به گزارش قدس آنلاین، با هر کدام از دوستان و یاران او که گفت‌وگویی داشتیم به این موضوع اشاره داشتند که این اندیشمند، عضوی تاثیرگذار و منحصر به فرد در حوزه انقلاب و مقاومت بوده و تا سال‌های سال مثل او را در جبهه فرهنگی انقلاب نخواهیم یافت. مجید شاه‌حسینی، مدرس سینما و مدیر فرهنگی، از یاران و همفکران مرحوم طالب‌زاده است که به گفته خودش آشنایی آنان به دهه ۶۰ و دوران دفاع‌مقدس باز می‌گردد اما اصل رفاقتشان بعد از سال۶۷ و بازگشت از جبهه جنگ شروع شد. او طالب‌زاده را در آن سال‌ها این‌گونه به خاطر می‌آورد: «یک جوان مومن، انقلابی، تحصیلکرده و به‌شدت دغدغه‌مند.» درباره زنده‌یاد نادر طالب‌زاده و تاثیر رسانه‌ای او گپ زدیم.
زنده‌یاد طالب‌زاده چه ویژگی‌ای داشت که تا این اندازه او را در حوزه رسانه و همچنین فعالیت‌های فرهنگی در سطح بین‌المللی و داخلی مورد توجه قرار داده است؟
صفت برجسته نادر طالب‌زاده خلوص بود. او نسبت به هیچ‌کس مداهنه، چاپلوسی، ریا و تملقی نداشت. در موازین انقلاب اسلامی کاملا بی‌تعارف بود. وامدار حزب و جناحی نبود و بیعتش با اصل نظام و انقلاب اسلامی بود. به همین دلیل هم هر جایی که احساس می‌کرد اصل نظام به او احتیاج دارد در آن عرصه حاضر بود از همان نخستین حضورش در عرصه رسانه همه دوستان دیدند که تعارف با کسی ندارد و تمام دغدغه او جبهه فکری انقلاب است و تا آخرین روز عمر خود هم بر همین بیعت باقی ماند.
این صراحت لهجه و همچنین نوع نگاهی که او در جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی داشت در نسل بعدی پیدا می‌شود؟
قطعا جبهه انقلاب آسیب جدی از فقدان طالب‌زاده دید و رفتن او به این سادگی‌ها جبران نخواهد شد. طالب‌زاده محصول سالیان سال سلوک در جبهه انقلاب و مقاومت بود. این به معنای تکرار ناشدنی بودن او نیست اما باید سال‌ها صبر کرد تا کسی چون نادر طالب‌زاده در جبهه انقلاب و مقاومت ظهور کند. شتابزدگی و فضای مجازی‌زدگی‌های زیادی در بین جوانان وجود دارد اما نسل طالب‌زاده‌ها تاریخ را زندگی کرده بودند. او چه در ایران و چه دور از مرزهای این کشور دغدغه حقیقت داشت و یک سالک به تمام معنا بود. در آینده نزدیک قطعا نظیر او را نخواهیم داشت. اما امیدوارم که جوان‌ترها که شاگردی این عزیز بزرگوار را داشته‌اند بتوانند پای در راه استاد خود گذاشته و یاور انقلاب و مقاومت شوند. باید قدر خود را بدانند و با اخلاص مسیر طالب‌زاده را طی کنند تا شبیه این بزرگوار شوند.
بسیاری زنده‌یاد طالب‌زاده را با شهیدآوینی مقایسه می‌کنند و از شباهت این دو به یکدیگر می‌گویند. ارتباطشان با همدیگر چطور بود؟
همان حس و حالی که از زیارت شهید آوینی داشتم از دیدار با نادر طالب‌زاده هم داشتم. جبهه انقلاب به واقع به صاحب‌نظرانی در این اندازه و تراز احتیاج داشته و دارد. او خود را شاگرد سیدمرتضی آوینی می‌دانست. سلوکی که آوینی از فضای هنر غربی تا هنر ناب دینی طی کرده بود به‌شدت برای نادر طالب‌زاده آشنا بود، چون خود او هم سلوکی دقیقا مشابه او داشت. هنری که در آمریکا آموخته بود او را سیراب نکرد و فقط سرچشمه انقلاب اسلامی بود که تراز دینی را به او عرضه داشت.
شهیدآوینی برای نادر طالب‌زاده نماد این تراز دینی بود، به همین دلیل به‌شدت دوستدار او و وابسته‌اش بود. در حلقه فکری او قرار داشت و با رفتن آوینی خیلی دلشکسته شد. من جایی ندیدم که طالب‌زاده نگاهی سوای نگاه آوینی داشته باشد. امیدواریم اتفاقی که برای تفکر شهید آوینی بعد از شهادت آن بزرگوار افتاد برای حاج نادر طالب‌زاده نیفتد.
در میان آثاری که از ایشان به‌ویژه در حوزه سینما و تلویزیون باقی مانده است، کدام‌یک را تاثیرگذارتر می‌دانید و خودتان بیشتر با آن ارتباط برقرار کرده‌اید؟
طالب‌زاده کارهای شاخص بسیاری داشت اما به شخصه سریال بشارت منجی را یک سریال راهبردی می‌دانم. سریالی که از دومنظر اسلام و مسیحیت به زندگی حضرت عیسی پرداخت. طالب‌زاده منتخب این سریال را به صورت یک فیلم سینمایی تا جشنواه‌ای در ایتالیا هم برد. این فیلم را افراد زیادی از کاردینال‌ها و اسقف‌های واتیکان هم دیدند و آن را تحسین کردند. یک فیلم و سریال راهبردی و بین‌الادیانی بود و این حس را القا کرد که ما در ایران چگونه حضرت مسیح را اکرام می‌کنیم و ناظر بر این فیلم چند مناظره با مسیحیان تبشیری داشت. به نوعی احترامی که برای حضرت مسیح واقع شده بود، آنها را به سکوت واداشت.
البته این سریال آنچنان که باید میان مخاطبان ایرانی دیده نشد.
بله، متاسفانه این سریال در کشور ما، آنگونه که باید پرداخته نشد اما یک اثر فاخر و راهبردی در جبهه انقلاب و مقاومت بود. او در کنار سریال بشارت منجی فیلم‌های مستند بسیاری داشت که تمام این فیلم‌ها در جهت نشان دادن حقانیت جبهه انقلاب و مقاومت بود.
چه شد از فیلمسازی عبور کرد و زمان بیشتری را به برنامه‌سازی و اجرای گفت‌وگوهایی هم‌راستا با تفکراتش اختصاص داد؟
او بعد از تجربه فیلم و سریال‌سازی با حضور در عرصه برنامه‌سازی، جان تازه‌ای به حوزه رسانه‌ای جبهه انقلاب و مقاومت داد. طالب‌زاده از ماه مبارک رمضان ۱۳۸۹ کار را برنامه راز در شبکه چهار آغاز کرد.
به عنوان یک انسان رسانه‌ای و کارشناس- مجری، افق بلندی را جلوی پای رسانه‌ملی گذاشت. او سپس با برنامه عصر در شبکه افق این راه را ادامه داد.
شخصیت‌های بین‌المللی زیادی در برنامه‌های او حضور پیداکردند. این میزان تاثیر رسانه‌ای و روابط بین‌المللی را چگونه ایجاد کرده بود؟
طالب‌زاده، وزن علمی و شخصیت رسانه‌ای بزرگی داشت و این شاخصه‌ها باعث می‌شد از هر شخصیت برون‌مرزی که برای حضور در برنامه، آمدن به ایران، حضور در همایش افق نو یا ارتباط تصویری از راه دور دعوت می‌کرد، دعوتش را بپذیرند.
دایره دوستان بین‌المللی او که البته ناظر بر منافع جمهوری اسلامی ایران با آنها ارتباط برقرار می‌کرد، شگفت‌انگیز بود. نقش راهبردی او در تربیت نیروی رسانه‌ای جبهه مقاومت، تربیت نسل اول رسانه‌ای حزب‌ا... لبنان که موسس شبکه المنار بودند و همچنین مشابه این نقش برای مجاهدین افغانستان، پاکستان، کشمیر، انصارا... یمن، عراق و سوریه مشهود بود.
نقش بین‌المللی نادر طالب‌زاده در فضای رسانه‌ای، حاج‌نادر را حاج‌قاسم فضای رسانه‌ای فرهنگی جبهه مقاومت کرد. او همانند حاج‌قاسم سلیمانی، کشور به کشور سفر، شاگردان خود را به خط می‌کرد و ستاد برای آنها تشکیل می‌داد.
طالب‌زاده یک خط جهانی مقاومت ایجاد کرده بود که آمریکا، اروپا و منطقه غرب آسیا را شامل می‌شد. به واقع خیلی وزن و اعتبار می‌خواهد که یک برنامه‌ساز بتواند با یک ژنرال بازنشسته آمریکایی ارتباط مستقیم تصویری بگیرید و او روی آنتن زنده از سیاست‌های کشورش انتقاد کند.
یا این‌که بتوانی با یک وزیر انگلیسی مانند تونی بلر یا وزیر خارجه وقت اتریش ارتباط بگیری و آنها را وادرا به اعتراف کنی که غرب در تجهیز صدام اشتباه کرده و باید شرمنده جنایاتی باشد که توسط صدام در قبال ایران اتفاق افتاده است. باید بدانیم این وجوه به‌سادگی در کسی پیدا نخواهد شد و سال‌ها باید بگذرد تا شخصیتی همچمون نادر طالب‌زاده ظهور کند. امیدواریم بعد از فوت ایشان ناگفته‌های دیگری که درباره زندگی او بود آشکار و درباره آن صحبت شود.
منبع: جام جم
انتها ی خبر/
نظر شما