قصه یک سرهنگ نیروی انتظامی به نام «ذبیح» است که تصمیم می‌گیرد ریاست کلانتری محل زندگی گنده‌لات و خلافکاری به نام «غلام» را بر عهده بگیرد که برادر شیری اوست اما تقریباً تمام اعضای خانواده با این موضوع مخالفند چون فکر می‌کنند برادرش که آدم شری است، مایه دردسر او می‌شود.
این مجموعه که به موضوعات فرهنگی و آسیب‌های اجتماعی توجه دارد تلاش می‌کند به خانواده‌ها درباره معضلات اجتماعی و روابط ناسالمی که پیش روی فرزندانشان وجود دارد، هشدار بدهد. شخصیت «نوید» با نقش‌آفرینی «علیرضا مهران» از نقش‌های منفی سریال است که با سرهنگ ماجرا، تنش‌هایی جدی دارد البته مهران سعی کرده با ظرافت‌هایی که مد نظر کارگردان اثر بوده، چهره‌ای سیاه از «نوید» نسازد. درباره جزئیات بیشتر این نقش با این بازیگر گفت‌وگو کردیم که می‌خوانید.
چطور برای نقش «نوید» در سریال حکم رشد انتخاب شدید و جذابیت‌های این نقش چه بود؟
از دفتر فیلمسازی به من زنگ زدند و با آقای لفافیان و آقای فرجی درباره کار صحبت‌های اولیه را داشتیم. فیلم‌نامه را خواندم و با نقش ارتباط برقرار کردم. به توافق‌های اولیه رسیدیم و کار شروع شد. فیلم‌نامه هم نوشته سعید نعمت‌الله بود که من با او همکاری داشتم و زمانی که متوجه شدم نویسنده کار ایشان هستند، بیشتر ترغیب شدم. یکی از جذابیت‌های این نقش برای من رابطه بین «نوید» و «غلام» بود. رابطه این دو مثل دو برادر است و این رابطه به قوت خود باقی می‌ماند و فداکاری‌هایی دیدنی برای هم دارند. این رابطه برای من خیلی جذاب بود، قصه را هم دوست داشتم و احساس کردم مخاطب می‌تواند با چنین قصه‌ای ارتباط برقرار کند.
یکی از تفاوت‌های سریال «حکم رشد» با دیگر سریال‌های پلیسی تلویزیون این است که رگه‌های درام خانوادگی در آن پررنگ‌تر است، وقتی فیلم‌نامه را خواندید چه دیدگاهی درباره قصه داشتید؟
من فکر می‌کنم «حکم رشد» جزو معدود سریال‌های تلویزیونی است که یک سرهنگ نیروی انتظامی از عناصر مهم فیلم است ولی سازندگان آن به شکل کلیشه‌ای سریال‌های تلویزیونی به ماجرای زندگی او نپرداخته‌اند بلکه بسیار موشکافانه زندگی یک سرهنگ نیروی انتظامی را برای مخاطب باز می‌کنند. تلویزیون در گذشته با این دقت به زندگی یک پلیس نپرداخته بود به ویژه روابط و آسیب‌هایی که در خانواده‌های این قشر هم می‌تواند وجود داشته باشد و تعهداتی که یک سرهنگ به کار و خانواده‌اش دارد. یکی از جذابیت‌های حکم رشد این است که برای نخستین بار یک مجموعه تلویزیونی به زندگی یک پلیس ورود پیدا کرده و نشان می‌دهد در چنین خانواده‌هایی هم تضادهایی وجود دارد. این موجب ایجاد کشمکش و جذابیت در سریال شده است.
گویا تلویزیون برای ساخت این سریال از سخت‌گیری‌هایش کم کرده است، آیا این را قدم رو به جلویی برای صدا و سیما می‌دانید؟
این ماجرا می‌تواند اتفاق خوشایندی باشد تا فیلمسازها و کارگردان‌های تلویزیونی ما بتوانند موضوعات مختلف را کار کنند چون خط قرمزهای زیادی داریم و اگر نویسنده و فیلمسازی قرار باشد به موضوعات صنفی بپردازد با محدودیت‌های زیادی روبه‌رو می‌شود. به نظرم خانواده نیروی انتظامی استقبال خوبی از این ماجرا کردند و سریال خوبی هم ساخته شد. البته فیلمساز و سازنده هم بایستی برخی محدودیت‌ها را لحاظ کنند اما این سریال سبب شد در آینده‌ای نزدیک بتوانیم مجموعه‌هایی دیدنی و جذاب بسازیم. هر اتفاقی که بتواند نشان‌دهنده آسیب‌های اجتماعی باشد، اتفاقی رو به جلوست و موجب می‌شود به مردم تلنگر زده شود. صدا وسیما، شبکه۳ و نیروی انتظامی با ساخت این سریال، اتفاق خوبی را رقم زدند تا چنین مسیری در رسانه ملی گشوده شود.
«نوید» در این سریال جزو اراذل و اوباش و لات‌های محله به شمار می‌رود، برای نزدیک شدن به این نقش چه کردید و اصلاً مواجهه‌ای با چنین افرادی داشتید؟
به نظرم شخصیت نوید، اراذل و اوباش نیست بلکه این شخصیت قربانی آسیب‌های اجتماعی جامعه است و سبب شده او به سمت کارهای خلاف کشیده شود. ما در این سریال می‌بینیم که نوید، خانواده دارد، عاشق خواهر و خواهرزاده‌اش است و رفاقت و انسانیت سرش می‌شود. در این سریال نقش منفی به نام «پروفسور» داریم که وقتی نوید با او روبه‌رو می‌شود، می‌گوید: من هر کاری بکنم مواد مخدر دست بچه‌های مردم نمی‌دهم. به نظرم چنین شخصیتی خیلی انسان است ولی آسیب‌های زیادی از شرایط جامعه دیده و در مسیر خطایی قرار گرفته است، من «نوید» را اراذل و اوباش نمی‌دانم شرایط بد و سخت جامعه سبب شده مدتی از اصل خودش دور شود اما در ادامه سریال، اتفاقاتی می‌افتد که به اصل خودش برمی‌گردد. ما در جامعه امروز به نویدها احتیاج داریم نه نویدهایی که خلاف می‌کنند بلکه نویدهایی که پای حرف و قولشان می‌ایستند، انسان هستند و مفهوم خانواده و احترام به بزرگتر سرشان می‌شود. این خصوصیات نوید موجب شد جذب این شخصیت شوم و با او ارتباط برقرار کنم. این دست از آدم‌ها را در شهر خودمان به وفور می‌بینیم، ضمن اینکه تجربه بازی در نقش‌های مشابه را داشتم و در این سریال، نقش نوید گسترده‌تر بود بنابراین با شناختی که از این آدم‌ها داشتم سعی کردم نوید قصه را در سریال پررنگ‌تر و جذاب‌تر کنم.
یعنی شخصیت نوید قرار است از ذهنیت‌های تیپیکالی مخاطب درباره این قشر، کلیشه‌شکنی کند؟
همین طور است. در قسمت‌هایی که تا الان پخش شده، چنین اتفاقی افتاده و بازخوردهایی که گرفتم نشان می‌دهد مخاطب نوید را دوست دارد و برای او ناراحت است چون شرایط بد سبب شده این آدم در چنین مسیری قرار بگیرد. قلم فیلم‌نامه‌نویس و نگاه کارگردان هم بنا داشته که چنین اتفاقی را رقم بزند. من هم به عنوان بازیگر تلاش کردم از کلیشه‌های همیشگی پرهیز کنم و امیدوارم این اتفاق تا انتهای سریال رخ بدهد.
با توجه به اینکه کارگردانی کار بر عهده سعید نعمت‌الله نبود، فکر می‌کنید اگر به جای آقای لفافیان، آقای نعمت‌الله این سریال را می‌ساختند، نتیجه کار متفاوت می‌شد؟
من افتخار همکاری با آقای نعمت‌الله را در سه مجموعه پربیننده تلویزیون داشتم و در سریال حکم رشد هم با آقای لفافیان همکاری کردم که موجب افتخارم بود. به نظرم هر کارگردانی نگاه خودش را دارد و قابل احترام است. الان خوشحالم که با آقای لفافیان کار کردم و با نگاه ایشان، سریال را روی آنتن بردیم. اگر آقای نعمت‌الله هم این سریال را می‌ساختند باز هم افتخار همکاری با ایشان را داشتم. به نظرم حکم رشد با فیلم‌نامه سعید نعمت‌الله و کارگردانی حسن لفافیان، اثری جذاب و دیدنی است که مخاطبان با آن ارتباط برقرار کرده‌اند.
بازیگران سریال هم قابل توجه‌اند از پیام احمدی‌نیا در نقش «غلام» گرفته تا «ثریا قاسمی» در نقش مادر، از همکاری با این گروه بازیگران برایمان بگویید.
به نظرم انتخاب بازیگران این سریال یکی از نقاط عطف آن است و یکی از نکات مثبت تهیه‌کننده و کارگردان اثر که با وجود شرایط سخت تولید سریال به چنین انتخاب‌هایی رسیدند و دست مریزاد دارند. در این کار، بازیگران خیلی خوبی بازی کردند که تقریباً حدود ۱۰ماه با هم زندگی کردند. حضور بانو «ثریا قاسمی» در این سریال قوت قلبی برای همه بازیگران بود. همکاری با چنین بازیگر پیشکسوت و توانمندی بسیار لذتبخش بود، من افتخار آموختن از ایشان را داشتم. بازیگران خوب تئاتر و سینما در این سریال حضور داشتند همچون حمید ابراهیمی، آزیتا ترکاشوند، پیام احمدی‌نیا، نیلوفر شهیدی، مهرداد ضیایی، مه‌لقا باقری، سیاوش گرجستانی، هدی استواری و دیگر بازیگران. پارتنر من هم پیام احمدی‌نیا بود که ارتباط عجیبی بین ما شکل گرفت. ما از دوستان قدیمی هم هستیم، با هم از تئاتر شروع کردیم و سال‌هاست یکدیگر را می‌شناسیم. وقتی به دفتر فیلمسازی رفتم و پیام را دیدم خیلی خوشحال شدم.
علاوه بر رابطه بین «نوید» و «غلام» رابطه برادرانه‌ای هم بین من و پیام ایجاد شد. این رابطه و دوستی سبب شد به هم نزدیک شویم و به جایی رسید که ارتباط حسی خوبی با پارتنرم برقرار کردم که در سریال هم نمود داشت. پیام احمدی‌نیا یکی از بازیگران خوب و آینده‌دار کشورمان است که در جشنواره فجر سال گذشته هم خوش درخشید و در آینده حتماً بیشتر از او خواهیم شنید.
خبرنگار: زهره کهندل
نظر شما