به گزارش قدس آنلاین، برای بسیاری از ما اولین سریال ترکی که مورد توجه‌مان قرار گرفت «کلید اسرار» بود که در تلویزیون پخش می‌شد؛ سریالی با این محوریت که هر آنچه انجام دهیم به ما بازمی‌گردد. بعدتر اما با روی‌کارآمدن شبکه جم در ماهواره، سریال‌های ترکی با دوبله‌هایی نه چندان حرفه‌ای جای خود را میان مردم باز کردند. بعدتر سریال‌های ترکی دیگری نیز از این شبکه پخش شده و این روزها این سریال‌ها حتی در VODها نیز با زیرنویس قابل مشاهده هستند. اما چه شد که این سریال‌ها این‌قدر برای مردم دیگر کشورها جذاب شدند؟
دیزی‌های ترکی
سریال‌های ترکی در جهان با اسم اختصاصی دیزی (DIZI) معرفی می‌شوند. به گفته مدیران هنری ترکیه، دیزی یک ژانر در حال پیشرفت است. فارس به نقل از گاردین درمورد این دیزی‌ها چنین گفته است: «در دیزی‌ها معمولا شما نمی‌توانید اسلحه را در دست قهرمان خود قرار دهید. مرکز هر نمایشی خانواده است. یک غریبه در فیلم همیشه به‌سمت محیط اجتماعی- اقتصادی که نقطه مقابل خودش است، سفر می‌کند. مثلا از روستا به شهر می‌آید. قلب تپنده سریال قلبش شکسته است و به‌طرز غم‌انگیزی به عشق وابسته است. هیچ‌چیز بهتر از مثلث عشقی نیست و روال سریال به‌گونه‌ای که همه دوست داریم پسر خوب را با دختر خوب ببینیم. اما خب زندگی بد است و شخصیت‌های بدی هم اطراف این دوتا وجود دارند!»
صادرات ترکیه به دنیا
ترکیه در سال۲۰۰۴ تنها ۱۰میلیون دلار از سریال‌سازی و صادرات آن به دیگر کشورها سود می‌برد، این رقم در سال۲۰۱۲ به مبلغ ۲۰۰میلیون دلار رسید و در سال۲۰۱۵ این عدد حدود ۳۰۰میلیون دلار بود. این کسب درآمد به شکلی پیش رفت که این روزها ترکیه بعد از آمریکا به اولین صادرکننده سریال در دنیا تبدیل شده است. به گفته معاون رییس اتاق بازرگانی استانبول، هدف ترکیه رسیدن به مبلغ یک‌میلیارد دلار تا سال۲۰۲۳ است. دورسون تویچو در نمایشگاه تلویزیونی و رسانه‌های دیجیتال «MIPTV» در شهر فرانسه گفته است که سریال‌های ترکی در شبکه‌های مختلف تلویزیونی از آسیا تا آمریکای جنوبی درحال نمایش است. ترکیه به بیش از ۱۲۰کشور در جهان فیلم‌ها و سریال‌هایش را فروخته است. عدد بزرگی که توانسته سهم بسیار بزرگی در درآمدزایی این کشور داشته باشد.
در سال۲۰۱۹ شیلی، بزرگ‌ترین مصرف‌کننده سریال‌های ترکی بوده و همچنین سریال‌های ترکی توانسته‌اند مخاطبان زیادی در روسیه، چین، کره و آمریکای لاتین داشته باشند. اما در میان کشورهای جهان، مکزیک و سپس آرژانتین بیش ترین هزینه را برای خرید سریال‌های ترک پرداخته‌اند.
ساختار و سازوکار دیزی‌ها
دیزی‌ها در تعداد قسمت‌های طولانی ساخته می‌شوند معمولا بیش از ۷۰قسمت؛ به‌طورمثال سریال «حریم سلطان» با نام ترکی «قرن باشکوه» در ۱۳۹اپیزود، «فاطما گل» در ۸۰اپیزود، «عشق ممنوع» در ۷۹ایپزود، «ایزل» در ۷۱قسمت و «فریحا» در ۸۰قسمت ساخته شده‌اند. در کنار قسمت‌های طولانی، عنصر اصلی این سریال‌ها معمولا روابط است. عشق و دنبال عشق گشتن از دیگر موارد مهمی است که محوریت این سریال‌ها قرار می‌گیرند. در برخی از این سریال‌ها، شخصیت اصلی (یک سر عشق) کشته می‌شود یا می‌میرد و عاشق او (سر دیگر عشق) داغدار یار می‌شود تا حدی که سازندگان را به ساخت سری دوم این سریال ترغیب می‌کند؛ اتفاقی که در سریال‌های «عشق ممنوع» و «فریحا» افتاد. در هر دوی این سریال‌ها معشوق پس از کش‌وقوس‌های فراوان می‌میرد و عاشق زار در سری بعد و برای فراموش کردن عشق گذشته، با فرد دیگری آشنا می‌شود. سری دوم هر دوی این سریال‌ها تا حدی ناموفق بود که حتی در ساخت نیز نیمه‌تمام ماند. به نوشته فارس، بسیاری از شخصیت‌ها و قصه‌های فیلم‌های ترکی برگرفته از پرونده‌های روانشناسان این کشور است تا بتواند تاثیر عمیق‌تری روی مخاطب‌های خود بگذارد و قصه‌ها به مردم و روزمره‌های‌شان نزدیک‌تر باشد. نویسندگان ترک با تمرکز روی پرونده‌های روانشناسی تلاش می‌کنند قصه‌هایی را با الهام از آن‌ها تولید کنند که به روزمره مردم نزدیک باشد و همذات‌پنداری مخاطب را با خود به همراه داشته باشد. قصه‌هایی که جنس‌شان افسانه‌ای نیست و باورپذیری زیادی دارند. درون این بررسی‌ها به‌خوبی مشخص می‌شود که مردم به چه کاراکترهایی گرایش بیشتری دارند و چه شخصیت‌هایی را بیشتر در زندگی دوست دارند تا طبق این علاقه کاراکترسازی شود؛ به‌طورمثال، در بررسی سریال‌های ترکی مشخص شد مردان سریال‌های ترکی به‌شکل ویژه‌تری عاشق‌تر از کاراکترهای مرد در سایر سریال‌های جهان هستند و رفتارهای عاشقانه بیشتری دارند و این به‌عمد در سریال‌های ترکی پررنگ است و نشان از بررسی تمایلات جامعه زنان به این دسته از مردان دارند.
آورده فرهنگ برای گردشگری
نقش سریال‌های ترکی در رشد صنعت گردشگری ترکیه غیرقابل انکار است. این روزها ترکیه برای ایرانیان به اولین کشور برای گردشگری تبدیل شده است که دلایل آن علاوه‌بر نمایش جذابیت‌های ترکیه در سریال‌هایش، به هم‌مرز بودن، فرهنگ نزدیک، زبانی حدودا آشنا، کمتر گران بودن آن نسبت‌به دیگر کشورها بازمی‌گردد. اما این جذابیت تنها شامل حال ایرانیان نمی‌شود، یکی از دلایلی که وزیر فرهنگ و گردشگری ترکیه تصمیم گرفت سریال «حریم سلطان» را رایگان در کشورهای عربی پخش کند، مشتاق کردن عرب‌ها به بازدید از این سرزمین و البته دردست‌گرفتن بازار عرب برای فروش سریال‌های بعدی و فراگیر کردن همین سریال بود. بسیاری از رسانه‌های خارجی سریال «حریم سلطان» را با سریال معروف «بازی تاج و تخت» مقایسه کرده‌اند؛ سریالی که چندین مشاور تاریخی داشت و گفته می‌شود بیش از ۵۰۰میلیون نفر در سراسر دنیا آن را دیده‌اند، حتی ژاپنی‌ها هم این سریال ترکی را خریده و پای آن نشسته‌اند.
جای خالی فرهنگ ایران در دنیا
با خواندن این مطلب، این سوال برای بسیاری از مخاطبان ایجاد می‌شود که چرا ایران نتوانسته است جایگاهی در دنیای سریال در سراسر دنیا بیابد؟ چرا سریال‌های ترکی با دوبله‌های غیرحرفه‌ای در شبکه‌های ماهواره‌ای و با زیرنویس در VOD ها موفق شده‌اند جای خود را در میان مردم باز کنند. زمانی که سینمای ایران در جهان بیشتر از ترکیه شناخته‌شده‌تر است و در بسیاری از جشنواره‌های سینمایی دنیا از فیلم کوتاه گرفته تا فیلم بلند معمولا یک ایرانی با فیلمش حضور دارد و در بسیاری از موارد جایزه هم می‌گیرد، اما چرا سریال‌های ایران از این مهم بی‌بهره‌اند؟
اگر به سریال‌های ترکی نگاه کنیم، می‌بینیم که در این سریال‌ها روی زیبایی جغرافیایی ترکیه و صدالبته استانبول تاکید زیادی می‌شود، فیلم تصاویر زیبایی از کشور را نشان می‌دهد، شکل متفاوتی از زندگی که معمولا اشرافی است و خانه‌هایی که حتما خدم و حشم هم در آن وجود دارد، در این سریال‌ها ترکیه در سطح مناسبی از رفاه نشان داده می‌شود؛ صدالبته که فقر هم وجود دارد اما نه فقری به پررنگی و زمختی فیلم‌های ایرانی. فیلم‌های ما که معمولا در جهان خوب دیده شدند با واقعیت‌های تلخی همراه هستند اما مخاطب نمی‌تواند صد قسمت شاهد فقط این واقعیت‌ها باشد. در سوی دیگر، موانع زیادی که بر سر فیلمسازی و سریال‌سازی در ایران وجود دارد مانع از این مهم می‌شود. راه دور نرویم. سریال «جیران» با همه ضعف‌هایش با وجود مخاطبان زیادی که هر هفته منتظر پخش آن بودند به دلایلی که هنوز معلوم نیست توقیف شده و مخاطبانش به‌سمت سریال‌های دیگر راه کج کرده‌اند. وقتی قانونی درست و حسابی برای دفاع از فیلمسازی در ایران وجود ندارد و به‌راحتی هر فیلم و سریالی با دلیل و بی‌دلیل توقیف می‌شود، نمی‌توان توقع داشت سریال‌های ایرانی به سطحی برسند که دنیا را جذب خود کنند. وقتی یکباره سازمانی تصمیم بگیرد سریالی را بعد از ۲۰قسمت توقیف کند، دنیا منتظر رفع این توقیف باقی نمی‌ماند.
انتهای پیام/
منبع: صبح نو
نظر شما