اقدام مقتدرانه نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران با محوریت نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در جلوگیری از دزدی نفت کشورمان و مقابله با ناوهای آمریکا، موضوعی است که پس‌لرزه‌هایی در درون ایالات متحده و سرتاسر منطقه برجای خواهد گذاشت. فراموش نمی‌کنیم پس از فرار مفتضحانه آمریکا پس از ۲۰ سال حضور نظامی در افغانستان، چگونه فشار مضاعفی بر مقامات کاخ سفید وارد ساخت تا جایی که بحث استعفای شخص جوبایدن هم بر سر زبان‌ها افتاد. در همین جریان بود که بیش از ۹۰ تن از فرماندهان عالی‌رتبه و باتجربه آمریکا با نگاشتن نامه‌ای تند بزرگ‌ترین انتقادات را بر شخص رئیس‌جمهور وارد کردند.

به نظر می رسد سیلی دریایی محکم اخیر سپاه هم دست کمی از نحوه برون‌رفت ذلیلانه یانکی‌ها از افغانستان ندارد. نباید از یاد برد نیروهای عمل‌کننده ایالات متحده در خط مقدم حادثه همان بخش‌های نظامی بودند که هزینه‌های زیادی روی آن‌ها شده و به شیوه هالیوودی تبلیغات بسیاری در باره توانمندی آن‌ها صورت می‌گیرد، اما در حادثه اخیر و در مقابل گام محکم جمهوری اسلامی، این نظامیان تنها تماشاگر ماجرا بودند. این در حالی بود که روایت مستند جمهوری اسلامی افکار جهانی را به توانمندی دریایی ما متمرکز کرده و آمریکا را گوشه رینگ قرار داد. تنها واکنش کاخ سفید، رد روایت تهران است، ولی تاکنون در مواجهه با روند حساب‌شده ایران نتوانسته‌اند هیچ روایت متقن دیگری ارائه دهند و این موضوع، آن‌ها را در موضع ضعف و فشار مضاعف قرار داده است. 

این نوع عملکرد ایران همچنین می‌تواند تأثیر شگرفی در نوع نگاه کشورهای منطقه داشته باشد که کلید امنیت خود را به دست نیروی دریایی آمریکا سپرده‌اند. در حقیقت هیمنه هوایی واشنگتن در سال ۱۳۹۸ با شکار «گلوبال هاوک» به عنوان پیشرفته و دقیق‌ترین هواپیمای جاسوسی بدون سرنشین در هم شکست؛ رخداد اخیر هم می‌تواند هیمنه آن‌ها را در حوزه دریا با چالش واقعی روبه‌رو سازد. تجربه شکست سامانه‌های پدافندی پاتریوت ایالات متحده در مواجه با موشک‌های یمنی که در مقابل دریافت پول‌های گزاف به سعودی قالب شده بود، مقامات ریاض را به مصالحه و نزدیکی بیشتر با جمهوری اسلامی کشانده و حالا این اقدام مقتدرانه می‌تواند بر نگرش شیوخ عربی حاشیه جنوبی خلیج فارس در نوع رابطه‌شان با یانکی‌ها اثرگذار باشد.

درنهایت یکی دیگر از پیامدهای حرکت اخیر ایران را هم می‌توان حذف قطعی گزینه نظامی علیه کشورمان از روی میز طرف غربی دانست. در چند سال اخیر و در بزنگاه‌های مختلف این گزینه همواره به عنوان اهرم فشاری علیه کشورمان مطرح شده، با این وجود اقتدار رو به رشد کشورمان در حوزه‌های مختلف دفاعی که حالا به امنیت دریایی هم کشیده شده آن هم در حالی که گفت‌وگوهای برجامی وین در پیش است، این گزینه را به بایگانی می‌فرستد. اما دفاع جانانه جمهوری اسلامی ایران از منافعش در حوزه مسئله رفع تحریم هم اثرگذار خواهد بود. در این معنی تهران ثابت کرد می‌تواند برای خنثی‌سازی تحریم‌ها از همه ابزارها برای ناکام‌گذاشتن دسیسه‌ها علیه خود بهره گیرد، همان‌گونه که در موضوع صادرات بنزین به ونزوئلا و سوخت به لبنان این مسئله به اثبات رسید.