به گزارش قدس آنلاین، همه اهالی والیبال می‌دانند که در تیم‌های پایه، کسب نتیجه و جام، هدف اصلی نیست و همه می‌دانند که در هر دوره از مسابقات جهانی و قاره‌ای، ترکیب تیم‌های پایه تا حدود ۸۰ تغییر تغییر می‌کند پس کسی انتظار تکرار سکو و یا قهرمانی را از تیمی ندارد. در تاریخ مسابقات والیبال قهرمانی جوانان جهان تنها برزیل و روسیه توانسته‌اند از عنوان قهرمانی خود دفاع کنند.

در عین حال همه اهالی والیبال البته می‌دانند که حضور دو سرمربی مختلف در دو تیم مختلف، یک تصمیم منطقی و طبیعی است و باز هم همه اهالی والیبال می‌دانند و اعتقاد دارند که سپردن مسئولیت دو تیم به یک سرمربی که باید تیم‌هایش را برای دو تورنمنت که در یک ماه برگزار می‌شود، آماده کند، درست نیست، مگر اینکه مربی کاربلد و باتجربه دیگری در دسترس نباشد. متولیان والیبال ایران اما در مورد تیم‌های ملی و تیم زیر ۲۱ سال ایران، نظری متفاوت با اهالی والیبال داشتند.

تیم ملی بزرگسالان ایران، چند روز قبل با هدایت بهروز عطایی با تنها یک ست باخته به عنوان قهرمانی آسیا رسید. عطایی و همکارانش، رکورد نخستین کادر فنی تمام ایرانی که مدال طلای مسابقات والیبال قهرمانی آسیا را به دست آورده به نام خود ثبت کردند. عطایی که همزمان، هدایت تیم جوانان ایران را نیز بر عهده داشت، با رها کردن تمرینات تیم زیر ۲۱ سال در حساس‌ترین مقطع ممکن به ژاپن رفت و قهرمان آسیا شد. اهمیت حضور سرمربی در تمرینات یک تیم بر کسی پوشیده نیست. او پس از بالا بردن جام قهرمانی به ایتالیا رفت تا تیم دیگرش را تحویل بگیرد و در مسابقات جهانی، هدایت کند.

والیبالی‌ها، عطایی را به عنوان مقبول‌ترین مربی ایرانی می‌شناسند که توانایی‌های خود را در سال‌های مختلف اثبات کرده و با قهرمانی در آسیا به اوج رسانده ولی اگر مرسدس را بهترین خودرو جهان در نظر بگیریم، جابجا کردن ۲۴ نفر با یک مرسدس کلاس S ممکن نیست.

در جریان ناکامی تیم والیبال جوانان ایران در مسابقات زیر ۲۱ سال جهان نمی‌شود نقش رئیس فدراسیون و مشاورانش را در نادیده گرفتن دیگر مربیان داخلی که خود به توانایی آنها اذعان داشتند و استفاده از عطایی در دو پست در یک زمان، کمرنگ دانست.

در واقع فدراسیون با علم به اینکه آخرین و حساس‌ترین مقطع تمرین‌های تیم جوانان بدون حضور سرمربی برگزار می‌شود؛ عطایی پس از کسب عنوان قهرمانی آسیا ممکن است از نظر روحی تا حد زیادی تخلیه و کم‌انگیزه شود و تیمی هم که راهی مسابقات جهانی می‌شود، آماده‌سازی مطلوبی به دلیل شرایط کرونایی نداشته، به جمع‌بندی نهایی برای استفاده از بهروز عطایی رسید و نتیجه تلخ آن را هم دید. شاید به واسطه موضوعی که در ابتدای مطلب به آن اشاره شد، کسی انتظار تکرار قهرمانی دوره پیش را نداشت و با این شرایط آیا بهتر نبود به یک مربی دیگر ایرانی فرصت حضور در مسابقات جوانان جهان داده می‌شد؟

مربیان زیادی در ایران وجود دارند که در کنار مربیان سرشناس خارجی در کشور کار کرده‌اند و حالا که اقبال عمومی و خصوصی به مربیان داخلی افزایش پیدا کرده، بهتر است با خرد جمعی، مجال بیشتری به آنها داد. اینکه در فاصله یک هفته، غرور ملی به فاجعه مدیریتی تبدیل شود، نه برای فدراسیون، نه برای کادر فنی و نه برای بازیکنان و هواداران، مناسب نیست.

قطعاً در عدم راهیابی تیم جوانان ایران به جمع ۸ تیم برتر جهان فدراسیون بیش از همه مقصر است و داورزنی به عنوان شخص اول فدراسیون باید پاسخگوی این ناکامی باشد. داورزنی که ید طولایی در عذرخواهی کردن پس از عدم تحقق وعده‌هایش (از جمله عدم راهیابی تیم ملی به جمع چهار تیم برتر المپیک با وجود استخدام مربی گران قیمت و هزینه‌های زیاد) دارد شاید این بار هم مجبور به عذرخواهی کردن بابت استراتژی اشتباه فدراسیون شود.

منبع: تسنیم