به همین دلیل از حجت‌الاسلام والمسملین حسین مهدوی دامغانی، مدیرعامل سازمان فردوس‌های شهرداری مشهد خواستیم آخرین اخبار از جزئیات انتقال پیکر ایشان به مشهد و همچنین خاطراتش از ارادت استاد مهدوی دامغانی به مشهدالرضا(ع) را برای ما تشریح کند. روایت برادرزاده مرحوم مهدوی دامغانی را در ادامه می‌خوانید.
وصیت تدفین در مشهدالرضا(ع)
مرحوم استاد دانشمند دکتر احمد مهدوی دامغانی چون متولد مشهد بودند و اوایل زندگیشان را نیز در این شهر گذرانده بودند، انس خاصی با حرم مطهر حضرت رضا(ع) مثل بیشتر مشهدی‌ها داشتند. ضمن اینکه سابقه خدمت هم در آستان قدس رضوی داشتند؛ بنابراین وصیتی از سال‌های قبل داشتند که هر وقت اجلشان رسید و به رحمت خدا رفتند، برنامه‌ای تدارک دیده شود که حتماً مشهد، مدفن ایشان قرار گیرد. شاید بیش از ۱۰ سال بوده که این قضیه مطرح می‌شده و حتی در این ۱۰ سال نیز چند دفعه صحبت از این بود که مرحوم استاد به ایران مراجعت کنند ولی مقدرات طور دیگری رقم خورد. به خصوص تابستان امسال مقدماتی فراهم شده بود که خود ایشان به مشهد مشرف شوند و زیارت حضرت رضا(ع) را درک کنند ولی متأسفانه عارضه‌ای برای ایشان در خردادماه پیش آمد که منجر به فوت ایشان شد.
انتقال پیکر به مشهد دو هفته زمان می‌برد
به هر ترتیب وصیت ایشان بود و دو سه نفر از شاگردان و دوستان و نزدیکان ایشان به عنوان وصی برای انتقال پیکر، این کار را بر عهده گرفته بودند و برنامه‌ریزی کاملاً مشخص بود ولی نکته‌ای که وجود دارد این است که حمل پیکر فرایند خاصی از حیث مسائل پزشکی و بعد مسافت و این‌ها دارد که موجب می‌شود مطابق گفته‌ها این فرایند دو هفته یعنی بین ۱۰ تا ۲۰ روز زمان ببرد. این قضیه توسط شاگردان و نزدیکان استاد در حال پیگیری است که امیدواریم هر چه زودتر انجام شود.
عنایت تولیت آستان قدس رضوی
به پاس خدمات مرحوم مهدوی به فرهنگ اسلامی
در مشهد نیز همه برنامه‌ها مهیاست. به هر حال با توجه به سوابقی که ایشان در تهران به عنوان استاد دانشگاه تهران و سایر عناوین داشتند سؤالاتی برای علاقه‌مندان استاد در تهران ایجاد شده بود که باید گفت برنامه این است که پیکر مستقیماً به مشهد بیاید تا هر چه زودتر این کار انجام شود. در مشهد نیز تولیت محترم آستان قدس رضوی عنایت فرمودند به پاس خدمات شایسته ایشان به فرهنگ اسلامی و ایرانی برای ایشان جایی تدارک دیده شود، هر چند خود مرحوم مقدماتی را فراهم کرده بودند و جایی را از سال‌های پیش برای خودشان داشتند اما عنایت حجت‌الاسلام والمسلمین مروی هم متوجه ایشان شده تا با محبت بیشتری این قضیه اتفاق بیفتد. بنابراین ما در مشهد مشکلی برای این موضوع نداریم فقط باید کارهای اداری و مراحل قانونی حمل پیکر طی شود تا این کار صورت گیرد. امیدواریم به لطف حضرت رضا(ع) موانعی سر راه نباشد تا به وصیتی که ایشان داشتند زودتر عمل شود و جسم ایشان در حرم مطهر حضرت رضا(ع) آرام بگیرد.
مجلس یادبود؛ جمعه سوم تیرماه
نکته دیگر این است که چون زمان رسیدن پیکر دقیقاً مشخص نیست و از طرفی هم خیلی از علاقه‌مندان به ایشان در سراسر ایران عزیز و حتی خارج کشور پیگیر هستند، اتفاق نظر شد و جناب آقای دکتر محمود مهدوی عموی بزرگوار بنده، نظرشان این بود مجلس یادبودی را تا زمانی که پیکر به ایران می‌رسد برگزار کنیم و هر زمان نیز که پیکر به ایران رسید مراسم خاص تشییع و سایر مراسم برگزار خواهد شد. بنابراین مراسم یادبودی برای پاسداشت ایشان صبح جمعه سوم تیرماه در مسجد غدیر باباعلی در نظر گرفتیم که علاقه‌مندان در آن حضور پیدا کنند.
بی‌تاب زیارت امام رضا(ع) بود
من چند سفر زیارتی با استاد دامغانی همراه بودم، هم در مکه مکرمه و زیارت بیت‌الله‌الحرام و هم در دو سفر عتبات عالیات در خدمت ایشان بودم. ایشان یک حالت رقیق القلب و بکائی داشتند که هر وقت نام مبارک حضرت رضا(ع) می‌آمد، منقلب می‌شدند و اشک می‌ریختند و این قضیه در سال‌های آخر عمرشان شدت بیشتری پیدا کرده بود. با بالارفتن سن، بی‌تابی ایشان نیز برای زیارت حرم حضرت رضا(ع) بیشتر می‌شد کما اینکه تصاویر ارادت ایشان در حال سلام دادن به حضرت رضا(ع) در گفت‌وگو با برنامه شوکران صداوسیما را همه مردم ملاحظه کردند.
ایشان علاقه‌مندی خاص و ارادت قلبی ویژه‌ای را برگرفته از مرحوم پدرشان
آیت‌الله العظمی دامغانی به محضر مبارک حضرات معصومین(ع) داشتند. من چون در حرم حضرت امیرالمؤمنین(ع) و حرم حضرت امام حسین(ع) در خدمت ایشان بوده‌ام، آن حالت بکاء لا ینقطع و گریه مداوم ایشان که ناشی از رقت قلب ایشان بود را از نزدیک شاهد بودم.
تقید به خواندن زیارت عاشورا
ایشان زیارت عاشورا را از اوایل بلوغ و به اصطلاح خودشان پیش از ۲۰سالگی همواره می‌خواندند و مقید به نوافل، قرائت قرآن، دعاها و زیارت‌ها بودند و من هر زمان که در محضر ایشان بودم، این را می‌دیدم. در چند سفری که خدمت ایشان بودم، دیدم استاد ساعت‌ها در خلوت خودشان در حال عبادت بودند. یعنی فارغ از بحث‌های علمی یا مباحثات علمی که ما در محضر ایشان بودیم، یک ساعت‌های خاصی را در روز صرفاً به قرائت قرآن و زیارت‌ها و نمازها و نوافل خودشان اختصاص می‌دادند. درواقع دو سه ساعت در روز در مجموع برنامه
عبادت شخصی داشتند.
خاطره‌ای از دیدار استاد با آیت‌الله سیستانی
به هر حال وجود ایشان یک وجود علمی کم‌نظیر بوده است. با توجه به سوابقی که ایشان از جوانی با آیت‌الله سیستانی داشتند، مکرر اتفاق افتاده بود که خدمت این مرجع عالی‌قدر رسیده بودیم. در جلسه‌ای که من نیز در آن حضور داشتم، اظهار محبت و لطف آیت‌الله سیستانی به آقای دکتر مهدوی به نحوی بود که اطرافیان آقای سیستانی را متعجب کرده بود. وقتی افراد به ملاقات آیت‌الله سیستانی می‌روند معمولاً در حدود ۶-۵ دقیقه بیشتر وقت آقا را نمی‌گیرند ولی در جلساتی که ما به محضرشان می‌رسیدیم چیزی حدود نیم ساعت صحبت می‌کردیم. این نکته را هم نقل کنم که آیت‌الله سیستانی فرمودند: من در حال حاضر مسلط تر از شما به ادبیات عرب و ادبیات فارسی در عالم سراغ ندارم.
خبرنگار: محسن فاطمی نژاد
نظر شما