قدس آنلاین - جنگنده JF-۱۷، جنگنده جدید تک موتوره ای هستند که برای مبارزه در مقابل جنگنده های کوچک دیگری مانند اف ۱۶، گریپن و میگ ۲۹ ساخته شده است. پاکستان تنها استفاده کننده بزرگ این جنگنده ها هستند و هر نوع اطلاعاتی که از آن وجود دارد را نیز خود چینی ها اعلام کرده اند. اما عملیات های اخیر نشان دادند که این جنگنده در مقابل سوخو و اف ۱۶ چه قابلیت هایی را از خود به نمایش می گذارد.

بیشتر عملیاتی که این جنگنده در تنش مرزی بین پاکستان و هند انجام داد، گشت زنی در مرزها بود، اما طبق گزارش های به دست آمده در آن زمان و در چندین مورد، خلبان این جنگنده تاکید کرده که بر جنگنده های Su-۳۰MKI هندی توانسته در فاصله ۱۰۰ کیلومتری هدف خود را قفل کند. البته این بدان معنا نیست که این جنگنده می تواند از این فاصله جنگنده هندی را بزند. تنها موشک های PL-۱۲  در این جنگنده می توانند چنین کاری انجام دهند که تا فوریه ۲۰۱۹ هنوز در مرحله عملیاتی قرار نداشتند. در حالی که در همین کشمکش های مرزی، جنگنده های اف ۱۶ پاکستان موشک های AIM-۱۲۰C-۵ AMRAAM خود را با همین مقدار فاصله به سمت بالای جنگنده دشمن پرتاب کردند که باعث شد جنگنده نیروی هوایی هند به فاز دفاعی وارد شود تا خطر برخورد با موشک را کاهش دهد، اما اصابتی گزارش نشد. بنابراین و با توجه به شباهت موشکهای PL-۱۲ جنگنده های JF-۱۷ با AIM-۱۲۰C-۵ AMRAAM جنگنده های اف ۱۶ می توان گفت که در صورت عملیاتی شدن آن نیز در این فاصله نمی توان انتظار اصابت موشک به جنگنده های دشمن شود.

اما همین که جنگنده های JF-۱۷ به خلبان خود اجازه می دهد که موشک هایش را تا فاصله بالای جنگنده دشمن بزند نشان می دهد که این جنگنده پاکستانی در مقابل جنگنده های سوخوی ۳۰mkh هند دست بالاتر را دارد. این در حالی است که موشک های R-۷۷ روسی که سوار بر جنگنده های سوخوی نیروی هند هستند هدف هایی با برد بیشتری از ۸۰ کیلومتر را نمی توانند بزنند.

با وجود محدودیت های برد موشکی سوخوی نیروی هوایی هند، خلبان پاکستانی جنگنده JF-۱۷ اذعان داشته که جنگنده های سوخو ۳۰ تهدیدی بسیار بزرگ برای جنگنده های نیروی هوایی پاکستان هستند. این احتمالا به خاطر موتور قدرتمند و توانایی بالای مانور جنگنده های سوخو ۳۰ می باشد که می تواند در حالت مانور انرژی از دست رفته خود را جبران کرده و کار را برای هدف گیری توسط موشک ها بسیار سخت کند.

البته جالب است که همین خلبان تاکید داشته که با این وجود آنقدر از جنگنده های سوخو ۳۰ نمی ترسد چون با جنگنده های خود در مقابل جنگنده اف ۱۶ با موشک های AMRAAM تمرین می کرده اند که موشک هایی بسیار قدرتمندتر از موشک های نصب بر سوخو ۳۰ هستند. البته خلبان این را نیز اضافه کرده که موشک های میکای نصب شده بر جنگنده های میراژ نیز خطری بسیار بزرگ برای جنگنده های آنان است.

این بدان معنی است که خلبان فکر می کند تعیین کننده اصلی جنگ هوایی میان پاکستان و هند، موشک های دوربرد هستند و توانایی های جنگنده JF-۱۷ در این حوزه قابل رقابت با جنگنده های اف ۱۶ و میراژ است. البته خلبان اعتراف می کند که ظرفیت پایین حمل چنین موشک های دوربردی برای JF-۱۷ اصلی ترین نقطه ضعف این جنگنده ها محسوب می شود؛ چون بیشتر مدل های JF-۱۷ تنها می توانند چهار عدد از چنین موشک هایی حمل کنند، در حالی که سوخو ۳۰ MKI می تواند تا ۸ و یا حتی بیشتر از چنین موشک هایی را با خود داشته باشد.

خلبان مصاحبه شونده همچنین نمره های خوبی به جنگنده JF-۱۷ در حوزه های قابل اعتماد بودن، مشخصه های پرواز و نگهداری داد. این جنگنده های یکی از تولیدات خاص و بومی چین است که می تواند تاثیر مثبتی در زمینه وجهه نسل جدید جنگنده های چینی به همگان نشان دهد. البته نباید فراموش کنیم که جنگنده های JF-۱۷ هنوز از موتورهای روسی استفاده می کند و در زمان خرید این جنگنده ها توسط نیروی هوایی پاکستان در سال ۲۰۱۵، پاکستانی ها با قرارگیری موتورهای چینی بر روی آ« ها مخالفت کردند. در صنعت هوایی چین، ساخت موتور همچنان به عنوان نقظه ضعف حیاتی محسوب می شود.

مترجم: امیرمحمد سلطانپور

منبع: نشنال اینترست