستضعفین دنیا سبب شادی و امیدی فراتر از تصور شد، برای مستکبران عالم و دشمنان انسانیت و آزادی نیز دهشتناک و بیم‌آفرین بود. بلوک غرب به سردمداری آمریکا و بلوک شرق با پرچمداری اتحاد جماهیر شوروی، به شدت دچار حیرت و نگرانی شدند و نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی نیز از این رویداد عظیم تاریخی به عنوان یک زلزله‌ی بزرگ به ضرر اسرائیل یاد کرد. تمام شواهد، حکایت از آن داشت که قدرت‌های فاسد جهانی به‌خاطر از دست دادن کشورِ بسیار مهم و اثرگذاری مثل ایران که دارای موقعیت استراتژیک بی‌نظیر و نیز منابع طبیعی سرشار است، خیلی عصبانی هستند و حتماً به دنبال توطئه و دسیسه برای برخورد خصمانه خواهند بود که یکی از این اقدامات، در قالب تحریک دیوانه‌ی جاه‌طلبی به نام صدام برای حمله‌ی نظامی به ایران، بروز و ظهور کرد.

روز ۳۱ شهریور سال ۱۳۵۹ و در حالی که انقلاب نوپای ملت ایران، نخستین گام‌های خود را برای آواربرداری از سال‌ها ویرانی حکومت پهلوی برمی‌داشت، خبر حمله به چند پایگاه نیروی هوایی کشورمان -با هدف نابود کردن سیستم دفاعی- و تجاوز همزمان زمینی منتشر شد. صدام جنایتکار با همراهی ملک حسین -پادشاه سابق اردن- با حضور در خطوط مرزی مشترک، اقدام به شلیک اولین گلوله کردند و صدام ادعا کرد فقط در چند روز، ایران را فتح و در تهران با خبرنگاران مصاحبه خواهد کرد! البته اشغال مناطقی از خاک ایران در اوایل جنگ رخ داد که به دلیل عدم آمادگی برای چنین جنگ فراگیری، کاملاً طبیعی بود ولی وعده‌ی فتح چند روزه‌ی ایران توسط آن قلدر بعثی نه تنها محقق نشد بلکه هشت سال پس از شروع این ماجراجویی، حتی یک وجب از خاک پاک ایران نیز در اشغال متجاوزان باقی نماند و ملت سرافراز ما از یک آزمون بزرگ و سخت، سربلند بیرون آمد.

دنیا شاهد است که امروز و در حالی که هیچ خبری از صدام و دیکتاتوری او در عراق باقی نمانده است، جمهوری اسلامی ایران از دهه‌ی چهارم حیات مبارک خود، عبور کرده و با افزایش قدرت و اقتدار خود، دارای نقشی بی‌بدیل و بی‌نظیر در مناسبات منطقه‌ای و بین‌المللی شده است که بر کسی پوشیده نیست.

جنگ اگر چه _به خودی خود_امری نامطلوب و خسارت‌آفرین است و کشتار و ویرانی را به همراه دارد اما وقتی به اسم دفاع از مردم مظلوم و ارزش‌ها و برای مقابله با متجاوز صورت می‌گیرد، مقدس و مبارک می‌شود؛ همان گونه «هشت سال دفاع مقدس» این چنین شد. و این امر مقدس، چون بر اساس عمل به تکلیف الهی و مبتنی بر زمان‌شناسی دقیق و بصیرت بالا انجام گرفت، به مخزن و منبعی پربرکت و تمام‌نشدنی برای اعتلای فرهنگ و فکر ملت ایران تبدیل شد که با گذشت بیش از سه دهه از اتمام آن، همچنان الهام‌بخش و حماسه‌آفرین است و به عنوان چراغ راهی برای مسیر پیش رو مورد استفاده قرار می‌گیرد. تردیدی نیست که با استفاده از این الگوی کامل، می‌توان قاطعانه گفت که هیچ مانع دشوار و هیچ رخداد سختی نمی‌تواند جلوی پیشرفت روزافزون ایران اسلامی را بگیرد، چرا که وقتی توکل بر خدا و اعتماد به توان خدادادی و نیروهای داخلی، توانست کوهی از کمبودها و مشکلات کمرشکن دوران دفاع مقدس را محو کند، پس حتماً و قطعاً می‌توان نسبت به کارآمدی این الگو در هر وضعیت و شرایطی نیز خوش‌بین بود.

هرگز فراموش نکنیم که وقتی آن قلدر ماجراجو و بی‌رحم بعثی به خاک ما حمله کرد، نیاز کشور از برخی جنبه‌ها به گونه‌ای بود که حتی توان تولید یا واردکردن چیزی مثل سیم خاردار را هم نداشتیم اما به لطف خدا بر مشکلات فائق آمدیم و جنگ را با پیروزی پشت سر گذاشتیم. امروز هم در مواجهه با فشار تحریم و توطئه از سوی دشمنان مخصوصاً شیطان بزرگ، در صورت پیروی از الگوی هشت سال دفاع مقدس، خواهیم توانست تمام تهدیدها را به فرصت تبدیل کنیم و کشور عزیزمان را در مسیر پیشرفت و ترقی به جلو ببریم.

انتهای پیام/