او در ادامه با اشاره به اینکه ترکیب هنر انقلاب دارای معنای بسیار وسیع بوده که در تمامی شاخه‌های هنری قابل تفسیر است، اظهار داشت: نباید تصور کنیم اثر نمایشی به‌عنوان تئاتر انقلاب به شمار می‌رود که روایتی مستقیم از وقایع آن دوران داشته باشد و در یک کلام باید بگویم، وقتی درباره عدالت علوی در جامعه اسلامی سخن به میان می‌آید، در حقیقت درباره هنر انقلاب صحبت کرده‌ایم.

فتحعلی‌بیگی گفت: هنرمندان، واعظان زمانه خود هستند و باید مراقب باشند در جریان مهم و حیاتی هنر انقلاب، دچار نفاق و دورویی نشوند و در طرف مقابل، مدیران و مسئولان امر نیز باید مراقب باشند که در زمان ارائه مجوز به آثار هنری همسو با مضامین اخلاقی و انسان‌مدارانه انقلاب اسلامی، تعصب یا قیاس به نفس را کنار گذاشته و آن‌ها نیز فرزند زمان خود باشند.

این چهره پیشکسوت عرصه هنرهای نمایشی به تشتت آراء در مسیر ارائه مجوز به اجرای صحنه‌ای یک اثر نمایشی یا چاپ یک نمایشنامه در دوره‌های مختلف مدیریتی پس از انقلاب اشاره و تصریح کرد: باید مراقب باشیم تا با تعصبات و یا نگاه‌های مغرضانه و برخوردهای شخصی، مانع تولیدات درخور توجه و غنی به لحاظ بیان مبانی اخلاقی و منتقد به بی‌اخلاقی‌ها در جامعه نشویم که به جرئت می‌توان گفت صحنه تئاتر ما امروز به‌طورجدی نیازمند این‌گونه از آثار نمایشی است.

او در خاتمه به جریان رونق هنر تعزیه در سال‌های پس از انقلاب اشاره کرد و گفت: به‌واقع یکی از دستاوردهای مهم انقلاب اسلامی ایران در زمینه هنر انقلاب، احیای مجدد هنر تعزیه در ایران بود چراکه بنا بر تجربه و روایت‌های بسیاری از چهره‌های باسابقه در این حوزه، اجرای این‌گونه نمایشی در دوران پیش از انقلاب با مشکلات بسیار زیادی مواجه بود که خوشبختانه پس از انقلاب مجدد احیا شد و به خاستگاه اجتماعی خود بازگشت.