به گزارش قدس آنلاین، یادبود بیست و سومین سال رحلت عارف فرزانه آیت‌الله کشمیری به همت هیأت دارالبکاء دختران موسی بن جعفر(ع) با سخنرانی حجت‌الاسلام سیدعباس موسوی مطلق، استاد اخلاق و سعید عمرانی از نزدیکان مرحوم جعفر آقامجتهدی و آیت‌الله کشمیری جمعه ۱۹ فروردین‌ماه در قم برگزار شد.

آیت‌الله کشمیری، فانی فی الله بود

حجت‌الاسلام موسوی مطلق در این مراسم با بیان اینکه عالم ربانی و عارف کامل مرحوم آیت‌الله کشمیری یک موحد به تمام معنی بود، اظهار کرد: او فانی فی الله بود و فنا را به معنای هیچ حول و قوه‌ای در خود ندیدن می‌دانست. مرحوم حاج محمداسماعیل دولابی می‌گفت وقتی می‌گوئیم لاحول ولاقوة الا بالله یعنی هیچ چیز برای هیچ‌کس نماند.

وی ادامه داد: مرحوم کشمیری فنا را کار برای خدا می‌دانست؛ «قُلْ إِنَّ صَلاتِی وَ نُسُکِی وَ مَحْیایَ وَ مَماتِی لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ» کسی می‌تواند این‌چنین باشد که ما سوی الله را نبیند. موحد بودن این مرد الهی در متوکل بودن او ظهور و بروز می‌کرد.

موسوی مطلق تصریح کرد: مرحوم آیت‌الله کشمیری اهل سکوت بود، سکوت به تعبیر امام صادق علیه‌السلام شعارالمحققین به حقائق ما سبق است. تا سالک اهل سکوت نباشد، حقایق عالم را نمی‌شنود، تا دهان بسته نشود آنچه ناشنیدنی است، شنیده نمی‌شود، تا چشم بسته نشود آنچه نادیدنی است، دیده نمی‌شود. سکوت از مهمترین خصوصیات اولیاء خداست.

مرحوم دولابی می‌فرمود آقای کشمیری کمر ذکر را خُرد کرده است

این استاد اخلاق با اشاره به اینکه او اهل تفکر بود، تفکری که یک ساعت آن برابر ۷۰ سال عبادت است، گفت: او گاه چنان غرق تفکر بود که بعضاً ما سه چهار ساعت می‌نشستیم و او متوجه حضور نبود. تفکر سبب رشد سالک می‌شود. او اهل ذکر بود به قول عارف بزرگ مرحوم دولابی که می‌فرمود آقای کشمیری کمر ذکر را خُرد کرده است. او اهل ذکر هم لسانی، هم عملی و هم قلبی بود.

وی افزود: ذکر عملی همان ترک گناه است. امروز مهم‌ترین وظیفه ما ترک معصیت است. ذکر عملی را در تلاوت قرآن و نماز شب می‌دانست و ارزش ملاقات با مردان الهی را مانند آیت‌الله قاضی را کمتر از نماز شب نمی‌دانست. آیت‌الله کشمیری معتقد بود که ذکر یونسیه، مانند سوخت برای ماشین است و همچنین اذکار دیگر مثل صلوات، لااله الا الله، نادعلی و دعای یستشیر را در دستور کار داشت.

هر کار برای اباعبدالله الحسین(ع) شود، کم است

موسوی مطلق تصریح کرد: از دیگر ویژگی‌های آیت‌الله کشمیری، حشر و نشر با مردان الهی بود و همواره از آنان به نیکی و عظمت یاد می‌کرد و اگر متوجه می‌شد در جایی مردی از مردان الهی وجود دارد با کمال تواضع و فروتنی به دیدارش می‌شتافت. مهم‌ترین ویژگی او اهل ولایت بودن است. ظهور و بروز ولایی بودن او، در علاقه شدیدش به امیرالمومنین(ع) و نجف اشرف مشهود بود. ‌گاه مثل کودکان، بی‌قرار نجف اشرف بود. ارادت ویژه به تمام اهل بیت عصمت و طهارت داشت و به طور مخصوص نسبت به امام حسین(ع) عشق می‌ورزید و معتقد بود هر کار برای اباعبدالله الحسین(ع) شود، کم است.

این استاد اخلاق افزود: آیت‌الله کشمیری به روضه اهتمام داشت و بزرگان می‌گفتند در نجف او از بکائین بود. عشق و علاقه او به حضرت سلطان علی بن موسی‌الرضا علیه‌السلام غیرقابل وصف بود و معتقد بود دستگیری سالکان الی الله در عالم، برعهده حضرت رضا(ع) است. ارادت او به ساحت صاحب الزمان(عج) زبان‌زد بود و توسل به حضرت را ضروری می‌دانست و نام مقدس حضرت را مانند یا صاحب الزمان بر لب داشت.

وی در پایان گفت: عارف مرحوم حاج شیخ محمدتقی انصاری همدانی می‌گفت: شیخ جعفر ناصری، آقای کشمیری را تخلیه کرد؛ کنایه از اینکه هرچه آیت‌الله کشمیری داشت، او فرا گرفته است.

منبع: فارس