جهانگیر الماسی، بازیگر پرکار دهه‌های ۶۰ و ۷۰، سال‌هاست که کمتر در فیلم و سریالی ایفای نقش می‌کند و ۱۵-۱۴ سالی می‌شود که از جهان تصویر و نمایش دور مانده است. او به تازگی در دومین جشنواره تجلیل از فعالان تئاتر مقاومت به خاطر ایفای نقش ماندگار در تله‌تئاتر «دغدغه‌های پرچین» جایزه بهترین بازیگری مرد را گرفت. این تله‌تئاتر به کارگردانی و نویسندگی مهرداد رایانی اواخر دهه۸۰ روی آنتن شبکه۴ رفت و علاوه بر این، تاکنون چندین اجرای صحنه‌ای دیگر داشته است. تله‌تئاتر «دغدغه‌های پرچین» با مضمون دفاع مقدس، درباره داستان دستگیری یکی از منافقان مطلع از عملیات مرصاد است که پیش از این عملیات توسط یک فرمانده نظامی شناسایی می‌شود. جهانگیر الماسی با یادآوری ایفای نقش در این تله‌تئاتر به خبرنگار ما می‌گوید: تجربه همکاری من با مهرداد رایانی بسیار لذت‌بخش بود چون می‌دانست که قرار است چه بسازد و یک عقبه فکری و فرهنگی غنی داشت.
او لازمه کار جمعی در هنر را اخلاق و ادب دانسته و اضافه می‌کند: صرف داشتن دانش حرفه‌ای در عرصه فرهنگ و هنر کافی نیست چون اثری که تولید می‌شود فراموش خواهد شد ولی وقتی محصولی از دل اخلاق، ادب و تواضع بیرون بیاید، ماندگار می‌شود.
بازیگر «هزاردستان» می‌گوید: مضمون این تله‌تئاتر هم در حوزه دفاع مقدس، مضمون ویژه‌ای بود چون به مسائلی می‌پرداخت که درباره تحرکات منافقان در حمله صدام به ایران بود و زوایایی از انحطاط‌های فکری منافقان را نشان می‌داد. پرداختن به این موضوع حساسیت‌های خاص خودش را داشت چون تبلیغات و پروپاگاندای رسانه‌ای سازمان مجاهدین خلق در آن زمان زیاد بود. نگاهی که آقای رایانی برای پرداخت به این موضوع انتخاب کرده بود، هوشمندانه و دقیق بود و اثر، نمایش‌نامه بسیار خوبی داشت.
او می‌افزاید: خوشحالم که با گذشت سال‌ها از ساخت این تله‌تئاتر، نهادی متوجه ارزش این کار شده است و صمیمانه از انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس بنیاد فرهنگی روایت فتح تشکر می‌کنم. امیدوارم روزی به فیلم مهجور و فراموش شده «رنج و سرمستی» که آن را در دهه۸۰ با مضمون مقاومت ساخته‌ام نیز توجه شود.
اهمیت توجه تلویزیون به تله‌تئاتر
الماسی که در اوایل دهه ۶۰، تله‌تئاتر «ستارخان» را برای تلویزیون ساخته بود با اشاره به اهمیت تله‌تئاتر و دلایل کم‌توجهی تلویزیون در دهه اخیر به این قالب نمایشی خاطرنشان می‌کند: سال‌ها به این حوزه بی‌توجهی شده بود اما صحبت‌های اخیر رئیس سازمان صدا و سیما نشان می‌دهد که تلویزیون مسیر جدیدی را برای توجه به تله‌تئاتر شروع کرده است و با پرداختن چند شبکه در تلویزیون و رادیو از مردم برای همنشینی با جهان نمایش و تئاتر دعوت می‌کند زیرا آشنا کردن مردم با تئاتر و جهان نمایش از طریق برنامه‌های تلویزیونی می‌تواند به توسعه این هنر کمک کند.
وی با تأکید بر اینکه تئاتر صحنه‌ای و تئاتر تلویزیونی دو حوزه کاملاً متفاوت هستند، می‌گوید: تماشاگر در تئاتر صحنه‌ای با لانگ‌شاتی مواجه است که خودش انتخاب می‌کند چه ببیند اما در تئاتر تلویزیونی، کارگردان اثر مشخص می‌کند که تماشاگر چه نمایی از تصویر را ببیند و این دو مدیومی کاملاً متفاوت از هم دارند، به نظرم تئاتر صحنه‌ای که در سال‌های کرونا بسیار آسیب دید و هنرمندانش خانه‌نشین شدند، در دوران پساکرونا با مضامینی معطوف به هویت ملی و مسائل روز مردم می‌تواند تماشاگران را به سالن‌های نمایش بیاورد.
این بازیگر پیشکسوت با اشاره به اهمیت تولید برنامه‌ها و مجموعه‌های تلویزیونی که به مسائل و مشکلات روز جامعه بپردازند، یادآور می‌شود: تلویزیون رسانه‌ای حساس و قوی است که در برخی جاها بسیار قوی‌تر از سینما عمل می‌کند بنابراین بایستی به تولید برنامه‌هایی که به ارزش‌های اخلاقی و اسلامی توجه دارد اهتمام بورزد. متأسفانه اکنون در جامعه ارزش‌ها جابه‌جا شده و ریشه بسیاری از آسیب‌های اجتماعی به دلیل جابه‌جایی ارزش‌هاست.
نمی‌دانم چرا پیشنهاد کاری ندارم!
بازیگر سریال‌های ماندگار «در چشم باد» و «پس از باران» درباره دلایل کم‌کار شدنش در این سال‌ها می‌گوید: متأسفانه سال‌هاست که فراموش شده‌ام، گویی بایکوت شده‌ام. من کار دیگری جز بازیگری و کارگردانی ندارم و معیشتم از این راه می‌گذرد اما سال‌هاست که کاری به من پیشنهاد نمی‌شود. امیدوارم در دوره جدید وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و مدیریت جدید تلویزیون، از فشارهای معیشتی امثال بنده کاسته شود و در ۷۰سالگی بتوانم دوباره سر کار بروم.
او اضافه می‌کند: من آدم سیاسی نیستم و به دنبال جایگاه مدیریتی نبودم، کار من تولید هنری است، بدیهی است که افکار سیاسی دارم و با حساسیت به مسائل پیرامونی‌ام نگاه می‌کنم اما آدم وابسته سیاسی نبوده و نیستم. نگاه و گرایش من در راستای ارزش‌های انقلاب است و سعی کردم با آگاهی به جریان‌های فرهنگی کشور کمک کنم اما سال‌هاست به محاق رفته‌ام بدون اینکه بدانم چرا!؟ واقعاً نمی‌دانم چرا کاری به من پیشنهاد نمی‌شود!
الماسی می‌گوید: حدود ۱۶-۱۵ سال است که بایکوت شده‌ام، گویی فراموش شده‌ام. در سال‌هایی که در هیئت مدیره خانه سینما مسئولیت داشتم به منافع جمعی خانواده سینما فکر می‌کردم و بیمه هنرمندان اهالی سینما را پیگیری کردم ولی با چند دهه فعالیت در عرصه هنر، خودم ۱۱ سال سابقه بیمه دارم!
او با اشاره به تنزل یافتن و سطحی شدن بازیگری یادآور می‌شود: زمانی که ما بازیگری می‌کردیم، اصلاً کارمان آسان نبود و بسیار زحمت می‌کشیدیم ولی الان بازیگری نمی‌کنند و فقط در فیلم و سریالی حضور دارند. ضمن اینکه دستمزدها نیز اصلاً عادلانه نیست و هر طور که بخواهند به بازیگران دستمزد می‌دهند.
الماسی اضافه می‌کند: زمانی که آقای مهرجویی «اجاره‌نشین‌ها» را می‌ساخت برای کمدی تعریف شد ولی اکنون آثاری سطحی و نازل به اسم کمدی ساخته می‌شود و سلیقه مردم را خراب کرده‌اند چون به کمیت تولیدات بیش از کیفیت آن‌ها بها داده می‌شود. البته الان گام‌های مؤثری برای افزایش کیفیت تولید آثار در حال برداشته شدن است.
نظر شما