روز یکشنبه بود که حضرت آیت‌الله خامنه‌ای با صدور حکمی اعضای جدید شورای‌ عالی انقلاب فرهنگی را برای دوره جدید و چهارساله منصوب کردند. این انتصاب و جابه‌جایی‌ها از چند جهت مهم و قابل توجه به نظر می‌رسد. دلیل نخست اهمیت این مسئله به مشی رهبر معظم انقلاب اسلامی در مقوله تغییر و تحول در دستگاه‌های مرتبط با ایشان باز می‌گردد. رهبر انقلاب از چندین سال پیش با درک ضرورت جابه‌جایی و چرخش نخبگان و امکان ورود افراد جدید به حوزه تصمیم‌گیری، برخی تغییرات را در نهادهای زیرمجموعه خود کلید زدند. در این راستا شورای سیاست‌گذاری ائمه جمعه، نهاد نمایندگی رهبر انقلاب در دانشگاه‌ها و بسیاری دیگر از زیر مجموعه‌ها شاهد تحولات اساسی بر مبنای نیاز جامعه و در راستای تحرک و بالندگی بیشتر بود. حال این اتفاق را در نهاد حساسی چون شورای عالی انقلاب فرهنگی شاهد هستیم که ان‌شاءالله مبنای خیر و برکت برای جامعه خواهد بود.

دومین دلیل، اهمیت از بعد جوان‌گرایی است که همواره مورد تأکید رهبر انقلاب است. در تغییر و تحولات اخیر شورای عالی انقلاب فرهنگی هم این مهم دیده شده؛ به‌طوری که ما شاهد خروج افرادی هستیم که معمولاً در رنج سنی بالای ۷۰ سال قرار دارند (رضا داوری اردکانی ۸۸، مهدی گلشنی ۸۱، علی‌اکبر ولایتی ۷۶، عبدالله جاسبی ۷۷، محمدعلی کی‌نژاد ۷۱ و...). از سویی افراد سیاسی، فرهنگی، علمی و دانشگاهی که جایگزین شده‌اند، به‌غیر از فاکتور جوان بودن، بعضاً به لحاظ شایستگی هم از تیم قدیمی چندگام جلوترند. از سویی با این گام، سیاست حضرت آیت‌الله خامنه‌ای مبنی بر قرار دادن جوانان در جایگاه‌های مختلف در نهاد مهمی مانند شورای عالی انقلاب فرهنگی هم دیده شده و جامه عمل به آن پوشانده شده است.

نکته سوم مهم درباره انتصابات با توجه به تغییر دولت، نگاه رهبری نسبت به جمع‌کردن افرادی همسوتر و دارای نگرش‌های مشابه به آقای رئیسی برای بالندگی و شروع یک دوره جدید از شورای عالی انقلاب فرهنگی بوده است. نباید از یاد برد این نهاد حساس در هشت‌سال گذشته دوره‌ای از رکود و سردرگمی را تجربه کرد. در مجموع جابه‌جایی‌ها و جوان شدن ثابت می‌کند رهبر معظم انقلاب اسلامی در زمینه‌ای که برای فعالیت و عملکرد این شورا در دوره جدید تعریف کرده‌اند تمایل دارند تغییر و تحولات مثبتی رقم خورده و از انفعال گذشته خارج شود. شورای عالی انقلاب فرهنگی یکی از ارکان مهم مشورتی در حوزه فرهنگ بوده و با اقشار تحصیلکرده و مراجع علمی جامعه در ارتباط است. پس انتظار می‌رود افرادی که در چنین جایگاهی قرار می‌گیرند، در وهله نخست شایستگی لازم برای قرار گرفتن در این منصب را داشته باشند و با درک این توانمندی بتوانند این خاصیت را به مراکز علمی، نخبگانی و سطح جامعه منتقل کنند.