به گزارش قدس آنلاین، الهام کردا بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون فعالیت خود در شبکه نمایش خانگی را از سال ۱۳۹۲ و بازی در مجموعه شاهگوش به کارگردانی داوود میرباقری آغاز کرد. وی که امسال با فیلم بدون قرار قبلی (بهروز شعیبی ۱۴۰۰) در چهلمین جشنواره فیلم فجر حضور داشت، بازیگری است که سابقه حضوری دو دهه‌ای در سینما و تلویزیون را دارد و فعالیت تئاتری خود را از ۲۰ سال پیش یعنی سال ۱۳۸۰ آغاز کرده است.

کردا به بهانه حضور در مجموعه ساخت ایران ۳ که برای شبکه نمایش خانگی تولید شده نکاتی را در مورد بازی خود و چالش‌های نقش‌اش بیان کرده است که در ادامه می‌خوانیم.

از نقش‌تان در سریال «ساخت ایران ۳» بگویید؟

در حقیقت نقشه ریختن برای رسیدن به آن چیزی که چند کاراکتر اصلی سریال به دنبالش هستند به عهده کاراکتر من است که می‌توان گفت به عنوان مغز متفکر عمل می‌کند. دورتر می‌ایستد و به بقیه می‌گوید چه کاری انجام بدهند و کجا بروند و چگونه صحبت کنند و به گونه‌ای مسیر و راه را برای آن‌ها علامت گذاری می‌کند.

این کاراکتر چه چالش‌های جدیدی برای شما داشته است؟

مهم‌ترین چالش آن این است که کمدی است. البته که من تئاتر کمدی کار کرده بودم ولی به دلیل تمام چالش‌هایی که در کار تصویر برای کمدی کار کردن خانم‌ها وجود دارد، می‌تواند برای من هم چالش برانگیز باشد. اساسا کمدی در ایران به شکلی که برای آقایان نوشته می‌شود، برای خانم‌ها نوشته نمی‌شود و  عموما از خانم‌ها می‌خواهند که جدی بازی کنند. من در کنار بقیه بازیگرانی که کمدی بازی می‌کردند و اساسا آدم‌های بامزه و جالبی بودند باید جدی بازی می‌کردم و این بزرگ‌ترین چالش بود.

بیشتر شما را در قالب نقش‌های جدی دیده‌ایم. ترجیح‌تان بین ژانر کمدی و جدی کدام است؟

اساسا به نظرم ترجیحی وجود ندارد. هر کار و کاراکتری را که فکر کنم خوب و جالب است و می‌توانم یک تجربه جدید به دست بیاورم قطعا به عنوان بازیگر به سمت آن می‌روم. ولی اصلا اینگونه نیست که بخواهم همیشه جدی بازی کنم. اتفاقا به نظرم کمدی بازی کردن خیلی سخت و شیرین و جذاب است.

به نظرتان حضور در سریالی که چند فصل آن ساخته و پخش شده است و بازیگر از فصل جدید به آن اضافه می‌شود از حیث بازیگری تفاوت ایجاد می‌کند؟

به نظرم تو باید بتوانی خودت را با آن چیزی که کاراکترهای اصلی از قبل با خودشان آورده‌اند و به گونه‌ای بار قصه و سریال را به دوش کشیده‌اند، تطبیق بدهی و در نهایت این را بدانی که کاراکتر آن‌ها از قبل برای بیننده شناخته شده است و تو باید از لحاظ شناساندن کاراکترت به بیننده به درجه آن‌ها برسی. این‌ها همه سختی کار است که تو فرصت کمی داری که کاراکترت معرفی بشود در حالی که مخاطب از شخصیت تو ذهنیتی ندارد و در همین فصل اتفاق می‌افتد و دائما باید سوال‌هایی را مثل این چیست؟ چرا اینگونه اتفاق افتاده است؟ یا این مورد جدید است یا از قبل بوده؟ را از کسانی که از فصل‌های قبل بوده‌اند بپرسی. همه این‌ها می‌تواند به شکل مثبت چالش برانگیز باشد و تو کاملا خودت را به انسان‌هایی که از قبل این سریال را با کاراکترشان ساخته‌اند می‌سپاری و خودت را آنجا قرار می‌دهی و این موضوع هم می‌تواند سخت و هم جالب باشد.

شما مدیوم‌های مختلف سینما، تئاتر و تلویزیون را تجربه کرده‌اید. این مدیوم‌ها در بازی بازیگر تاثیر دارد یا نه؟ و کدام یک از آن‌ها برای شما جذاب‌تر است؟

بازیگر کارش بازیگری است و باید در هر جایی و در هر مدیومی با توجه به شرایط آنجا بتواند کاراکتری که به آن سپرده شده است را بازی و ایفای نقش کند ولی حتما تفاوت‌هایی دارند. یعنی کارها هم بیرونی و هم درونی تفاوت دارند و هر کدام جذابیت‌های خودش را دارد. من نمی‌توانم تفکیک کنم که کدام را بیشتر دوست دارم ولی گاهی اتفاقاتی باعث می‌شود که در یک مدیوم کار کردن سخت‌تر یا گاهی کار کردن راحت‌تر بشود و شاید اگر روزی مجبور به انتخاب بشوی بخاطر یک سری حواشی است که مجبور به انتخاب شده‌ای نه چیزی که در ذات خود بازیگری وجود دارد.