به گزارش قدس آنلاین، «لیز تراس» وزیر خارجه انگلیس اخیرا در یک کنفرانس خبری به تشریح اهداف لندن و کشورهای غربی در قبال روسیه پرداخته و تاکید کرده است: «ما ۲ هدف مشخص داریم؛ اول، پوتین باید در اوکراین شکست بخورد و ما داریم به اوکراین با تسلیحات دفاعی برای توقف تانک‌های روسی کمک می‌کنیم، البته باید کارهای بیشتری انجام دهیم و دوم، ما داریم جناح شرقی ناتو را تقویت می‌کنیم».
رادیکالیزه کردن نبرد در اوکراین، هدف مستقیمی است که انگلیسی‌ها در اوکراین دنبال می‌کنند. در حالی که مذاکرات دوجانبه روسیه و اوکراین در بلاروس بر سر حل‌وفصل برخی موضوعات مانند ایجاد کریدور امن برای غیرنظامیان و محافظت از منطقه چرنوبیل به نتیجه رسیده است، دمیدن بر آتش جنگ اوکراین از سوی لندن نمی‌تواند به صورت تصادفی و بر اساس اتفاق باشد! به‌راستی انگلیسی‌ها چه اندیشه‌ای در قبال جنگ اوکراین و تبعات آن دارند؟
واقعیت امر این است که فروکش کردن بحران در اوکراین و پایان جنگ در این کشور، خط قرمز دولت بوریس جانسون در انگلیس محسوب می‌شود. نخست‌وزیر انگلیس جنگ اوکراین را تنها برگ برنده خود برای بقا در خانه شماره ۱۰ «داونینگ استریت» در لندن می‌داند. تا قبل از وقوع نبرد در اوکراین، جانسون در آستانه استعفا از مقام خود قرار داشت.
نظرسنجی گروه «کمپین ۳۸ درجه» نشان می‌دهد رسوایی میهمانی «پارتی‌گیت» چه میزان به نخست‌وزیر انگلیس آسیب رسانده است. به گفته اکثریت قاطع رای‌دهندگان، بوریس جانسون فردی غیرصادق است. بر اساس نظرسنجی آژانس «سرویشن» مستقر در لندن -که این نظرسنجی را برای گروه کمپین ۳۸ درجه انجام داده است- ۷۶ درصد انگلیسی‌ها معتقدند نخست‌وزیر فردی فاقد صداقت است، زیرا او برای نجات مقام نخست‌وزیری خود از اتهامات رسوایی برگزاری میهمانی در ایام کرونا - موسوم به پارتی‌گیت- تقلا می‌کند. ۷۰ درصد از ۲ هزار و ۳۶ نفری که در این نظرسنجی شرکت کردند، بر این عقیده‌اند او فاقد صداقت است.
جانسون در شرایطی که فشارها درباره استعفا و کناره‌گیری وی از قدرت تشدید شده است، ترجیح داده با خلق و استمرار یک بحران خونین در اوکراین، افکار عمومی کشورش را از تمرکز بر پارتی‌گیت و دیگر بحران‌های داخلی از جمله ناتوانی دولت انگلیس در مدیریت عواقب برگزیت بازدارد. در این معادله، اساسا برای جانسون جان انسان‌ها اهمیتی ندارد؛ چه در اوکراین، چه در دیگر نقاط دنیا.
سران حزب محافظه‌کار انگلیس نیز از این وضعیت چندان ناراضی نیستند. هزینه جابه‌جایی جانسون از قدرت و جایگزینی فردی دیگر در مسند نخست‌وزیری، برای حزب حاکم بسیار گران تمام خواهد شد و زمینه‌ساز شکست در انتخابات آتی خواهد بود.
جانسون در چنین شرایطی تصمیم گرفته است فریاد بزند و از گسترش ناتو به شرق به صورت تمام‌قد دفاع کند. او از هر گونه مذاکره، تنش‌زدایی و گفت‌وگویی که منجر به توافق دوجانبه میان مسکو و کی‌یف شود متنفر است. پیش‌تر مقامات روس اعلام کرده بودند «ولودیمیر زلنسکی» تحت تاثیر القائات و دستوراتی که از کاخ سفید و لندن دریافت می‌کند، از حضور موثر پای میز مذاکره خودداری می‌کند و صرفا به مذاکره‌ای نمایشی و بی‌نتیجه می‌اندیشد.
بدون شک در آینده نه چندان دور و پس از پایان جنگ اوکراین، اسناد محرمانه زیادی درباره چرایی حمایت مطلق دولت جانسون از نبرد در این کشور منتشر خواهد شد. در آن زمان، احتمالا دیگر جانسون در مسند قدرت حضور ندارد تا بخواهد در قبال این مستندات تکان‌دهنده پاسخگو باشد. هنوز زمان زیادی باقی مانده است تا اوکراینی‌ها نسبت به عمق نگاه ابزاری و وقیح آمریکا و انگلیس نسبت به خود آگاه شوند.
بهتر بود زلنسکی قبل از آنکه مشتاقانه بازی در زمین لندن و واشنگتن را نسبت به گزاره‌های عقلانی در قبال بحران اوکراین ترجیح دهد، کمی روی تحولاتی مانند آنچه در کانال مانش رخ داد تمرکز می‌کرد؛ جایی که بوریس جانسون، نخست‌وزیر انگلیس و امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه ده‌ها انسان و پناهجوی بیگناه را قربانی منازعه سیاسی و امتیازگیری مرزی از یکدیگر کرده و در پایان نیز در قالب مذاکرات محرمانه تا حدودی به این اختلاف خاتمه دادند.
اکنون از مسؤولیت‌پذیری مکرون و جانسون در قبال پناهجویان بیگناهی که در کانال مانش جان خود را از دست داده‌اند خبری نیست. آنچه امروز در اوکراین رخ می‌دهد، نسبت به ماجرای کانال مانش دامنه‌ای به مراتب وسیع‌تر دارد؛ اما جانسون دقیقا همان رفتار را در قبال قربانیان سیاست‌های خود در اوکراین دارد.
بی‌تردید در این میان، زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین گناه بیشتری نسبت به جانسون مرتکب شده است. او به صورت کاملا آگاهانه عنان خود و شهروندان کشورش را به دست بازیگرانی داده است که حتی ریخته شدن خون کل جمعیت اوکراین برای آنها کمترین اهمیتی ندارد.
منبع: وطن امروز
نظر شما