به گزارش قدس آنلاین، مجید مظفری به بهانه سالروز تولدش از آرزوهایش گفت و اظهار کرد: همه آرزویم سلامتی مردم است. واقعاً دلم می‌خواهد مردم شاد و سلامت باشند. امیدوارم همه مشکلات، مسائل و معضلاتی که در جامعه وجود دارد برطرف شود و مردم ما بتوانند در این روزهای پایانیِ سال و شب عید، روزهای خوشی را داشته باشند و به هر آنچه آرزو دارند برسند. آرزو می‌کنم هیچ سرپرست خانواده‌ای مقابل خانواده‌اش شرمنده نباشد و آرزوی شخصی‌ام، سفید بختی تمام دختران ایران زمین و همچنین دختر خودم است. برای شما و گروهتان در ایسنا هم آرزوی سلامتی و موفقیت دارم.
شرایط تلویزیون طوری شده آدم بیکار بماند بهتر است
این بازیگر و کارگردان سپس درباره‌ی دلایل عدم حضورش در تلویزیون توضیح داد: وضعیت تلویزیون به‌گونه‌ای شده و مشکلاتی پیش می‌آید که اگر آدم بیکار باشد بهتر است. اینکه مدتی است نیستم، دلیلش این است که متاسفانه تلویزیون بابت دستمزد هنرمندان مسوولیتی ندارد. من سال ۹۸ سریالی با عنوان «ایلدا» برای تلویزیون داشتم که با تهیه‌کننده قرارداد بستم و هنوز هم با من تسویه حساب نکرده‌اند! طبق قرارداد کاملا حق با من است اما هنوز به نتیجه نرسیده‌ایم.
مظفری تصریح کرد: برخی از تهیه‌کنندگان کاملا معنی و مفهوم تهیه‌کنندگی را بلد هستند ولی متاسفانه عده‌ای هم هستند که به این حرفه آشنایی ندارند و بیشتر واسطه هستند تا تهیه‌کننده. راستش بعد از «ایلدا» چندین پیشنهاد برای تلویزیون داشتم که خودم قبول نکردم. چرا منِ هنرمند باید وقت، عمر، تجربه، سابقه و آبرویم را بگذارم و در سریالی بازی کنم که نتیجه‌اش این باشد که دو سال دنبال دستمزدم باشم؟
مظفری در پی همین صحبت‌ها درباره اینکه در چنین شرایطی چه پیشنهادی برای بهبود شرایط تلویزیون دارد؟ خاطرنشان کرد: سال‌هاست درباره این پیشنهادها صحبت شده اما متاسفانه نتیجه نداده است؛ پس چرا باید صحبت کنیم؟ یکسری مشکلات تلویزیون بنیادی هستند و سال‌هاست وجود دارند و خیلی درباره‌اش حرف زدیم، متاسفانه نتیجه‌ای نداشته و اگر تکرار کنیم جز اینکه خودمان را خسته و کوچک کنیم هیچ فایده‌ای ندارد.
تهیه‌کنندگانی داریم که اصلا تهیه‌کننده نیستند
بازیگر مجموع های تلویزیونی «تا صبح»، «خانه‌ای در تاریکی»، «میلیاردر» و «انقلاب زیبا» در عین حال بزرگترین معضل این روزهای تلویزیون را حضور تهیه‌کنندگان نابلد در صداوسیما عنوان کرد و گفت: به نظرم بزرگترین معضل تلویزیون این است که یکسری تهیه‌کنندگانی حضور دارند که اصلاً تهیه‌کننده نیستند. تهیه‌کننده تلویزیون معنی و مفهوم خودش را دارد. تهیه‌کننده واقعی اولین کاری که می‌کند این است که حامی نوشته‌ای است که در دست دارد و باید سعی کند در کارش از افراد حرفه‌ای و با تجربه استفاده کند و در عین حال مقابل سانسورها بایستد و از خودش و کارش دفاع کند. متاسفانه بحث سانسورها و نگاه‌های شخصی مدیران تلویزیون جالب نیست. وقتی مدیری تغییر می‌کند، من خودم شخصاً می‌ایستم ببینم عکس‌العمل‌ها و کارها چطور است؛ اینکه هدف مسوولان چیست، بعد آدم تصمیم بگیرد در تلویزیون کار بکند یا خیر؟
این هنرمند در واکنش به این جمله که به هر حال تلویزیون خانه شماست، چه راهکاری برای حل معضلات موجود دارید؟ صراحتا بیان کرد: تلویزیون خانه ما نیست. تلویزیون خانه افرادی است که هر چهار ـ پنج سال یک‌بار عوض می‌شوند، پس نمی‌تواند خانه ما باشد! تهیه‌کننده‌ای که کارش را بلد نیست و فقط واسطه می‌شود و برای تلویزیون کار می‌گیرد، یا اینکه تلویزیون قسط‌هایش را نمی‌دهد و دستمزد بازیگران را هم به موقع پرداخت نمی‌کند، تهیه‌کننده نیست. جالب است وقتی ما به تلویزیون رجوع می‌کنیم، می‌گوید: شما با تهیه‌کننده قرارداد دارید، با ما که قرارداد ندارید! متاسفانه مسوولان تلویزیون هم از چنین تهیه‌کنندگانی دفاع می‌کنند.
دردسر شبکه نمایش خانگی کمتر است
مجید مظفری که چندی قبل در مجموعه «شب‌های مافیا» شبکه نمایش خانگی حضور داشت، در پایان صحبت‌هایش درباره اینکه فضای پلتفرم‌ها را چطور می‌بیند؟ خاطرنشان کرد: دردسرهای شبکه نمایش خانگی خیلی کمتر است و آدم می‌داند با تهیه‌کنندگانی در ارتباط است که وظایف خودشان را می دانند، بنابراین خیلی راحت‌تر کار می‌کنیم. اخیرا یکی دو پیشنهاد برای شبکه نمایش خانگی داشتم که بنا به دلایلی قبول نکردم. من در «نهنگ آبی» هم حضور داشتم. به تازگی هم دوباره یکی دو پیشنهاد برای این شبکه داشتم که قرار است همین روزها تصمیم بگیرم.
مجید مظفری، بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون کشورمان زاده ۲۲ بهمن ماه سال ۱۳۲۹ تهران است. او در طول این سال ها در سریال هایی چون "آمیز قلمدون"، "ستاره قطبی"، "صدای صنوبر"، "میعاد در سپیده دم"، "روزهای زندگی"، "کریم خان زند"، "خانه ای در تاریکی"، "تا صبح"، "توطئه فامیلی"، "میلیاردر"، "انقلاب زیبا"، "ایلدا" و ... ایفای نقش کرده است.
منبع: ایسنا
انتهای خبر/
نظر شما