هنوز برخی از مباحث کتابهای درسی از خاطرمان نرفته است و درست و یا غلط، با محتوای آنها حس قشنگی از گذشته پیدا می کنیم. 
خانواده هاشمی یکی از مباحث جذاب و نوستالژی پایه سوم ابتدایی دهه شصت بود که سالهای سال برای ما خواندند و برای دیگران خواندیم و...چقدر باخانواده  آقای هاشمی کارمند پست که از کازرون به نیشابور می آمد همذات پنداری کردیم و در حوادث و رویدادها کنار ایشان بودیم.
خانواده هاشمی دهه شصتی  مثل دهه نود و...تک فرزند نبود و یا مثل برخی خانواده ها که نگران معیشت یا تربیت و هزینه های حاشیه ای هستند بی فرزند نبود؛ اما زندگی اش خوب و قشنگ پیش می رفت.
این روزها که کشورهای غربی وحتی چین و روسیه و... برای ازدواج و تولد فرزندآوری امتیازات مادی و معنوی زیادی گذاشته و حتی به ملیت های دیگر از طریق ازدواج با اتباع کشورشان اعطای تابعیت وتسهیلات معیشت و مسکن می کنند؛ در شبکه های فقط فارسی زبان! و شبکه های اجتماعی داخلی! مردم را با توجیه هزینه بر بودن ازدواج و فرزندداری، سختی تربیت و حاشیه های جانبی آن تشویق به زندگی مجردی و پذیرش حیوانات خانگی بعنوان فرزند می کنند.
رسانه های خارجی فارسی زبان می کوشند تا فرهنگ فرزندخواندگی حیوانات و بخصوص نژادهای مختلف سگ و آوردن آنها  به خلوت خانه های شخصی را عادی وعمومی و نوعی تغییر ذائقه در خانواده ها وبخصوص جوانان جلوه دهند.
آنچه از همه تأسف آمیزتر است حضور معدودی از سلبریتی های هنری و... در این دست تبلیغات است.
جای این سؤال است که دولت مردان برای خنثی سازی این دست ذهنیت ها چه کرده اند و یا بناست چه کنند؟ودیگر اینکه برای خانواده ها وبخصوص جوانان نوخانه چه حمایت های پایداری دارند؟
آیا نگران نیستند فردا ازدواج های سفید و همخانگی؛ جای تشکیل خانواده را بگیرد و حتی ازدواج با حیوانات بعنوان شریک روحی و روانی وعاطفی، پذیرش مسئولیت را از دختر و پسر جوان به چالش بکشد و ....
تا دیر نشده باید با حمایت ازخانواده ها برای ازدواج و تولد فرزند، سبد حمایتی خاصی تعریف نمایند .
باید تسهیلات ویژه تشکیل خانواده و فرزندآوری برای جوانان و خانواده چشمگیر و جذاب باشد. 
دور نباشد اگر بگوییم که دولت می توانست از درآمدهای حاصل از آزاد سازی انرژی و...بسته حمایتی وسوسه انگیزی فراهم کند و زمینه ها وفرصت های خوبی را پدید آورد. آنچه هست این است که شرمگنانه  تبلیغات رسانه های فارسی زبان که تمام تمرکز خود را روی جامعه مخاطبانی ایران قرار داده است؛ بهتر ازبرخی مسؤولین ما سرعت عمل و قدرت تاثیر دارند.
در جلسه ای که پیرو فرمایشات رهبر معظم راجع به پیر شدن جمعیت در سازمان متبوع تشکیل شد گفتم : سازمانها می توانند در کنار بخش اداری بانوان،  شیرخوارگاه، نوباوه خانه، کودکستان و...داشته باشند و از کارمندان دارای فرزند حمایت کنند اما...
شنیدم در سازمانی به بانوی کارمندی انتقالی که بارداری خود را کتمان کرده و خود را برای مرخصی زایمان اماده می کرد سخت گرفتند ؛ که اگر وساطت بزرگی نبود شاید  مستحق توبیخ می‌ نمودند.
یادمان باشد که خانواده، با شعار تشکیل نمی شود و نسل، با گفتار درمانی زیاد نمی گردد.
 خانواده باید خط قرمز و حریم حاکمیت بوده و از همه حمایت ها و کمک های مادی ومعنوی برخوردار شود. 
هزینه سازی های زیاد برای ازدواج و حاشیه های پررنگ تر از متن آن، در کنار هزینه های مربوط به پس از فرزند آوری، جوان درگیر با مشکلات را از پذیرش مسئولیت باز می دارد. 
دولت باید رسانه ملی و آموزش وپرورش و دستگاه های اقتصادی، رفاهی وبهداشتی را مکلف به اتخاذ تدابیر هوشمندانه به نفع ازدواج، خانواده و فرزندآوری نماید. 
شعارها و حرف های قشنگ وقتی بدون پشتوانه باشد ؛هیچ تاثیری ندارد بخصوص اگر مسئولین آنچه را در پشت تریبون های رسمی می گویند، در موقعیت غیر رسمی خلاف آن عمل کنند.

محمد ابراهیم محمدی؛ مشاور معاون وزیر آموزش و پرورش