به گزارش قدس آنلاین، مراسم رونمایی و بررسی کتاب «بانوی قصه‌من» با موضوع زندگینامه حضرت زینب (س) در کافه کتاب سمیه برگزار شد. این کتاب که به قلم مژگان شیخی در انتشارات سوره‌مهر به چاپ رسیده با حضور اهالی کتاب و رسانه و کارشناس و منتقدانی چون هادی خورشاهیان و علی‌الله سلیمی رونمایی شد و مورد بررسی قرار گرفت.
در این نشست مژگان شیخی نویسنده اثر ضمن تشکر از برگزاری این نشست گفت: جای تشکر دارد که با توجه به شرایط فعلی وضعیت حوزه کتاب شما فعالانه عمل می‌کنید و این نشست‌ها برگزار می‌شود. کتاب «بانوی قصه من» را حدود ۱۵ سال پیش نوشتم و تحویل انتشارات دادم اما به دلیل برخی مشکلات انتشار آن این مدت طول کشید. بعد از سال‌ها تصمیم داشتم که کتاب را چاپ نکنم اما با همکاری دوستان در انتشارات سوره مهر و بخش مهرک روند تولید سرعت گرفت.
وی ادامه داد: تولید اثر مذهبی سختی‌های مختص به خود را دارد. یکی از این سختی‌ها نبود منابع معتبر در مورد بخش‌هایی از زندگی اشخاص است. مثلاً در این اثر در مورد زمان کودکی حضرت زینب (س) مطلب زیادی نبود و ما وقتی برای کودک و نوجوان می‌نویسیم مهم است که دوران کودکی این اسطوره را هم داشته باشیم. من با توجه به این که اثر دیگری هم در مورد این بزرگوار داشتم، به منابع آگاه بودم و شروع به نگارش کردم. کتاب از زمان کودکی ایشان آغاز می‌شود و هر فصل راوی جداگانه دارد. حتی برخی از فصل‌ها از دید شخصیت‌های منفی چون یزید و شمر روایت می‌شوند. تلاش کردم مانند سایر آثار از شعاری شدن دوری کنم و نثر ساده و روانی داشته باشم. سعی داشتم در کنار نگارش روایتی که برای مخاطب آشناست همچون روایت واقعه عاشورا، جذاب و خواندنی بنویسم. برخی از کتاب‌های در این حوزه آن‌قدر اغراق‌آمیز و خرافه است که اصلاً به مذاق مخاطب خوش نمی‌آید. این کتاب شاید قطور نباشد اما نگارش آن زمان زیادی برد و برای هرکدام از روایت‌ها کتاب‌های مختلفی را خواندم تا بتوانم حتی یک نکته کوچک را با پرداخت به یک روایت تبدیل کنم
در ادامه این نشست علی‌الله سلیمی نویسنده و منتقد ضمن ابراز خرسندی از حضور در این نشست عنوان کرد: قلم زدن در این حوزه هم سخت و هم آسان است. آسان از این جهت که این افراد، شاخص هستند و مردم با آن‌ها آشنایی دارند. سخت از این جهت که باید اثر به نحوی باشد که آشنایی‌زدایی شود و شعاری نباشد و قلم نویسنده نمود پیدا کند. خانم شیخی نویسنده‌ای است که بر کار خودشان اعتقاد راسخ دارند و تخصص کودک و نوجوان دارند. ایشان کتاب‌های مذهبی دیگری نیز نوشته‌اند و با این فضا بیگانه نیستند. کتاب «بانوی قصه‌من» هم کتابی است که حس تازگی دارد و با این که بیش از یک دهه از نگارش آن گذشته قالب نویی دارد. متأسفانه همانطور که خانم شیخی اشاره کردند نبود منابع جامع یکی از مشکلات این حوزه است. در مورد شخصیت‌های مهم تاریخی تنها در بزنگاه‌های خاص نوشته شده است و قبل و بعد از آن اتفاق هیچ اطلاعاتی در موردشان وجود ندارد. در مورد کودکی حضرت زینب (س) نیز هم این گونه است.
این کارشناس افزود: کتاب در نیمه اول و در آغاز قوی‌تر و ایده‌آل‌تر از نیمه دوم است. چرا که هرچه جلوتر می‌رویم و به واقعه عاشورا نزدیک می‌شویم تکرار همان مطالبی است که قبلاً در کتاب‌های دیگر نیز خواندیم. نکته دیگر نیز این است که در نیمه اول حضرت زینب (س) در محورند و پررنگ‌تر ظاهر می‌شود. در ادامه سنگینی واقعه عاشورا بر حضرت زینب (س) غالب است. البته نویسنده چون به شخصیت حضرت زینب (س) تعهد دارد در هر روایت حتی اگر کوتاه به ایشان گریز می‌زند. این مهارت نویسنده است که یادش نمی‌رود که در مورد چه کسی می‌خواهد بنویسد. او حضرت زینب را همانطور که هست یعنی نماد اطلاع‌رسانی و آگاه‌سازی معرفی می‌کند که اگر نبود واقعه عاشورا تحریف می‌شد و آن‌گونه که حاکمان می‌خواستند ثبت می‌شد. ما در این کتاب هم‌زمان دو قصه می‌خوانیم. اول قصه زندگی حضرت زینب (س) و بعد قصه واقعه عاشورا. یادآوری این نکته مهم است که آشنایی‌زدایی کار را به شدت لطیف کرده است. ضمن این که باید گفت در مواقعی که اطلاعات و منابع کم بوده، خلاقیت نویسنده بیشتر شده و اثر داستانی‌تر شده است. این کتاب آسمانی است که ستاره‌های درخشانی دارد.
همچنین هادی خورشاهیان نویسنده و منتقد با بیان این که نوشتن در مورد داستان دینی سخت است، گفت: ما در مصیبت‌هایی مثل کربلا اسنادی که داریم از کتاب‌ها، دعا و روضه است که بخشی از آن‌ها تحریف شده است. ما به همین نکاتی که بالای منبر به ما گفته‌اند اعتقاد داریم. وقتی هم که می‌نویسیم از همین زاویه می‌نویسیم. در داستان‌های رئالیستی مخاطب دنبال اوج و فرود است اما در این اثر دینی دنبال چنین نکته‌ای نمی‌گردد.یکی از ابزارهای دینی عاشقانه نگاه کردن است و این کتاب از این ابزار استفاده کرده است. وقتی کتاب را خواندم برایم این مسئله مهم بود که تا چه اندازه می‌تواند پاسخ سوال‌های احتمالی یک نوجوان را بدهد. در این امر تا حدودی نقص دارد اما خب واقعاً بیشتر از این هم نمی‌توان گفت. چون منبعی نیست. مثلاً در مورد یزید ما قبل بعد عاشورا چیزی از شرارتش نمی‌دانیم. اگر می‌خواهیم مخاطب حداکثری داشته باشیم باید این‌گونه بنویسیم که مخاطب درگیر قضاوت نشود و فقط به او اطلاعات بدهد.
در پایان این برنامه از کتاب «بانوی قصه‌من» رونمایی و به یادگار و نمادین این کتاب امضا شد.
انتهای پیام/
منبع: مهر
نظر شما