در این ماه فضای رشد برای ورشکسته‌های روحی و معنوی نیز فراهم است. بخشی از اوقاتِ معنویِ طولِ سال برای سرمایه‌داران است، سحرِ هر شب برای کسانی است که امام زمان(عج) اذن می‌دهد تا بیدار شوند و با خداوند متعال سخن بگویند و مناجات کنند و نماز شب بخوانند و اشک بریزند، بالاخره یک کلاس و یک سرمایه‌ای دارند، برخی اگر هر شب نتوانند این کار را بکنند شب‌های جمعه سحری دارند و اشک چشمی.
‌بعضی‌ها این قدر سرمایه ندارند ولی ۳۰شب ماه مبارک رمضان مناجات ابوحمزه می‌خوانند و اهل عبادت و توسل و تهجد هستند.
کسانی هستند که از اول ذی‌القعده تا دهم ذی‌الحجه چلّه می‌گیرند، رشد هم می‌کنند. اینکه انسان در حالت عادی، در این روزگار غفلت‌زده، سحر بلند شود و عبادت کند، این کار کارِ هر کسی نیست. در سال یک موسمی هست که ورشکسته‌ها هم امید دارند که بلند شوند، بیچاره‌ها هم امید دارند که پرواز کنند… یا رحمه الله الواسعه ویا باب نجاه الاُمَّه…
لذا می‌بینید که بازارِ محرم داغ‌تر است، برای اینکه کسانی که مانند من هیچ چیزی ندارند محرم را با یک امیدی می‌آیند و در مجالس سیدالشهدا(ع) خودشان را به امام زمان(عج) نشان می‌دهند.
نکته دیگر این است که این انتخابی که ما انجام می‌دهیم که به فلان جلسه برویم یا به جلسه دیگر، درست است که گاهی می‌خواهیم استفاده ببریم، اما گاهی اوقات یک حجابی برای ماست. اگر پدر یا مادر یا یکی از اقوامِ دوستانِ ما از دنیا برود، دیگر ما اصلاً کاری به این موضوع نداریم که سخنران و روضه‌خوان و قاری مجلس ختم چه کسی است، می‌رویم که به آن شخص تسلیت بگوییم، غرض «عرض تسلیت» است. 
ماه محرم آغازِ عزا بر حضرت سیدالشهدا(ع) نیست، ماه صفر هم پایانِ عزا بر حضرت سیدالشهدا(ع) نیست، هزار و ۴۰۰سال است که حضرت زهرا(س) عزادار هستند، ولی از ویژگی‌های مادر این است که اگر نعمتی باشد، دوست دارد که بقیه را سهیم کند. به همین جهت به ما لطف می‌کند و اجازه می‌دهد در عزای فرزند او قدری سهیم باشیم.  یک حدیث در منابع مهم ما مانند «کامل الزیارات» آمده است که امام صادق(ع) به زراره فرمودند: هر قطره اشکی که از چشم شما جاری می‌شود «وَصَلَ فَاطِمَهَ عَلَیْهَا اَلسَّلاَمُ» خبرِ آن به حضرت زهرا(س) می‌رسد «وَ أَسْعَدَهَا عَلَیْهِ»… و با این اشک چشم آن بانو را یاری می‌کند. اگر هدف ما یاری صدیقه طاهره و عرض ارادت و تسلیت به او باشد دیگر نباید فلان منبری یا فلان مداح اولویت ما باشد.