نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی روز جمعه دو نفت‌کش متخلف یونانی را در نزدیکی بندرلنگه و عسلویه در پاسخ به تعرض آتن به دارایی‌های ایران توقیف کرد. ایران در حالی دست به اقدام تقابلی زد که از طریق کانال‌های دیپلماتیک و احضار سفیر یونان، کوشید طرف مقابل را از عواقب اشتباهش آگاه کند اما جز توقیف دو نفت‌کش با ظرفیت تقریبی محموله مصادره شده ایران، راه دیگری وجود نداشت. دولت یونان رسماً از جبران خطای خود طفره رفت و موجب شد جمهوری اسلامی در چارچوب قوانین بین‌المللی، تدابیر تنبیهی را در مواجهه با دزدی دریایی یونان در دستور کار قرار دهد.

از سوی دیگر، این کشتی، برای تعمیرات اضطراری در آب‌های ساحلی یونان پهلوگرفته بود. ایران به‌عنوان محافظ مقتدر شاهراه خلیج‌فارس و بازیگر مهم در عرصه مبارزه با دزدی دریایی، حق دارد در برابر دست‌درازی به منافعش دفاع کند و درصورتی‌که به هشدارهای کشورمان توجه نشود، توقیف 17 نفت‌کش دیگر یونانی به فراخور شرایط، عملی خواهد شد.

از طرفی، یونان که بیش از یک دهه در چنبره مشکلات اقتصادی گرفتار آمده و به ضعیف‌ترین کشور اتحادیه اروپا تبدیل‌شده، محموله نفت‌کش ایرانی را به بهانه نقض تحریم‌ها توقیف کرد و آن را به آمریکا تحویل داد. این در حالی است که یونان حتی در قاره سبز، چندان جدی گرفته نمی‌شود و در چنین شرایطی به پشتوانه حمایت کاخ سفید، دست به این اقدام زد. در حقیقت، آمریکا و پدرخوانده‌های غربی (آلمان، فرانسه و انگلیس)‌، پشت راهزنی‌های دریایی علیه جمهوری قرار دارند و ماجرای توقیف نفت‌کش ایران در تنگه جبل‌الطارق که با پاسخ کشورمان در قبال نفت‌کش انگلیسی «استنا ایمپرو» مواجه شد، این واقعیت را ثابت کرد.

علیرغم وعده آمریکا در جانب‌داری از یونان اما در مقام عمل، واشنگتن نه واکنشی به پاسخ ایران نشان داد (کما اینکه انگلیس هم نتوانست با وجود تهدیدات، نفت‌کش خود را پس بگیرد) و نه اراده‌ای برای انجام آن داشت. تنها عکس‌العمل سنگین! غرب در حمایت از متحد ضعیف خود (یونان) صدور بیانیه از سوی اتحادیه اروپا و فرانسه بود و به این ترتیب، یک بار دیگر ثابت شد کاخ سفید مدت‌هاست به شیر بی‌یال و کوپال تبدیل‌شده و دیگر توان محافظت از اقمار خود را ندارد.

ایران در زمانی که استراتژی فشار حداکثری در جریان بود، از طریق مسیرهای مختلف به غرب هشدار داده بود که در برابر مصادیق مختلف «تروریسم اقتصادی» شامل سرقت محموله‌های نفتی کوتاه نخواهد آمد و با آن برخورد خواهد کرد. تقابل نزدیک نیروی دریایی سپاه با ناوهای آمریکایی در آبان سال گذشته و شکست سرقت دریایی نفت ایران در دریای عمان از طریق اجرای عملیات هلی‌برن بر روی عرشه نفت‌کش حامل نفت سرقت شده، یک نمونه دیگر از عزم ایران برای تنبیه متجاوزان بود.

این در حالی است که ترامپ، آرزوی به صفر رساندن فروش نفت ایران را با خود به زمین‌های گلف برد! و دولت بایدن نیز نتوانست مانع از فروش نفت کشورمان شود. نکته عبرت‌آموز ماجرا این است که دولت مستقر آمریکا نه توان جلوگیری از صادرات نفت ایران را دارد و نه قادر است به مشتریان پر و پاقرص نفت با کیفیت جمهوری اسلامی برای انصراف از خرید فشار بیاورد. در عوض به راهزنی دریایی مستقیم و نیابتی روی آورده و با این توهم که می‌تواند در روند فروش نفت اخلال ایجاد کند، به شیطنت خود ادامه می‌دهد.

از سوی دیگر، بعید نیست که طرف‌های غربی از طریق چنین تحرکات خصمانه‌ای بخواهند در مذاکرات هسته‌ای، امتیازی در دست داشته باشند. واکنش قاطعانه ایران اما باید این واقعیت را برای آمریکایی‌ها روشن کرده باشد که اهرم‌های فرامذاکراتی نمی‌توانند بر اراده جمهوری اسلامی در مسیر استیفای حقوقش اثر داشته باشند.پاسخ ایران به دزدی دریایی متحد آمریکا در سواحل یونان، حاوی این پیام مهم بود که جمهوری اسلامی در دفاع از منافع خود، دچار انفعال و تردید نمی‌شود و مرزبانان دریایی در صیانت از دارایی‌های کشور، تردید به خود راه نمی‌دهند.

پیام بعدی این است که پاسخ ایران می‌تواند به فراخور جسارت و گستاخی حریف، سخت‌گیرانه و نامحدود باشد. تهدید به توقیف 17 نفت‌کش یونانی دیگر، به معنی امتداد دایره مجازات دزدان دریایی است؛ به این ترتیب که چنانچه دشمن بخواهد به دست‌درازی به نفت‌کش‌های ایرانی ادامه دهد، دست ما برای پاسخ پشیمان کننده متقابل باز است. با این تفاوت که این ایران است که زمان و مکان تعقیب و مجازات متخلفان را تعیین می‌کند.نکته دیگر اینکه ائتلاف‌های خیالی و سست برای تأمین امنیت تردد دریایی با محوریت کشورهای منظومه غرب، حاصلی جز تحمیل هزینه‌های هنگفت به کشورهای منطقه ندارد. ایران همان‌گونه که بارها اعلام کرده، قادر به تضمین امنیت دریایی، برخورد با متخلفان و قائل به امنیت جمعی است و دست خود را برای تحقق این هدف، به‌سوی کشورهای منطقه دراز می‌کند. آمریکا با تکرار ترجیع‌بند «ایران هراسی»، میلیاردها دلار سلاح به کشورهای منطقه فروخت و آن‌ها را درگیر توهم وحشت از کشورمان کرد؛ درحالی‌که ایران همسایه قدیمی و تاریخی دولت‌های منطقه است و دستکم طی یک قرن اخیر، به هیچ کشوری حمله نکرده. بنابراین، به‌صرفه‌ترین راهکار، شرکت در یک ائتلاف منطقه‌ای با حضور ایران است تا منافع همسایگان، از گزند اشرار در امان بماند.

و بالاخره اینکه، ایران به‌عنوان بخش انفکاک‌ناپذیر از مقاومت، در صیانت از منافع ملی و ارزشی کوتاه نخواهد آمد تا الهام بخشی خود را حفظ کرده و به بیگانگان، پیام روشن اقتدار را برساند. بر پایه همین اعتقاد است که امروز محور مقاومت در نقاط مختلف منطقه، راهبرد تقابل قاطع و بی‌چون و چرا تا اخراج اشغالگران از حدود و صغور سرزمین‌های اسلامی را دنبال می‌کند و پیروزی‌های پی در پی آن‌ها حاکی از دست برترشان در معادلات منطقه‌ای است.

محمد صالح جوکار

منبع: حمایت