تحولات منطقه

در زمانه‌ای که عشق، مهربانی، باورمندی، نوع‌دوستی و مفاهیمی از این دست رو به فراموشی می‌رود، فیلم ساختن درباره این مضامین کار دشواری است، خطر لوث شدن یا افتادن در دام شعارزدگی، فیلمساز را از ورود به این وادی مضمونی بی‌میل می‌کند.

پرسه در جهانی زنانه
زمان مطالعه: ۲ دقیقه

آیدا پناهنده اما در فیلم جدیدش، قدم در این جاده سخت‌گذر گذاشته است. او پس از «ناهید» و «اسرافیل» با ساخت «تی‌تی» جا پایش را در سینمای ایران محکم کرد و نشان داد می‌تواند جهان زنانه زیبایی را خلق کند که در آن زن‌ها، قدرتمند و ضعیف‌اند، محکم و شکننده‌اند، آشنا و مبهم‌اند و مهربان و فداکارند. این فیلمساز بدون اینکه پشت نقاب‌های فمینیستی پنهان شود، جهان زنانه زیبایی را می‌سازد که در «تی‌تی» کامل‌تر و واضح‌تر شده است. پناهنده با دو فیلم قبلی‌اش به عنوان یک استعداد تازه در جشنواره فجر شناخته شد و توانست راه خودش را به جشنواره‌های مختلف باز کند. او در تی‌تی به این مهم هم رسید که فیلم را باید برای تماشاگر و گیشه ساخت؛ برای مخاطبانی که قرار است زمان و پولشان را برای تماشای فیلمی دیدنی خرج کنند. تی‌تی در مقایسه با دو فیلم قبلی پناهنده، مخاطب‌پسندتر است. او قصه دختر ساده و خیالاتی را روایت می‌کند که در جهانی زشت و خشن، امیدوار به مهربانی و انسانیت است. ماجرای آشنایی او با استاد دانشگاهی که در حال کلنجار رفتن روی پژوهشی درباره پایان جهان است، زندگی هر دوی آن‌ها را دستخوش تغییر می‌کند، دو انسان با دو جهان مختلف و دو راه جدا از هم، در جایی پا در مسیری مشترک می‌گذارند که نگاهشان را به جهان پیرامونشان تغییر می‌دهد.
پناهنده نگاه لطیف و مهربانی به موضوعات دارد. زنان قصه او شبیه بسیاری از زنان جامعه هستند، او تصویری خیالی و دست‌نیافتنی از زن نمی‌سازد، زنان فیلم‌های او با وجود همه رنج‌هایی که متحمل می‌شوند اما صبور و محکم‌اند، لطیف و مهربان‌اند. او در تی‌تی، تصویر زنی را نشان می‌دهد که با وجود همه سادگی‌اش، روی پای خودش می‌ایستد و کار می‌کند. از گمان به پایان رسیدن جهان، اشک می‌ریزد و دلش برای تماشای زیبایی‌های دنیا تنگ می‌شود. دیدن چنین فیلمی که در جاهایی از قصه به الگوهای رئالیسم جادویی نزدیک می‌شود اما بنایش را بر پی واقع‌گرایی استوار کرده است، با ترکیب درستی از بازیگران چهره برای مخاطب دلنشین است به ویژه در میان انبوه فیلم‌های سینمایی که زیر پرچم پرداختن به دغدغه‌های اجتماعی، فضاهای خشن و چرک و شخصیت‌های به ته خط رسیده را نشان می‌دهند، در این بین فیلم تی‌تی مسیر کاملاً متفاوتی را رفته و فیلمی گرم، دوست‌داشتنی و با مایه‌هایی از فانتزی در فضاسازی و شخصیت‌پردازی است که می‌تواند حال و هوای مخاطب را عوض کرده و مفهوم زندگی امیدوارانه را در نگاه بیننده پررنگ کند، فیلمی که در ستایش و زایش امید و معجزه است.

خبرنگار: زهره کهندل

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.