روز جهانی کودک در حرم مطهر به جشن پیوند دلهای کوچک با امام مهربانیها بدل شد.
صحنی که کودک شد
از همان ابتدای ورود به صحن پیامبر اعظم(ص) چیزی در فضا تغییر کرده بود. سنگفرشها همان بودند و ستونها همان، اما هوا پر از رنگ و حرکت و خنده بود. کودکانی با کتوشلوار خادمی، تاجهای کاغذی بر سر و قلمموهای نقاشی در دست، هر گوشهای از صحن پیامبر اعظم(ص) را به صحنهای از مهر بدل کرده بودند و اینجا دیگر خانهای کودکانه بود، با دیوارهایی از دعا و سقفی از آسمان رضوی.
در میان صحن، ۸۰ بوم نقاشی برپا شده بود و کودکان با دستانی رنگی و چشمانی مشتاق، مشغول خلق تصویر و احساسات بودند. یکی گنبد طلایی را رنگ کرده بود، دیگری دستی دراز شده به سوی آسمان کشیده بود و سومی فقط یک قلب قرمز با نام «امام رضا(ع)» در میان آن. اینجا زبان رنگ، زبان ارادت شده بود. در میان این بومها، دخترکی با دقت گلهای صورتی میکشید. وقتی از او پرسیدم برای چه کسی این گلها را کشیده، با شیطنتی کودکانه میان بازی و باور گفت: «برای امام رضا(ع) چون همیشه وقتی به حرم میآیم، دلم میخواهد برایش گل بیاورم».یدالله بشکنی، سرپرست اداره امور پایگاههای معاونت تبلیغات اسلامی آستان قدس رضوی، درباره این بخش بیان کرد: «هدف از این بخش، شکوفایی خلاقیت و تقویت ارتباط قلبی کودکان با امام مهربانیهاست».
خدمت از کودک برای کودک
در ضلع دیگر صحن، شربتخانه کودک امام جواد(ع) برپا بود، جایی که کودکان، خود بهصورت نمادین از دیگر کودکان پذیرایی میکردند. لیوانهای شربت، با لبخند تعارف میشدند و هر پذیرایی به عبادتی بدل شده بود. اینجا، خدمت از کودک به کودک بود و همین، معنای تازهای به مهربانی میداد. خادم کوچکی به نام «یاسین» که با جدیت در حال تعارف شربت بود، گفت: «امروز فهمیدم خدمت کردن فقط برای بزرگترها نیست. ما هم میتوانیم کاری کنیم که بقیه خوشحال شوند».بشکنی در توضیح این بخش اظهار کرد: «این فعالیت ساده، اما تربیتی و عمیق، به بچهها یاد میدهد خدمت به دیگران، خود نوعی عبادت است».
نماد افتخار کودکانه
حدود ساعت ۱۴ در صحن پیامبر اعظم(ص)، خادمان کودک تاجهای کاغذی و کلاههای نمادین خادمی را میان کودکان توزیع میکردند و هر کودک، با دریافت این نمادها، حس تعلقی تازه پیدا میکرد، حس اینکه او هم بخشی از این حرم مطهر، بخشی از این خدمت و بخشی از این مهر گسترده است. برخی با کتوشلوارهای مشکی و کلاه خادمی، بهصورت نمادین در نقش خادم ظاهر شده بودند و نگاهشان پر از افتخار بود.
دخترکی به نام هانیه، نهساله که تاجی با نوشته «خادم کوچک امام رضا(ع)» بر سر داشت، گفت: «مامانم همیشه میگفت امام رضا(ع) بچهها را خیلی دوست دارد. امروز حس کردم امام رضا(ع) واقعاً دوستم دارد».یدالله بشکنی درباره این بخش از برنامهها عنوان کرد: «توزیع کلاه نمادین خادمی و تاج کاغذی میان کودکان، برای این است که حس افتخار و تعلق به فضای خدمت رضوی در کودکان شکل بگیرد».
لمس معنویت با زبان بازی
مسیر اختصاصی زیارت کودکان شاید خاصترین بخش این روز بود. کودکان با همراهی مربیان و خادمان، با زمزمههایی کودکانه و دعاهایی از دل، وارد مضجع شریف شدند. در این مسیر، مربیان با زبان کودکانه درباره امام رضا(ع) صحبت کردند. بچهها دعا خواندند، گل هدیه دادند و در پایان با چشمانی پر از نور، از حرم مطهر بیرون آمدند. این زیارت، تجربهای روحی بود، تجربهای که شاید تا سالها در دلشان بماند.
بشکنی درباره این بخش بیان کرد: «در این مسیر، فضا بهگونهای طراحی شده که زیارت برای کودکان قابل لمس، ساده و صمیمی باشد. در این بخش، با زبان کودکانه درباره امام رضا(ع) صحبت میشود و بچهها خودشان دعا میخوانند، گل هدیه میبرند و یاد میگیرند ارتباط با امام چقدر میتواند شیرین و خودمانی باشد». او ادامه داد: «این تجربه زیارت اختصاصی، برای اولین بار به شکل رسمی برگزار میشود و هدف آن این است کودکان از سنین پایین، با مفهوم زیارت، حضور آگاهانه در حرم مطهر و ادب رضوی آشنا شوند. زیارت در این سن، فرصتی برای ساختن ارتباط عاطفی و روحی با امام مهربانیهاست».
همراهان مهر و تربیت رضوی
در حاشیه صحن، خانوادهها با دقت و اشتیاق، لحظهبهلحظه حضور فرزندانشان را دنبال میکردند. برخی با دوربین، برخی با دعا و برخی با نگاههایی که از غرور و محبت لبریز بود. اینجا، کودک تنها نبود، خانوادهاش هم آمده بود تا در این تجربه شریک شود و مادران با چشمانی پر از اشتیاق، لحظهبهلحظه حضور فرزندانشان را در این فضای معنوی ثبت میکردند. خانم مریم رضایی، مادر دو کودک خردسال، گفت: «اینکه فرزندانم بتوانند زیارتی مخصوص خودشان داشته باشند، برای من بسیار ارزشمند است. حس میکنم امام رضا(ع) خودش آنها را دعوت کرده، این حضور برای فرزندانم یک پیوند روحی با امامشان است».پدر جوانی که دخترش را در آغوش داشت، با لبخندی پنهان در چهرهاش اظهار کرد: «این برنامهها سبب میشود بچهها از همان کودکی با حرم مطهر بهعنوان یک مکان مذهبی و بهعنوان خانهای که در آن احساس امنیت و محبت دارند، آشنا شوند».در کنار آنها، مادری دیگر با اشک در چشم، گفت: «دخترم وقتی برای امام مهربانیها گل برد، گفت: این گل برای کسی است که همیشه مراقبم بوده؛ این جمله برای من از هزار خط تربیتی مؤثرتر بود».
حرم مطهر، خانه تربیت رضوی
با غروب آفتاب، آرامآرام برنامهها به پایان رسیدند، اما رد پای آنها در دل کودکان و خانوادهها باقی ماند. کودکانی که با تاجهای کاغذی و دلهایی پر از مهر، از صحن بیرون آمدند، حالا حامل خاطرهای بودند که شاید تا سالها در ذهنشان بماند. آنها حالا زائر، خادم، هنرمند و دوست امام رضا(ع) بودند.
یدالله بشکنی در جمعبندی اهداف این برنامهها تصریح کرد: «هدف ما از این برنامهها این است علاوه بر اینکه خاطرهای شیرین و شاد برای کودکان از حرم مطهر ثبت شود، مفاهیمی مثل خدمت، ادب زیارت، مهربانی و... را در فضای رضوی تجربه کنند تا از همین سن، هویت امام رضایی برایشان شکل بگیرد و ارتباط قلبی بیشتری با امام رضا(ع) برقرار کنند».روز جهانی کودک روایتی بود از روزی که حرم مطهر امام رضا(ع) کودک شد، روزی که صحن پیامبر اعظم(ص) به خانهای از مهر بدل شد و کودکانی با دلهای بزرگ، معنای زیارت، خدمت و محبت را از نو نوشتند. روز جهانی کودک در حرم مطهر آغاز پیوندی میان دلهای کوچک و امامی بزرگ بود.
نظر شما