تحولات منطقه

۹ اسفند ۱۴۰۰ - ۱۲:۵۲
کد خبر: ۷۸۹۳۶۵
درس زلنسکی/اوکراین مذاکره را پذیرفت
زمان مطالعه: ۳ دقیقه

چگونه رویکرد رئیس جمهور اوکراین مبنی بر هضم در نظام جهانی و اعتماد به وعده‌های غرب، استقلال و حاکمیت ملی این کشور را در معرض نابودی قرار داد.

اوکراین ۲۰۲۲ چه پیامی را به جهان مخابره می‌کند؟ تامل در پاسخ به این پرسش برای انسان امروز که در محیط بین‌الملل با قواعد و هنجارهای آن زیست می‌کند، بویژه جامعه ایرانی، فرصت بسیار مغتنمی برای عبرت‌آموزی و همچنین ضرورت توجه به داشته‌هایی همچون تسلیحات نظامی است؛ قدرت نظامی‌ای که تلاش‌های مرموزی در ایران جهت نابودی این ظرفیت و مشروعیت‌زدایی از آن شده است، آن هم در شرایطی که پیش از این جریاناتی در کشور، اوکراینیزه کردن ایران را هم در تئوری و هم در عمل پیش برده‌اند!
نخستین تلنگری که پس از استیصال مقامات اوکراین به ویژه ولودیمیر زلنسکی  در تنها ماندن این کشور در پی تهاجم روسیه به طور ویژه دیده شد، افسانه خریدن امنیت و تکیه به دولت‌های غربی جهت گرفتن تضمینی برای آینده بود. ماجرای اوکراین در وهله اول اثبات کرد امنیت و اقتدار، کالایی خریدنی نیست. اوکراینی که پس از آغاز درگیری‌ها به دنبال رساندن صدای خود به ناتو و آمریکا با نیت ورود به این مهلکه بود، پرقدرت‌ترین پاسخی که دریافت کرد دعای خیر بایدن و ابراز امیدواری سایرین برای پایان یافتن این مناقشه بود. حال در همین برهه‌ که توافق بوداپست ۱۹۹۴ در خلع سلاح اتمی اوکراین بازخوانی می‌شود، آخرین تلاش‌ها برای احیای توافق هسته‌ای با ایران در حال انجام است. دولت سیزدهم در ایران اگرچه سیاست خارجی و هسته‌ای خود را بر خلاف دولت روحانی «توافق به هر قیمتی» قرار نداده است اما وقایع اوکراین بیش از هر زمان دیگری یادآوری می‌کند که هیچ توافق سیاسی و متن روی کاغذی به تنهایی نتوانسته است همه مشکلات یک کشور را پوشش داده یا آینده آن را تضمین کند. سرنوشت برجام در دولت تدبیر و امید که کل مقدرات کشور را به توافق هسته‌ای گره ‌زده بود، تجربه ذی‌قیمتی را در اختیار تیم مذاکره‌کننده فعلی کشورمان قرار داده است. 
طی سال‌های گذشته به موازات تشدید جنگ اقتصادی تمام عیار ایالات متحده علیه ایران، مشروعیت‌زدایی از قدرت دفاعی و نظامی کشور به عنوان مانع اصلی توسعه و لغو تحریم‌های ضد ایرانی تبدیل به یکی از مقاصد ثابت حملات جریان غرب‌گرا شد، تا جایی که حتی مرحوم هاشمی‌رفسنجانی خلع سلاح ژاپن و آلمان پس از جنگ دوم جهانی را شاهد مثالی برای اثبات این ادعا که وجود نیروی نظامی مانعی بر مسیر رشد اقتصادی است، خواند. رئیس دولت‌های پنجم و ششم در توئیتی دنیای فردا را دنیای گفتمان‌ها و نه موشک‌ها خواند. 
به سخره گرفتن توان هسته‌ای و منع ایران از افزایش بازدارندگی در مقابل دشمنان تا بن دندان مسلحی که از هیچ فرصتی برای ضربه زدن به کشورمان چشم‌پوشی نکرده و نمی‌کنند، از سرخط‌های اصلی تبلیغاتی جریان غرب‌گرا بوده است. خلق دوگانه خطرناک «امنیت/ معیشت» به عنوان مقدمه فروپاشی کشور از جمله مواردی است که توسط حسن روحانی در کارزار انتخاباتی خود در سال ۹۲ کلید خورد و با عبارت چرخش همزمان چرخ سانتریفیوژها و چرخ کارخانه‌ها، به این دوگانه دامن ‌زده شد. این خطوط روشن راهبرد سیاست خارجی بود که بعدها در برجام نمود پیدا کرد و اقتدار هسته‌ای را تا حد زیادی قربانی تنش‌زدایی با آمریکا و وعده بدون پشتوانه رفع تحریم کرد. 
این تنها نمونه نبود؛ تخریب قدرت نظامی ایران در تمام دوران دولت‌های یازدهم و دوازدهم از سوژه‌های پررنگ برای تخریب قوای دفاعی کشور بود. موضع مشهور حسن روحانی در مناظرات انتخاباتی سال ۹۶ که آزمایش موشک از سوی کشورمان را توطئه‌ای علیه برجام خواند، جدا از آنکه تکرار صدای آمریکا از زبان رئیس‌جمهور مستقر بود، بخوبی افق دید این جریان را نسبت به توانایی‌های دفاعی کشور نمایان می‌کرد. 
پیش از این موضع روحانی البته وزیر امور خارجه دولتش، محمدجواد ظریف در دانشگاه تهران با تحقیر قدرت دفاعی کشورمان عنوان کرده بود آمریکا می‌تواند با یک بمب سیستم دفاعی ایران را نابود کند. ظریف و دولت روحانی با سرهم کردن این عبارات در پی اثبات این مدعا بودند که توافق هسته‌ای برجام توانسته است سایه جنگ را از ایران دور کند. روحانی و ظریف از معدود کسانی در جهان بودند که با گذشت چند دهه از شکست فاحش ایده‌آلیسم در جلوگیری از جنگ دوم جهانی و به موزه سپردن شدن این نظریه، به آموزه‌های ویلسونیسم و نویل چمبرلین (نخست‌وزیر انگلستان پیش از جنگ دوم) بازگشته بودند!

سقوط سریع‌السیر شهرهای اوکراین و دستان خالی مسؤولان اوکراینی آن هم در شرایطی که این کشور عمده توان دفاعی خود را به پیشنهاد غرب از کشور خارج کرد، از مناظر درس‌آموزی است که مقابل دیدگان جهانیان به نمایش درآمده است. گویی دنیای موشک‌ها واقعی‌ترین و بی‌رحم‌ترین چهره جهانی است که تا پیش از سقوط یک کشور عمق دردناکی خود را نشان نمی‌دهد. دستان نسبتا خالی اوکراین و بدعهدی تکراری جهان غرب بار دیگر نتایج خطرناک سناریوی مشروعیت‌زدایی از توانمندی نظامی کشور را به جامعه ایرانی گوشزد کرد.

منبع: وطن امروز

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.