برایشان فرقی نمی‌کند که در کجا مشغول خدمت هستند؛ چوب‌پر به دست بگیرند و به زائران خوشامد بگویند و یا در حال جمع‌آوری گرد و غبار یا پوست شکلاتی که احتمالاً از دست کودکی به زمین افتاده. اگر بیرون از این مکان دارای پست و مقامی باشند اما اینجا که می‌آیند کسی برای خود عنوان و سمتی قائل نیست.
«صفیه خانی» از خادمیاران بخش حریم حرم مطهر است و چند سالی است که توفیق خدمت نصیبش شده. او حال و هوای خدمت در حرم مطهر ثامن‌الحجج(ع) را شیرین و لذتبخش توصیف می‌کند و می‌گوید: همان طور که طبیعت نو می‌شود و همه چیز جان دوباره می‌گیرد ما هم نیاز به رشد شخصیتی داریم و حرم بهترین مکان برای رشد معنوی انسان‌هاست. کار من امر به معروف و نهی از منکر و حفظ امنیت بانوان زائر در حرم است. خدمت در این فضا به من کمک می‌کند تا با آگاهی و معرفت به رشد معنوی برسم. این روزها حال خوبی را تجربه می‌کنم و خدا را شکر که دوباره میزبان خیل زیادی از 
زائران هستیم. 

بهترین پاداش خدمت
به سراغ یکی دیگر از خادمان حرم مطهر می‌رویم و از حال و هوای خدمتگزاری می‌پرسیم. «زیبا سیدمحمدی» که در بخش انتظامات خواهران است، این خدمتگزاری را مرهون لطف و عنایت امام هشتم(ع) می‌داند و می‌گوید: هشت سالی می‌شود که در حرم امام هشتم(ع) در حال خدمت هستم. اما امسال تجربه متفاوت‌تری نسبت به سال‌های گذشته داشتم و بیشتر وقتم را در حرم گذراندم. احساس می‌کنم اینجا خانه خودم است؛ مثل زمانی که در خانه‌ام میهمان دارم و سعی می‌کنم بهترین پذیرایی را از میهمانانم انجام دهم، اینجا هم تلاش می‌کنم به بهترین نحو به زائران خدمت کنم. وقتی در حال خدمت هستم و زائر امام پس از کمک کردن و راهنمایی کردن می‌گوید: «خدا پدر و مادرت را بیامرزد» بهترین پاداش و حس به من منتقل می‌شود. 

حضور زائران، نعمت است
این بانوان با وجود دلمشغولی‌هایی که دارند اینجا که می‌آیند اضطراب و پریشانی را کنار می‌گذارند و با خیالی آسوده خود را وقف زائران این امام مهربان می‌کنند. 
«لیلا خداشناس» هم خادمی است که هر هفته از شاندیز به مشهد می‌آید تا در لباس سبز خادمی، خدمتگزار زائران آقا علی بن موسی الرضا(ع) باشد. این بانوی جوان می‌گوید: خدمت من در بخش انوار است که به آن انوارداری می‌گویند. وظیفه ما این است کتاب‌های دعا و مهرهای نماز را سر جایشان مرتب و تمیز بگذاریم. اوایل کار برایم کمی مشکل بود اما اکنون که چهار سال از خدمتم می‌گذرد عاشق این کار شدم و از خدمتم لذت می‌برم. در دو سال گذشته به خاطر کرونا بخش زیادی از کتاب‌های دعا و قرآن‌ها از صحن‌ها و رواق‌ها جمع‌آوری شد اما خوشبختانه با گذر از شرایط سخت کرونا این کتاب‌ها دوباره به قفسه‌ها بازگشتند و زائران و مجاوران می‌توانند از کتاب‌های ادعیه استفاده کنند.
«طیبه مؤمنیان‌زاده» هم از دیگر خادمانی است که کشیک خدمتی‌اش را در بخش کفشداری می‌گذراند. او می‌گوید: شاید شلوغی این روزهای حرم برای خدمت‌رسانی کمی خسته‌کننده به نظر بیاید اما حضور همین زائران برای ما مشهدی‌ها نعمت است. خیلی‌ها آرزوی خدمت در این صحن و سرا را دارند و برای این توفیق لحظه‌شماری می‌کنند. به لطف و مدد همین حضرت که نگاه و عنایاتشان هیچ گاه از ما دریغ نشده، دعا می‌کنم به جای ماسک‌های روی صورت میهمانان امام هشتم(ع)، لب‌های همه خندان باشد.
«سیده‌لیلا طهماسبی» هم از خادمان بخش سلامت است. او هم مثل سایر خادمان از حضور دوباره زائران در مشهدالرضا(ع) خوشحال است و می‌گوید: دو سالی می‌شود که به عنوان خادمیار سلامت در حال خدمت‌رسانی به زائران حضرت هستم. کار من توزیع ماسک و محلول پاک‌کننده بین میهمانان امام رضا(ع) است. 
به گفته او بهترین لحظه خدمت زمانی است که کودکان مراجعه می‌کنند و با دستان کوچکشان ماسک یا محلول پاک‌کننده می‌خواهند و خوشحالم که می‌توانم این لحظات را با خدمت در حرم مطهر امام هشتم(ع) تجربه کنم و دعا می‌کنم حس خدمت به زائران حضرت نصیب همه بشود.