به گزارش قدس آنلاین، در راستای سیاست‌های دولت سیزدهم، مهدی صفری، معاون دیپلماسی اقتصادی وزارت خارجه کشورمان چهارشنبه گذشته در صدر هیئتی اقتصادی به کامپالا پایتخت اوگاندا سفر کرد و با «یووری موسوینی» رئیس جمهور دیدار و با مقامات اقتصادی این کشور به گفت‌وگو نشست.

تلاش برای تقویت روابط تهران-کامپالا مسئله ای است که در دولت‌های قبل نیز دنبال شده، اما برای حل موانع آن اقدام درخور توجهی به چشم نمی‌خورد. در همین رابطه برآن هستیم با بررسی میزان اهمیت روابط دوجانبه، برخی نقاط قوت و ضعف در روابط دو کشور را بررسی کنیم.

کشور راهبردی اوگاندا واقع در منطقه شرق آفریقا با دارا بودن ذخایر ارزشمند طبیعی، ثبات قابل ملاحظه سیاسی و رشد اقتصادی مداوم – که طی یک دهه اخیر به ۷ درصد افزون گردیده است - یکی از کشورهای شش‌گانه هدف جمهوری اسلامی ایران در زمینه توسعه مناسبات اقتصادی با قاره آفریقا به‌شمار می‌رود.

علاوه بر مناسبات اقتصادی، ایران به‌عنوان قدرت شاخص منطقه‌ای غرب آسیا، با در اختیار داشتن زیرساخت‌های حمل‌ونقل ریلی و جاده‌ای و بنادر مهم تجاری در خلیج‌فارس می‌تواند زمینه دستیابی و ارتباط کشور اوگاندا با کشورهای آسیای مرکزی، قفقاز، روسیه و عراق درباره صدور اقلام عمده کشاورزی خود، به‌ویژه چای و قهوه را فراهم کند. از سوی دیگر، اوگاندا می‌تواند دروازه ورود ایران به‌کشورهای حوزه شرق آفریقا و همسایه باشد.

با وجود ظرفیت‌های عظیم همکاری میان دو کشور، حجم مبادلات تجاری بسیار ‌اندک بوده و با توجه به‌روابط دوستانه دو کشور که هر دو نیز عضو سازمان همکاری اسلامی(OIC) هستند، به ‌هیچ‌وجه رضایت‌بخش نیست. عضویت اوگاندا در بلوک‌های اقتصادی مهم منطقه‌ای همچون اتحادیه اقتصادی، بازار مشترک شرق و جنوب آفریقا (کومسا)، سازمان بین‌المللی توسعه در شرق‌آفریقا(ایکا) و جامعه شرق‌آفریقا، امکان بهره‌گیری از ظرفیت این سازمان‌ها برای حضور فعالان اقتصادی بخش‌خصوصی در بازار آفریقا از طریق اوگاندا را فراهم می‌کند. به‌طور متقابل این ظرفیت برای اوگاندا در بازار منطقه امکان همکاری‌های گسترده‌تر را با حمایت ایران فراهم خواهد کرد.

از جمله نقاط قوت در روابط دو کشور می‌توان به «اعلام آمادگی کامل دولت اوگاندا برای توسعه همه‌جانبه مناسبات اقتصادی خود با ایران، وجود روابط سیاسی خوب بین دو کشور و حمایت از یکدیگر در سازمان‌های بین‌المللی، اعلام آمادگی اوگاندا برای فراهم آوردن تسهیلات لازم در راستای تشویق سرمایه‌گذاران ایرانی در ورود به این کشور، وجود سفارتخانه در هر دو کشور و سهولت در گرفتن ویزای کشور اوگاندا، حضور اقلیت چند هزار نفری بلوچ‌های ایرانی در اوگاندا شاغل در عرصه های بازرگانی و کشاورزی، علاقه فراوان مردم اوگاندا به ایران و الگو قرار دادن جمهوری اسلامی به عنوان کشوری استعمارستیز، توانایی بالای اوگاندا در عرصه‌ کشاورزی و وجود زمینه‌های مشترک بین دو کشور در این حوزه اشاره کرد.

از جمله نقاط ضعف در روابط دوجانبه ایران و اوگاندا می‌توان از ضعف بازاریابی و ناشناخته بودن نسبی ظرفیت‌ها و توانمندی‌های صنعتی بین دو کشور، مشکلات بانکی و عدم اتخاذ تدابیری برای رفع این نقاط ضعف، مشکلات ناشی از حمل‌ ونقل به دلیل مسیر طولانی بین دو کشور با توجه به محصور بودن اوگاندا بین کشورهای تانزانیا و کنیا دسترسی نداشتن به آب‌های آزاد جهان، نبود پرواز مستقیم بین ایران و اوگاندا و به‌صرفه اقتصادی نبودن صادرات و واردات بین دو کشور از طریق خطوط حمل و نقل بین‌المللی هوایی اشاره کرد.

از جمله موانع دیگر بر سر راه توسعه روابط دو کشور می‌توان به بی اعتمادی و نگرش منفی بازرگانان بخش خصوصی به آفریقا و نبود علاقه و انگیزه برای انجام سرمایه گذاری‌های‌ سنگین و دراز مدت در کشورهای مختلف آفریقایی ازجمله اوگاندا، نبود زیرساخت‌های مناسب بانکی و مالی بین دو کشور برای دور زدن تحریم‌های یک‌جانبه آمریکا اشاره کرد.

انتهای پیام/