خادمان بدون مرز
اولین موکب، موکب پرستاران و پزشکان بدون مرز است. کسانی که در این گیر و دار کرونایی مرزهای جان نثاری را تا عرش کبریایی بالا بردند و جهادگونه پای در مسیر خدمت‌رسانی به دردمندان و بیماران کرونایی گذاشته‌اند.
دکتر امیر طباطبایی؛ مدیر اجرایی موکب پرستاران و پزشکان بدون مرز در خصوص نحوه فعالیت‌شان می‌گوید: موکب ما در حقیقت یک مرکز سلامت است و سعی داریم مسائل آموزشی درباره کرونا را اطلاع‌رسانی کنیم. فعالیت‌های دیگر ما کنترل دیابت و فشار خون افراد مراجعه کننده به موکب است. بعضی اوقات افرادی که به موکب ما مراجعه می‌کنند در جریان بیماری خود نیستند و با کنترلی که توسط کادر درمانی موکب انجام می‌شود متوجه بیماری خود می‌شوند.
بعد از این تشخیص، همکاران ما اقدامات لازم از جمله نحوه تغذیه و داشتن برنامه غذایی مناسب با این افراد را آموزش می‌دهند. البته این موکب خدمات دیگری هم به سایر موکب‌های مستقر در این خیابان ارائه می‌دهد. به عنوان مثال مواردی جزئی سوختگی یا بریدگی داشته‌اند که درمان کردیم، یا چند روز قبل زائری اینجا دچار تشنج شد که با اطلاع‌رسانی سریع افراد توانستیم به موقع بالای سر این بیمار حضور یابیم و خدمت‌رسانی کنیم.
طباطبایی در ادامه به بخش بندی موکب به دو قسمت خواهران و برادران اشاره می‌کند و ادامه می‌دهد: پرستاران و پزشکان ما افرادی هستند که فقط به عشق ثامن الحجج(ع) می‌آیند و گاهی بعضی از آن‌ها بعد از کار یا قبل از کار خود در بیمارستان یا درمانگاه، در موکب برای خدمت‌رسانی حاضر می‌شوند و خوشحالیم که می‌توانیم خدمت‌رسانی به عاشقان غریب الغربا(ع) داشته باشیم هرچند که همه ما خادم الرضاییم.

سوغات متبرک
بوی دود اسپند روی زغال‌های سرخ موکب هیات رزمندگان اسلام بیرجند حس غریبی به آدم می‌دهد، خنکای نسیم صبحگاهی مهر ماه که با بوی اسپند مخلوط شده روح انسان را صفا می‌دهد. حسن آقا از داخل موکب با کتری‌های در دست به سمت شیر آب حاشیه خیابان می‌رود و مشغول شستن تک تک آن‌ها می‌شود. مویش سپیدتر از بقیه افراد داخل موکب است و خبر از حرارت یک خدمت عاشقانه می‌دهد. خدمتی که از شش صبح شروع می‌شود و تا پاسی از شب ادامه دارد.
 حسن دلاکی می‌گوید: حدود ۱۳ روز است که در حال خدمت‌رسانی به زائران علی ابن موسی الرضا(ع) هستیم و در موکبمان دمنوش عناب که بسیار پر طرفدار است، ارائه می‌دهیم. خدمات دیگر ما توزیع حدود ۲ هزار بسته عناب، ساندویچ، آب معدنی بین زائران و هم استانی‌های عزیزمان است و به‌طور خلاصه هر آنچه که در وسع هیأت رزمندگان اسلام بیرجند باشد را خالصانه انجام می‌دهیم که امیدواریم این خدمت مورد توجه حضرت رضا(ع) قرار بگیرد.

میزبانان عراقی
صدای روضه‌های عربی هیات دانشجویان عراقی مشهد تو را می‌برد به پیاده‌روی‌ اربعین. دانشجویانی که به عشق امام رضا(ع) موکبشان را با انجام فعالیت‌های فرهنگی بر پا کرده‌اند و به خاطر کرونا حدود ۱۵ تا ۲۰ نفر به صورت نوبتی خدمت‌رسانی می‌کنند.

یاسر عبدالکریم از کاظمین، دانشجوی ۲۳ ساله مهندسی پزشکی است و خدا را شکر می‌کند که در کنار حرم امام هشتم(ع) دوسالی است مهمان شده تا درس بخواند. فارسی را با لهجه صحبت می‌کند و می‌گوید: از اینکه روزی دیگر در این شهر نیستم و از امام رضا(ع) دور می‌شوم غصه‌ام می‌گیرد و دلتنگی حرم بر دلم می‌ماند.

صدایی رهگذران را به خوردن دمنوشی دعوت می‌کند. لیوان‌های کوچک روی پیشخوان موکب، یکی یکی پر می‌شوند و بین کسانی که طالب این دمنوش هستند توزیع می‌شود. موکب، موکب خادمان افتخاری کشیک اول مهمانسرای غدیر امام رضا(ع) است که پشت به پشت هم و با کمک هم موکبی علم کرده‌اند تا در صبح‌های سرد پاییزی، در ره گذر منتهی به حریم عشق، زائران و مجاوران امام مهربانی‌ها را مهمان جرعی از دمنوش‌های رنگارنگ کنند.

حسن فرخنده، یکی از اعضای این موکب می‌گوید: فعالیت این موکب به صورت شبانه‌روزی است که انواع دمنوش‌های گیاهی از جمله ماسالا که مشتریان پر و پا قرص خودش را دارد توزیع می‌کنیم. کسانی که گاهی مبلغی را روی میز موکب می‌گذارند تا در تهیه حتی چند لیوان دمنوش به عشق علی ابن موسی الرضا(ع) به اندازه وسعشان مشارکت کنند و به نوعی خادم الرضا(ع) باشند.

در خیابان آیت الله طبسی، هر کسی به خدمتی مشغول است. یکی مراقبت می‌کند تا اگر زباله‌ای افتاد، روی زمین نماند و دیگری حمایل مدافع سلامت را به شانه‌اش انداخته و مواد ضدعفونی کننده دست، توزیع می‌کند. صندلی‌های چرخدار یکی پس از دیگری از ورودی خیابان، سالخوردگان را سوار می‌کنند تا به مقصد حرم برسانند.

محمد اسماعیل‌زاده مرد ۵۲ ساله بابلی است که پیرمرد عصا به دست را سوار صندلی چرخدارش کرده و رو به سوی حرم شروع به حرکت می‌کند. در حال حرکت با او همکلام می‌شوم. می‌گوید: فکر نمی‌کردم روزی برسد که خادم الرضا(ع) باشم و در سالروز وفات پیامبر و شهادت امام حسن مجتبی(ع) خدمت‌رسانی کنم. این همه لطف را از امام رضا(ع) می‌دانم و شاکر هستم.

پیر و جوان در کنار هم...
چهره‌های سال خورده موکب کازرونی‌ها در راسته خیابان، چشم‌نوازی می‌کند. پدربزرگانی که دوش به دوش هم چای و دمنوش چهار گیاه کازرونی را به دست مهمانان علی ابن موسی الرضا(ع) می‌دهند.

عباس اسراری حال و روز خوبش را اینگونه توصیف می‌کند و می‌گوید: هر سال موکب ما در کربلا برپا می‌شد و بعد از کربلا به مشهد می‌آمدیم. اما امسال به خاطر کرونا، از کربلا جاماندیم و تصمیم گرفتیم موکبمان را در مشهد برپا کنیم.

عزیزالله آبسلان از دیگر اعضای این موکب است و بعد از معرفی خودش می‌گوید: هشت سال برای خدمت‌رسانی اول به کربلا می‌رفتیم و برای اربعین در آنجا موکب می‌زدیم اما دو سال است که از اربعین به مشهد می‌آییم و بساط موکبمان را به عشق غریب الغربا و دلتنگی برای کربلا در مشهد برپا می‌کنیم و امیدواریم ان شاالله تا سال آینده شرایط درست شود و با ریشه‌کنی کرونا بتوانیم به کربلا برویم.

 موکب هیأت فاطمیون ماهشهر، چند پلاک پایین‌تر از موکب پدربزرگان کارزونی است. موکبی که مثل موکب کارزونی‌ها از فراق کربلا به مشهد پناه آورده‌اند و تنها تفاوتشان سن و سالشان است. عاشقان جوانی که شبانه‌روزی با پذیرایی از مهمانان انیس النفوس خدمت‌رسانی می‌کنند.

سید محسن مرتضوی، دبیر ورزش جوانی است که از رسم خوزستانی‌ها برایمان می‌گوید: ما خوزستانی‌ها هر سال از زائران امام حسین(ع) با زدن موکب در مسیرشان پذیرایی می‌کردیم. اما دو سال است که با آمدن اربعین حال غریبی داریم و حس می‌کنیم گم گشته‌ای داریم. همه ما دلمان میل به کربلا داشت و همین حس و حال غریب، ما را به مشهد کشانده تا از این فرصت برای رفع بخشی از دلتنگی‌مان با خدمت به مهمانان امام رضا(ع) استفاده کنیم.

کرونا هم می‌گذرد... د. و همه مسیرهای منتهی به شهرهای عشق، دوباره رنگ و روی زائرانی را می‌بیند که با پای پیاده خود را به مأمن حریم دوست رسانده‌اند... این روزها می‌گذرد ... اما بی‌شک تمام کسانی که در این روزها در هر گوشه‌ای به اندازه وسعشان خدمتی رسانده‌اند از ذهن کسانی که خدمتی دیده‌اند پاک نخواهد شد... د. به ویژه برای کسانی که خدمتی در خنکای صبح یک روز پاییزی در لابه لای بوی اسپند و صلوات، آنهم مقابل آن گنبد طلایی که صاحبش هر روز نگاهت می‌کند را دیده یا انجام داده‌اند...