به گزارش قدس آنلاین، طی چهار سالی که از ریاست صالحی امیری در کمیته ملی المپیک می گذرد او در مقاطع مختلف دیدارهایی با «توماس باخ» رئیس کمیته بین المللی المپیک(IOC) و مسئولان فدراسیون های جهانی رشته های ورزشی داشته است.

پیش از این هم روسای قبلی کمیته ملی المپیک مشابه چنین دیدارهایی را کم و بیش داشتند؛ اما ملاقات های اخیری که میان مسئولان ورزش کشور با نفر اول ورزش جهان و مدیران دو فدراسیون جهانی برگزار شد، از مثبت ترین و شاید هم نتیجه بخش ترین آنها در سال های اخیر بوده است!

سماجت در سفر به لوزان برای جلوگیری از یک فاجعه

به منظور انجام این ملاقات ها وزیر ورزش و رئیس کمیته ملی المپیک عازم لوزان سوئیس شدند تا با «توماس باخ» دیدار و گفت‌وگو کنند. این نخستین سفر مشترک سید حمید سجادی و سیدرضا صالحی امیری بود که به نتیجه مورد نظر رسید، آنها بهمن ماه سال گذشته همزمان با برگزاری بازی های المپیک زمستانی و به بهانه همین دیدار سفری به چین داشتند؛ اما به دلیل بی برنامگی و عدم هماهنگی لازم در سطح بین المللی، برگزاری نشست لغو و مدیران ورزش بدون انجام آن به کشور بازگشتند.

این بار اما سفر مقامات ورزش ایران به محل مقر کمیته بین المللی المپیک در شرایطی انجام شد که نه لوزان میزبان رویدادی ورزشی بود و نه IOC برگزارکننده اجلاس و همایشی؛ در واقع این مدیران ورزش ایران - البته بیشتر از طرف کمیته ملی المپیک- بودند که بدون بهانه های اینچنینی بر انجام این دیدار سماجت داشتند تا بتوانند از تکرار فاجعه جودو جلوگیری کنند.

چراغ سبز جهانی به انجام انتخابات داخلی

«توماس باخ» رئیس و «جروم پویوی» مدیر روابط بین الملل کمیته بین المللی المپیک، خانم «امینا مانیا» مدیر کل و «پاتریک ویلسون» رئیس کمیته حقوقی فدراسیون جهانی دوچرخه سواری و همچنین دبیر کل فدراسیون جهانی ژیمناستیک مقدماتی بودند سید حمید سجادی و سید رضا صالحی امیری در سفر سه روزه خود به لوزان با آنها دیدار داشتند.

محور تمام این نشست ها تشریح وضعیت داخلی ورزش و در راس آنها رشته های مورد نظر(دوچرخه سواری و ژیمناستیک)؛ رشته هایی که ماه هاست به دلیل اتفاقات کم سابقه محل چالش و حاشیه های جدید در ورزش شده اند آن‌گونه که برگزاری انتخابات شان در عمل شدنی نبود و دقیقا همین مسئله این دو رشته را در آستانه تصمیمات حاکمیتی از سوی مقامات جهانی قرار داده بود که حتی ممکن بود دود آن به چشم کل ورزش کشور برود.

در جریان نشست های لوزان سوئیس؛ اما با توجه به گزارش وقایع یک سال اخیر دوچرخه سواری و ژیمناستیک که گزارش آن توسط مقامات ایرانی ارائه شد. فدراسیون های جهانی مربوطه بر برگزاری انتخابات آنها در اولین فرصت ممکن تاکید کردند خود این موضوع مطرح کننده این ابهام این که چطور آنها راضی به این امر شده اند؟

برگزاری انتخابات ژیمناستیک و دوچرخه سواری با چه بها و معامله ای؟!

اتفاقاتی که سد راه اعضای مجمع دو فدراسیون ژیمناستیک و دوچرخه سواری برای انجام انتخابات شان شده در تاریخ این دو رشته و حتی ورزش ایران بی سابقه است تا آنجا که مقامات جهانی را هم نسبت به آن حساس کرده بود.

در رابطه با ژیمناستیک آغاز وقایع به ثبت نام کاندیداها(خردادماه ١٤٠٠) باز می گردد و اینکه زهرا اینچه درگاهی رئیس وقت فدراسیون تایید صلاحیت نشد، این مسئله آغازگر لج و لجبازی فدراسیون با وزارت ورزش شد و شکایت بازی که میان اینچه درگاهی و علی نژاد معاون وقت وزارت ورزش به راه افتاد، در این گیر و دار اساسنامه فدراسیون که در آن منافع رئیس برای ماندن و ادامه ریاست بیش از هر مسئله ای بولد شده بود به فدراسیون جهانی ارسال و تاییدیه لازم هم گرفته شد.

اینگونه اینچه درگاهی که دوره ریاستش ١٩ تیرماه ١٤٠٠ تمام شده بود تا دی ماه سال گذشته صندلی ریاست را واگذار نکرد؛ اما در نهایت برخی فشارهای داخلی به کنار رفتنش منجر شد البته آن‌هم در شرایطی که نایب رئیسش سرپرست فدراسیون شد. این جابه جایی مربوط به دی ماه سال گذشته می شود؛ اما تا به امروز قدمی برای آغاز روند انتخابات این رشته برداشته نشد.

معضلات دوچرخه سواری هم از مجمع خردادماه ١٤٠٠ و رایی که در آن از طرف معاون وقت وزیر ورزش(علی نژاد) به صندوق انداخته شد، آغاز و تا امروز ادامه داشته است. محمود رشیدی برنده آن مجمع انتخاباتی بود؛ اما اعتراض دیگر کاندیداها نسبت به رای معاون وزیر و اینکه طبق اساسنامه او حق رای نداشته است باعث شد رشیدی چهارماه پس از تصدی ریاست فدراسیون اعلام استعفا کند و اینگونه از مهرماه ١٤٠٠ این فدراسیون با حضور رسول هاشم کندی وارد دوره سرپرستی شد. دقیقا همین جابه جایی و اجبار به استعفای رئیس جدید، حساسیت مقامات جهانی را نسبت به مداخله دولت ایران در امور ورزش برانگیخت.

در هر صورت حالا ١٠ ماه از آغاز دوره سرپرستی در فدراسیون دوچرخه سواری می گذرد با این حال نه برای برگزاری انتخابات برنامه ریزی شده و نه رسیدگی به وضعیت سرپرست که دوره ۶ ماهه اش تمام شده است.

وضعیت نامشخص اساسنامه و عدم تاییدیه از سوی فدراسیون جهانی بهانه عدم برگزاری انتخابات دوچرخه سواری بود در حالیکه طی همین مدت باز شدن پرونده دوپینگ دوچرخه سواری ایران با رد پای خسرو قمری رئیس پیشین فدراسیون، حساسیت های جهانی نسبت به وضعیت دوچرخه سواری ایران را تشدید کرد.

با همه اینها خروجیِ سفر دو سه روزه به سوئیس و نشست های چندساعته، تاکید مقامات جهانی مربوطه در این دو رشته بر انجام سریع انتخابات بود. افرادی که پالس های خوبی بابت پیگیری های شان به ایران نمی دادند و حتی گرایش به تهدید و اعمال قدرت هم داشتند.

قاعدتا این تغییر موضع در ازای اهدای لوح، فرش، ترمه، پسته و غیره ایجاد نشده است، چراکه اینها جایی در دیپلماسی امروز ورزش ندارند؛ اما اینکه مقامات جهانی بدون هیچ شرطی موافقت خود را در مورد انتخابات و کمک به انجام روند آن(از حیث اساسنامه) اعلام کرده باشند هم قابل پذیرش نیست. قاعدتا در پسِ این توافقات شرط هایی لحاظ شده که ورزش ایران ملزم به رعایت آنها است.

خطری که از بیخ گوش ورزش ایران رد شد

اتفاقات و حاشیه هایی که ژیمناستیک و دوچرخه سواری را طی یک سال اخیر درگیر خود کرد این دو رشته را در مرداب بلاتکلیفی داخلی و تهدید خارجی برای تعلیق فرو برد تا آنجا که تعلیق بیخ گوش این دو رشته حس می شد. ورود هوشیارانه مقامات ورزش ایران؛ اما مانع علنی شدن این تهدید شد. شاید هم جودو و تعلیق این رشته درسی شد برای اینکه موانع به موقع و پای میز مذاکرات برداشته شود. چه بسا اگر این مذاکرات انجام نمی شد، کمر ورزش ایران با دو تعلیق دیگر می شکست.

منبع: مهر