به گزارش قدس آنلاین،  جوکر بار دیگر ثابت کرد ذائقه رسانه ای مردم تغییر کرده و با غریزه کنجکاوتر به دنبال شادی و کشف وجه دیگری از هنرمندان و جامعه هستند. احتمالا تا امروز حداقل یک قسمت «جوکر» را دیده اید و ماجرا را می دانید، اما برای یاداوری می گویم در این رئالیتی شو ۸ هنرمند که اغلب بازیگر کمدی هستند، به مدت ۶ ساعت در خانه ای کنار هم می نشینند و باید بدون این‌که بخندند، سایر شرکت‌کنندگان را بخندانند. در پایان آخرین شخصی که نخندیده برنده‌ی جایزه‌ی نقدی این برنامه می‌شود. 

فصل های ششم و هفتم جوکر با ترکیبی از مهمانان پنج فصل گذشته، مخاطبان را بیشتر خندانده است و باعث افزایش محبوبیت بیشتر این رئالیتی شو شده است.  

قسمت های آخر پخش جوکر است اما سازندگان برنامه از همان ابتدا تکلیفشان را مشخص کرده و تاکید کردند که این برنامه کپی است و نمونه های خارجی آن نیز موجود است و جای خالی برای حاشیه درست کردن نگذاشتند. مهم ترین تفاوت نسخه ایرانی با خارجی ها این است که این برنامه تک جنسیتی است و هیچ فصلی برای هنرمندان خانم در نظر گرفته نشده بود و این موضوع واکنش های زیادی را در پی داشت.  

جوکری ها می توانستند در عین کپی کاری کمی خلاقیت به خرج دهند و تمام جزئیات مثل دکور و آیتم های مایین برنامه را از آن ور آبی ها کپی نکنند و کمی بومی سازی کنند. دکور برنامه جوکر زیادی شلوغ اما خوش رنگ و لعاب است. 

انتخاب سیامک انصاری به عنوان داور برنامه هوشمندانه و درست است، کاریزما و رفاقت او با شرکت کنندگان برنامه را جذاب تر کرده، البته از حق نگذریم داور جدی و منصفی است و فقط گاهی الکی می‌خندد که اصطلاحا به تماشاچی جو بدهد و این موضوع کمی برنامه را نخ نما کرده است.

برنامه تصویربردارهای چابکی دارد، دوربین ها به درستی جایگذاری شده و فکر می کنم حداقل هر مهمان یک دوربین دارد که کلوزآپش را می گیرد . در یک کلام از دیدن تصویرها در این رئالیتی شو لذت می برید. موسیقی پایانی جوکر با صدای سینا حجازی امیدبخش است و به حال و هوای جوکر می خورد.

در طی برنامه اکثر شرکت‌کنندگان در شوخی‌ها به افراد بزرگ‌تر و پیشکسوت احترام می‌گذارند که چنین مسئله‌ای را می‌توان یکی از نقاط قوت برنامه تلقی کرد. 

جوکر مسابقه نخندیدن است، اما اصل خنده ما جایی است که چهره شرکت کنندگان را در حال انفجار خنده می بینیم. رئالیتی شو جوکر به کشف وجه دیگری از هنرمندان قدیمی پرداخت و محبوبیت آنها را بین مردم بیشتر کرد، مثال بارزش هم «غلامرضا نیکخواه» که حتی همکارانش که سالهاست او را می شناسند از این حجم شوخ طبعی و بانمکی او تعجب کردند. امیرمهدی ژوله هم در قسمت دوم فصل هفتم از این موضوع ابراز خرسندی کرد و خطاب به نیکخواه گفت خوشحالم همه فهمیدند چقدر پتانسیل داری و نمکی.

بازخوردهای مردمی بعد از پخش ۷ فصل این رئالیتی شو ثابت کرده، شرکت کننده ای که زودتر بخندد و یا در طول برنامه فعال تر باشد، کارهای عجیب و بانمک انجام دهد، در جامعه و شبکه های اجتماعی محبوب تر می شود. در حقیقت خنده در جوکر، به هنرمندان زندگی می بخشد و طرفدارهایشان را بیشتر می کند.

مهم ترین عامل موفقیت جوکر این است که هنرمندان در این مسابقه خود واقعیشان را نشان می دهند و مخاطب با چهره دیگری از او آشنا و جذب برنامه می شود، در واقع جوکر به مخاطب یادآوری می‌کند که جلوگیری از یک غریزه مهم یعنی خندیدن اشتباه محض است، پس بخند، خودت باش و زندگی کن.

انتهای پیام/