قدس آنلاین - در این زمان لیندون بی. جانسون رئیس جمهور وقت ایالات متحده به این نتیجه قطعی رسید که جنگ ویتنام به بن بست خورده است. اقرار به این مساله برای او خیلی سخت بود چون تنها چند روز بعد از گزارش خبرنگار شبکه سی بی اس یعنی والتر کرونکایت اعلام می شد که او نیز این جنگ را غیر قابل پیروزی لقب داده بود. جانسون شکست اصلی خود را نه در جنگ ویتنام بلکه از کرونکایت احساس می کرد چون می دانست گزارش های او مردم امریکا را به ضد ریاست جمهوری وی ترغیب می کند.

هفته گذشته جو بایدن مورد مشابهی را در مورد خروج از افغانستان با یک خبرنگار رسانه دیگر تجربه کرد. بایدن با هر جمله ای که جرج استفانوپولوس خبرنگار شبکه ای بی سی می گفت، بیشتر داغ می کرد و ناگهان بعد از اینکه خبرنگار داشت در مورد صحنه های غم انگیز سقوط افغان ها از چرخ هواپیما صحبت می کرد، ناگهان اختیار از کف داد و به او حمله کرد و گفت: "آن چیزی که شما دیدی چهار روز قبل پنج روز قبل از خروج بود."

باین نمی دانست که فرقی نمی کند چند روز قبل اتفاق افتاده باشد، آن صحنه ها قلب را آزار می داد اما در لحن او به نظر می رسید که هیچ اهمیتی برایش ندارد.

اگر زمان باختن بازی بایدن به یک خبرنگار در مصاحبه با استفانوپولوس کامل اتفاق نیفتاد، چند روز بعد در برنامه «آخرین هفته امشب» افتاد؛ جایی که کمدین مطرح آمریکایی یعنی جان اولیور اولین قسمت برنامه جدید خود را با تماس با آقای رئیس جمهور همراه کرد. اولیور هم صحنه هایی از هواپیمای پر از جمعیت افغان ها نشان داد، چیزی که بایدن آن را به گونه ای تکذیب می کرد انگار عکسی از تاریخ باستان به او نشان داده شده است. اولیور می گفت این تازه صحنه هایی است که ما می توانیم پخش کنیم و صحنه های دیگری هستند که عمق فاجعه را نشان می دهند و از پخش آن معذوریم، و در حالی که بایدن در این میان تلاش می کرد که بگوید همه کارهای آمریکایی ها با هدف انجام شده، اولیور با اشاره به مذاکره بدبختانه آمریکا با طالبان که به سفارت این کشور در کابل رحم کنند و اینکه روز بعد آمریکایی ها مشغول سوزاندن اسناد حساس بودند، حرف دیگری برای رئیس جمهور باقی نگذاشت.

این تنها رسانه ها نیستند که حملات گسترده خود را به بایدن انجام داده اند بلکه مردم نیز به شیوه خاصی این پیام را به آقای رئیس جمهور رسانده اند که دیگر او را دوست ندارند. وقتی خبرنگار سی بی اس به بایدن گفت که نظرسنجی ها نشان می دهند که بیشتر آمریکایی ها دیگر شما را به عنوان فردی لایق، با تمرکز و تاثیرگذار به عنوان رئیس جمهور قبول ندارند، بایدن لبخند بزرگی زد و گفت:

«ببینید، من باید یک تصمیم بنیادین می گرفتم. و من تصمیم گرفتم تا جنگ را به اتمام برسانم.»

به نظر می رسید که برای بایدن زمانبندی خروج آمریکا از افغانستان نسبت به چگونگی شکل خروج از اهمیت بیشتری برخوردار بود، که اکنون به خوبی توضیح می دهد که چرا برای اولین بار در دوران ریاست جمهوری اش میزان محوبیتش نزد مردم آمریکا به زیر ۵۰ درصد سقوط کرده است.

درست است که رئیس جمهور نمی تواند سیاست های خود را بر طبثق محبوبیتش در نظرسنجی ها اعمال کند، اما این احساس همیشه وجود دارد که بایدن با خودش این فکر را می کند که بین همگان باهوش ترین فرد است.

او می گوید: «شغل من این است که تصمیماتی را بگیرم که فرد دیگری نمی تواند و یا نمی خواهد بگیرد. من این تصمیمات را گرفتم. من پیش خود متقاعد شدم که با نفرستادن زنان و مردان جوان دیگری به جنگ، کار درستی انجام می دهم. برای جنگی که دیگر تضمینی در آن وجود نداشت.»

فقط مشکل افغانستان دلیل افزایش روز به روز نارضایتی عمومی مردم آمریکا نسبت به جو بایدن نیست. در نظرسنجی دیگری که توسط شبکه ان بی سی انجام گرفته، رضایت مردم آمریکا از توانایی دولت بایدن در کنترل همه گیری ویروس کرونا، از ۶۹ درصد با سقوطی چشمگیر به ۵۳ درصد در این ماه رسیده است.

بایدن از زمان رئیس جمهور شدنش نشان داده که در مورد مسائل مهم و حیاتی عادت به انجام قضاوت های ناگهانی دارد. شاید برای او بهتر است که چنین عادتی را کنار بگذارد. گرفتن تصمیمات سخت در همه جا و همه وقت بهترین تصمیم نیست، مخصوصا اگر بارها و بارها در گرفتن این تصمیمات سخت دچار اشتباه شود.