نامه صریح نهاد ریاست جمهوری به رئیس کمیته ملی المپیک ایران نشان از این واقعیت داشت که او دیگر نمی‌تواند در این سمت باقی بماند و باید به عنوان یک مدیر بازنشسته مسئولیت خود را به فرد دیگری واگذار کند اما مقاومت صالحی امیری در برابر اجرای قانون باعث شد او باوجود بازنشستگی در ابتدای اردیبهشت ماه ۱۴۰۱ همچنان روی کرسی مدیریت این نهاد ورزشی باقی بماند.
بهانه صالحی امیری و رفقای او در کمیته ملی المپیک در پیش بودن بازی‌های آسیایی چین بود تا حدی که آن‌ها مدعی شدند تغییرات مدیریت و کنار رفتن رئیس در مقطع کنونی می‌تواند منجر به اختلال در آماده‌سازی و اعزام کاروان ایران خواهد شد. به همین دلیل مجمع عمومی کمیته ملی المپیک پس از این بازی ها برگزار می‌شود تا نظم و برنامه ریزی انجام شده دچار مشکل نشود، اما با تعویق بازی های آسیایی چین و احتمال برگزار نشدن این رقابت ها یک سؤال جدی برای اهالی ورزش به وجود آمده که آیا صالحی امیری براساس قانون از مسئولیت کنار خواهد رفت؟ البته که برابر قانون حتی اگر صالحی امیری از اجرای قانون طفره رود نیز می‌توان با تصمیم اعضای مجمع عمومی کمیته ملی المپیک انتخابات این نهاد ورزشی را در زمان تعیین شده برگزار کرد اما بدون شک در صورت مقاومت احتمالی حواشی جدیدی برای ورزش ایران به بار خواهد آمد. با این حال به گفته کیکاوس سعیدی قرار است در نشست بعدی هیئت اجرایی کمیته ملی المپیک درخصوص برگزاری مجمع فوق‌العاده کمیته ملی المپیک تصمیم‌گیری شود تا زمان برگزاری انتخابات به شور گذاشته شود. وی در این باره می‌گوید: در نشست آتی هیئت اجرایی کمیته ملی المپیک زمان برگزاری مجمع انتخاباتی را به شور خواهیم گذاشت و در صورت ضرورت، مجمع فوق‌العاده تشکیل داده و متعاقباً زمان برگزاری مجمع انتخاباتی را اعلام خواهیم کرد. وقتی دبیر کل کمیته ملی المپیک از لفظ «در صورت ضرورت» استفاده می کند، کاملاً پیداست آن‌ها قصد ندارند به سادگی با موضوع بازنشستگی رئیس کمیته ملی المپیک کنار بیایند به همین دلیل تلاش می کنند هر بار که موضوع اجرای قانون مطرح می‌شود به بهانه‌ای از پذیرش این ماجرا شانه خالی کنند ولی باید دید آیا این ماجراجویی صالحی امیری و دوستانش به سود ورزش ایران تمام خواهد شد یا خیر؟ اما چرا صالحی امیری حاضر به پذیرش قانون نیست؟ رئیس بازنشسته کمیته ملی المپیک خوب می‌داند در صورت کنار رفتن از قدرت مجبور است همانند دوست دیرینه خود مسعود سلطانی فر خانه‌نشین شود، به همین دلیل تمام انرژی خود را به کار گرفته تا جایگاهش باقی بماند. از طرفی پایان مأموریت او در این جایگاه به منزله حضور رقبای او در این پست است بنابراین او تمایل چندانی برای رها کردن این مسئولیت ندارد و برای ماندن به هر دستاویزی چنگ می‌زند. بعید نیست دوباره همان اتفاقاتی که در دوره‌های اخیر رقم می خورد تا رؤسا همچنان روی کار بمانند در این دوره نیز تکرار شود تا یک بار دیگر ورزش قربانی مدیران غیرورزشی شود.
نظر شما