یهود، قومی که در طول تاریخ از بزرگترین دشمنان اسلام و پیامبران بوده و عداوت و گمراهی آنان به شکلی بود که خداوند بارها در قرآن مردم را از بدعهدی‌های آنان هشدار داده است.

۱۵ رجب سالروز تغییر قبله‌ی مسلمانان از بیت‌المقدس به کعبه است. روزی که خداوند خواسته‌ی قلبی پیامبر را اجابت نموده و مسلمانان را از تمسخر یهودیان رهانید.

دشمنی یهودیان با پیامبران بعد از حضرت موسی تاریخی طولانی دارد. این سبقه‌ی تاریک به گونه‌ایست که این گروه در تمامی اَدوار سعی در گمراهی مردم و از میان برداشتن پیامبران به جهت برتر دانستن خود داشتند تا جایی که قرآن میفرماید: سران یهود و به تبع آن سایر یهودیان بعد از حضرت موسی از راه حق منصرف شدند و پیامبران الهی را که برای اصلاح ایشان ظهور میکردند به قتل میرساندند. (بقره ٩١- آل‌عمران ١١٢)

البته این گروه حتی در زمان حیات حضرت موسی نیز ماهیت اصلی خود را نشان داده و پس از تلاش‌های حضرت موسی برای نجات آن‌ها از جنایات فرعون، آن‌ها راه دشمنی با نبی خدا را انتخاب کردند.

طبق بشارت‌های کتاب مقدس حضرت موسی، "پیامبری را برای ایشان از میان برادران ایشان مثل تو مبعوث خواهم کرد و کلام خود را به دهانش خواهم گذاشت و هرآنچه به او امر فرمایم به ایشان خواهد گفت. و هر کس که سخنان مرا که او به اسم من گوید نشنود من از او مطالبه خواهم کرد. (تثنیه، ۱۸:۱۸ـ۱۹)

بشارت‌های حضرت موسی در رابطه با پیامبر خاتم به گونه‌ای بود که یهودیان مشخصات ظاهری و قبیله‌ای آن حضرت را نیز میدانستند و با استفاده از همین مشخصات تصمیم به ازبین بردن پدر و پدربزرگ ایشان گرفتند و حتی پس از ناکامی، از هر تلاشی برای از میان برداشتن پیامبر اسلام (ص) فروگزار نکردند.

یهودیان در دوران حیات پیامبر(ص) نیز توطئه‌ها و دسیسه‌های بسیاری علیه اسلام انجام دادند و در کنار مشرکان به دشمنی با پیامبر پرداختند. آن‌ها حتی قبله‌ی اول مسلمانان، بیت‌المقدس را نیز دستاویز تمسخرهای خود کرده بودند و مقام خود را به جهت بیت‌المقدس، بالاتر از مسلمانان می‌دانستند تا اینکه در ۱۵رجب سال دوم هجری با نزول آیه ۱۴۴ سوره‌ی بقره، قبله‌ی مسلمانان از بیت‌المقدس به کعبه تغییر یافت.

پیامبر جنگ‌های زیادی با یهودیان از جمله خیبر داشتند. جنگ‌هایی که یهودیان خود مسبب آن بودند و به طرق مختلف و به امید پیروزی با مسلمانان راه می‌انداختند. این جنگ‌ها تا زمان وفات پیامبر(ص) نیز ادامه داشت.

یهودیان هیچگاه دست از دشمنی با مسلمانان برنداشتند و هرگاه قدرتی می‌گرفتند اقدامی علیه مسلمانان انجام می‌دادند.

هم‌اکنون با گذشت بیش از ۱۴۰۰ سال از دوران پیامبر(ص)، دشمنی یهودیان صهیونیست با اسلام هنوز به همان شکل ادامه دارد. اشغال فلسطین به دست آن‌ها و پایه‌گذاری غاصبانه و وحشیانه‌ی اسرائیل در آن منطقه گواه از بی‌پایان بودن این دشمنی‌ها دارد. اما نکته‌ی تعجب‌آور رفتار برخی از کشورهای عرب و مسلمان منطقه است. یهودیان با سابقه‌ای طولانی موضع و روش خود را اثبات کردند اما سران برخی کشورهای عرب بدون در نظر گرفتن این سابقه دست دوستی با رژیم کودک‌کش داده‌اند تا جایی که برای خوش‌عهدی با این رژیم در حال زمینه‌سازی برای تغییرات اساسی در کشور خود هستند. تغییراتی که شروع و ادامه دادن به آن‌ها موجب خشم مردم و زنگ خطر برای حاکمان ظالم منطقه است. اما این خوش خدمتی برای رژیمی که به زعم خودش رویای اسرائیل بزرگ از نیل تا فرات را در سر دارد و این رویا تهدیدی بزرگ برای کشورهای عرب منطقه محسوب می‌شود، مسئله‌ای جز بی‌خردی حاکمان را مشخص نمیکند. بی‌خردی‌ای که اگر ادامه‌دار شود دیر یا زود گریبانگیر حاکمانش می‌شود و ظالمان یا بدست اربابان خود و یا به دست مسلمانان بیدار از بین میروند.