پیدا کردن یک حریف تدارکاتی برای تیم‌ملی، اهالی فدراسیون را آنقدر ذوق زده کرده که از هر فرصتی برای تعریف از خود استفاده می‌کنند و می‌کوشند تا این مسئله را یک موفقیت بزرگ جلوه دهند. درآمدزا بودن سفر به ونکوور موضوع جدیدی است که به شدت روی آن مانور داده می‌شود، اما هیچ شفاف‌سازی در موردش نمی‌کنند!
حضور در جام‌جهانی اتفاق بزرگی برای فوتبال ماست، ولی از آنجا که برای ششمین بار به این مسابقات صعود کرده‌ایم، انتظارات بالا رفته و صرف حضور در قطر راضی‌مان نمی‌کند، به ویژه که قطر ۲۰۲۲ سومین صعود متوالی‌مان به جام‌جهانی محسوب می‌شود و نباید به سادگی از کنارش گذر کنیم. در نظر گرفتن یک برنامه مدون و تدارک چند بازی دوستانه برای همه تیم‌های صعودکننده و موفقیت در جام‌جهانی یک ضرورت غیرقابل انکار است. در این بین برخی تیم‌های قدرتمند جهان برنامه‌ریزی دقیق‌تر و سنگین‌تری در نظر خواهند گرفت. همچنین تیم‌های آسیایی نیز قطعاً به ترقی می‌اندیشند و برنامه خوبی تدارک خواهند دید. حالا بحث سر تیم‌ملی خودمان است. به محض اینکه قرعه‌کشی بازی‌ها انجام شد و فهمیدیم در قطر رقبای سرسختی خواهیم داشت، کارشناسان و پیشکسوتان فوتبال انجام حداقل چند بازی دوستانه را ضروری عنوان کردند. البته مسئولان فدراسیون و تیم‌ملی نیز بر این موضوع صحه گذاشتند، اما ناکامی در تدارک بازی دوستانه انتقادهای زیادی به همراه داشت تا جایی که ضعف تیم حاکم بر فدراسیون صدای همه را درآورد. فدراسیونی که با سرپرست اداره می‌شود و کنار زدن رقبای صندلی ریاست اصلی‌ترین هدف آنهاست.
بعد از چند هفته پرسروصدا بالاخره خبر آمد که یک بازی دوستانه به صورت رسمی در فیفادی ثبت شده و خردادماه با تیم ملی کانادا مصاف خواهیم داد. با توجه به شباهت سبک بازی قرمزپوشان با امریکا، رویارویی با کانادا در این برهه از نظر فنی به سود تیم‌ملی خواهد بود، اما به نظر می‌رسد برای فدراسیون و حتی مدیر تیم‌ملی فعلاً نوع قرارداد امضا شده با کانادا اهمیت بیشتری دارد. آن‌ها مدعی هستند قرارداد خوبی بسته‌اند تا جایی که فقط هزینه بلیت را ما باید پرداخت کنیم و سایر هزینه‌ها برعهده کانادایی‌ها خواهد بود. از همه مهم‌تر اینکه گفته می‌شود بعد از دو دهه این اولین باری است که برگزاری یک بازی دوستانه برایمان آورده مالی دارد!
کسب درآمد از طریق دیدارهای تدارکاتی در فوتبال روز دنیا امری مرسوم است و فدراسیون‌ها با این شیوه درآمدزایی می‌کنند، ولی از آنجا که فوتبال ما کلًا با درآمدزایی سنخیتی ندارد پذیرش این ادعا دشوار است. عجیب‌تر اینکه هیچ کدام از مسئولانی‌که این ادعا را مطرح کرده‌اند، اشاره‌ای به جزئیات نکرده‌اند و شفاف‌سازی در این باره را به آینده موکول کرده‌اند. این نوع برخورد مثل همیشه شائبه‌برانگیز است و باید مشخص شود منظور آقایان از درآمدزایی دقیقاً چیست.
فوتبال ایران تجربه وعده‌های بزرگ‌تر از این را نیز داشته، وعده‌هایی که به جریمه‌های سنگین مالی و پرونده‌های زیاد بین‌المللی ختم شده است. شکایت مارک ویلموتس از فدراسیون و باز بودن درخواست غرامت چند میلیون یورویی او تنها یک نمونه از این تجربیات تلخ است. ضمن اینکه سبک مدیریتی در فدراسیون طی دو دهه گذشته به‌گونه‌ای بوده که عزمی برای درآمدزایی وجود نداشته است. باید دید تیم مدیریتی میرشاد ماجدی با وجود مشغله زیادی که برای حفظ هیئت‌رئیسه و مقابله با بازگشت عزیزی‌خادم دارد، چه قراردادی را امضا کرده و باید منتظر چه میزان درآمدزایی باشیم. سفر ونکوور در راه است و همین که اعلام شده هزینه‌های اقامت برعهده میزبان است، متقاضیان همراهی تیم‌ملی را افزایش خواهد داد.
نداشتن بازده و آورده مالی همواره یکی از معضلات فوتبال کشور بوده تا جایی که خرج این رشته پرحاشیه دائماً از جیب مردم پرداخت شده است. عمیقاً منتظریم تا خیلی زود از جزئیات درآمد حاصل از بازی تدارکاتی با کانادا مطلع شویم و اینکه این درآمد ارزی صرف چه اموری خواهد شد. تنها در این صورت است که می‌توان باور کرد با اندکی مدیریت صحیح، فوتبال ایران نیز قابلیت رسیدن به سود را دارد و نیازی نیست برای یک بازی تشریفاتی دستش را جلوی دولت دراز کند.
منبع: جوان آنلاین
انتهای خبر/
نظر شما